Metal Gear Survive is geen leuk spel. Het is ook niet goed. Deze spin-off van de bekende serie, die zonder geestelijk vader Hideo Kojima is gemaakt, lijkt vooral een exercitie in pijn lijden. Een beetje (zoals iemand anders prachtig samenvatte) zoals de achtergebleven ontwikkelaars die nog bij Konami werken nadat Kojima daar met ruzie wegging zich moeten voelen.
Het heeft verder ook niet zo veel met de Metal Gear die je kent te maken. Ja, er kan geslopen worden en door het gebruik van dezelfde engine als in Metal Gear Solid V voelt de actie in eerste instantie hetzelfde, klinkt het hetzelfde en ziet het er bekend uit. Maar wat je in Metal Gear Survive moet doen staat in de titel: gewoon overleven.
Er is geen doordacht (of bizar, afhankelijk van wat je van Kojima’s hersenspinsels vond in het verleden) verhaal te bekennen, alleen een soort van overkoepelende opdracht. Je speelt een gewone soldaat die met een klein aantal anderen door een wormhole is getrokken en op een kapotte versie van de wereld staat met letterlijk niks in de handen.
Van daaruit moet je gaan uitvinden wat er aan de hand is, terwijl je vecht tegen honger, dorst, het gebrek aan materiaal en zombies zonder hoofd die je zonder enige terughoudendheid aanvallen. Je moet materiaal verzamelen, wapens maken, andere overlevenden vinden in de gevaarlijke zandstormen die van Dite (zoals de alternatieve dimensie heet) zo’n gevaarlijke plek maken en er uiteindelijk achter komen wat er aan de hand is en een weg terug naar huis vinden.
In de basis is Metal Gear Survive vergelijkbaar met een game als Don’t Starve, of de Survival Mode in Minecraft. Het grootste probleem dat Survive heeft is dat je nood aan schoon water en eten alle andere problemen ondergeschikt maakt. Je hebt zo veel eten en water nodig en er is zo weinig dat je de eerste tien uur van de game voornamelijk vecht tegen dat systeem, en dan heb je nog geen zombie bevochten!
Alle andere systemen haken daar ook op in. Je levensbalk wordt kleiner als je honger hebt, je stamina (die bepaalt hoe lang je kunt rennen) wordt kleiner als je dorst hebt. Dus is met knorrende maag op pad gaan vragen om een game over. Het is echt ontzettend irritant om de hele tijd te moeten grinden om gewoon in leven te blijven, want er is niks aan om rondjes rond de basis te rennen en te kijken of er nog een schaap of twee rondloopt die je weer terug naar halverwege hongerig (!) kunnen krijgen, als je tenminste eerst terug naar de basis loopt om ze te roosteren.
De zombies maken het ook niet gemakkelijk. De meeste zitten in een gedeelte van Dite waar ’the Dust’ zit, een soort zandstorm die je zonder zuurstofmasker schade toebrengt. Het zorgt ervoor dat je ook daar steeds een enorme tijdsdruk voelt, zeker omdat je missie doorgaans vraagt dat je een punt verdedigt tegen zombies. Er zijn transport-systemen of energie-gravers die je moet aanzetten en dan komen de zombies uit alle hoeken en gaten en moet je zorgen dat ze een aantal minuten wegblijven. Om dat te doen kun je hekken neerzetten (te maken met materialen die je her en der vindt) en wapens gebruiken. Die wapens kun je niet gewoon vinden en gebruiken: je krijgt meestal een kapotte versie, waar je extra materiaal moet investeren (gaat alleen maar op de basis, dus even terug) om ze te maken en als het geen steek- of slagwapen is moet je natuurlijk ook nog kogels maken.
Zo is bijna alles dat je krijgt een uitnodiging voor het vinden van meer dingen. Prima, hoor ik je zeggen, daar gaan survivalgames toch over? Dat is zo, maar door die ellendige honger- en dorst-mechanics maken alles vervelend. Had ik al gezegd dat het meeste water dat je vindt brak is en dat je daar ziek van wordt? Moet je elke x seconden even stoppen om over te geven. Leuk. Je krijgt zo weinig van alles dat het niet opschiet, waarbij alleen de co-operatieve modus je een redelijke kans geeft om dingen te krijgen.
Het is niet zo dat je samen door de game kunt gaan. Vanaf een bepaald level kun je wel samen missies doen, die allemaal hetzelfde zijn: bescherm een ding tegen drie golven aan zombies. Daar valt goede loot te halen die je in de singleplayer weer kunt gebruiken, maar na een paar keer heb je dat ook wel gezien.
Daar zit eigenlijk het grootste probleem van Metal Gear Survive: de actie is op de lange termijn verdomde saai. Zowel die co-op als single player vragen je uiteindelijk niks meer dan het beschermen van punten tegen zombies, en die gevechten verlopen altijd op dezelfde manier. Als je het verhaal eenmaal ‘uit’ hebt kun je nog verder gaan en je basis blijven verdedigen tegen de langzaam lopenden, maar dat voegt niks toe. Langzaam maar zeker krijg je ook steeds meer mogelijkheden om je eigen voedsel en water te verbouwen op de basis, maar tegen de tijd dat je dat een beetje op orde hebt heb je genoeg overlevenden gered dat die óók moeten eten en drinken en ben je eigenlijk al klaar met de game.
Hoewel: dat is niet waar. Ik was in alle eerlijkheid na een uurtje of vijf al klaar met de game, en alle tijd daarna waarin ik nog geprobeerd heb om te kijken of het beter wordt op de lange termijn heeft niet geholpen. Ik hou van survivalgames, maar Metal Gear Survive is geen goed voorbeeld van het genre. Het is geen goede Metal Gear game, het is geen leuke survivalgame, het is oprecht een kwelling om te blijven spelen en struggelen met weinig zicht op vooruitgang. Die medewerkers van Konami zijn echt niet blij dat ze nog een game hebben moeten maken, zo blijkt, anders hadden ze ons dit niet aangedaan.
Dat Metal Gear Survive dan ook nog het gore lef heeft om als betaalde game vol te zitten met microtransacties die de echt moeilijk te vinden materialen te koop aanbiedt en het makkelijker maakt om je basis te verdedigen tegen de oprukkende zombies (die aanvallen zijn getimed en gaan door, of jij het spel nu hebt aanstaan of niet – behalve als je betaalt) is niet chique. Er klopt weinig aan Metal Gear Survive, behalve de onderliggende noodkreet van de ontwikkelaars: we zijn in de hel beland.
[Afbeeldingen © Konami]
