Perry Rodenrijs
Perry Rodenrijs begon zijn gameverslaving met een NES op een zolderkamer en is er sindsdien nooit van genezen. Zijn andere passie is zijn metal band.
Het heeft even mogen duren, maar het vierde deel in de Mass Effect reeks is onlangs toch echt een feit geworden. De aanloop naar de game is op zijn minst opmerkelijk te noemen, fans konden niet wachten om te beginnen aan het nieuwe grote avontuur wat Andromeda heet. Maar enkele weken voor release begon de hype toch af te nemen toen iedereen de eerste beelden te zien kreeg.
Zo vielen de animaties niet bij iedereen in smaak en werden fans zelfs boos dat ze dit voorgeschoteld kregen na de lange wacht die ze hebben moeten verduren. Gamecowboys Robin Sprokkereef en Perry Rodenrijs hebben het universum al meerdere keren gered van de Reapers en zijn op onze redactie de grootste Mass Effects fans. Viel de kritiek allemaal wel mee? Of is het echt zo’n slechte game? Lees gauw verder wat de heren hierover te zeggen hebben.
Robin: Man, wat heb ik lang uitgekeken naar een vervolg op de originele trilogie van Mass Effect. Een reeks die wel wat gemengde gevoelens oproept, zeker bij deel drie, maar wat vond ik het verhaal en de reis op zich vet. Ik was dan ook bijzonder enthousiast toen Andromeda werd aangekondigd. Steeds kwamen er kleine stukjes informatie vrij en hier en daar wat screenshots. “WOW! Dit wordt vet!” hoor ik mijzelf nog zeggen. Maar inderdaad, naarmate er meer bekend werd, hoe moeilijker het was het enthousiasme op peil te houden. Het was voor het eerst dat ik met twijfel aan een Mass Effect game begon.
Ik heb de game gespeeld op de pc en hoewel hij er gruwelijk mooi uitziet op de hoogste settings, moest ik heel erg wennen aan de gekozen grafische stijl. Het oogt allemaal wat meer cartoony en kleurvoller. Ja, het is een andere game en er heerst nog geen doemscenario zoals met de Reapers dus het hoeft ook niet grimmig te ogen, maar ik vond het gewoon niet helemaal passen bij de verwachting. Ik wil een volwassen game en geen game die gemaakt lijkt in MS Paint met het meest ludieke kleurenpalet.
Ok, ok… even rustig adem halen. De game is op het eerste oog niet wat je verwacht, maar kom op. Dit is Mass Effect en dit kan gewoon niet slecht zijn. We gaan verder. Ik start de game en kan kiezen voor mijn character. Man/vrouw, kleine aanpassingsmogelijkheden, het kiezen van een klasse (security, operative, leader, biotic, etc) en dan start het eindelijk.
Ik ben de game begonnen als de mannelijke Ryder. Je start op een ruimteschip, een soort Ark, waar je wakker wordt na enkele honderden jaren cryo-slaap. Jullie Ark heeft koers gezet naar het Andromedastelsel om een nieuw leven op te bouwen na de gebeurtenissen uit de originele trilogie. Zonder teveel te willen verklappen komt het erop neer dat Ryder de zogenoemde Pathfinder wordt en voorop gaat in de zoektocht naar een bewoonbare planeet in het Andromedastelsel zodat de mensheid (en andere buitenaardse rassen) een nieuw bestaan kunnen opbouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk en hier begint de game dan ook echt.
Perry: Ook ik moet bekennen dat ik bij de eerste aankondiging een gat in de lucht sprong, hoe gaaf was het dat we weer aan de slag mogen met een splinternieuwe Mass Effect game! Het wachten leek wel een eeuwigheid te duren, maar werd aanzienlijk makkelijker met al het andere moois wat onlangs is uitgekomen. Ik heb echt mijn best moeten doen om al mijn lopende games af te ronden zodat ik er echt lekker voor kon gaan zitten.
Traditiegetrouw had ik mezelf zo min mogelijk ingelezen en liet ik de gameplay-video’s zoveel mogelijk passeren, ik wilde weer verrast worden door een sublieme RPG met shooter-elementen en een dijk van een verhaal. Ik wilde zo graag dat gevoel van vooral deel twee opnieuw hebben en mezelf echt weer even kwijtraken in het Mass Effect universum. In tegenstelling tot Robin mocht ik Andromeda testen op de Playstation 4 en ik kan alvast verklappen dat de gekke animaties waar je zoveel van hoort in ieder geval niet beperkt zijn gebleven tot de pc-versie.
Maar ik bleef na wat verplichte intro-dialogen optimistisch, het is en blijft een Mass Effect game dus het moest wel goed komen. De grafische stijl vind ik prima te doen, het is kleurrijk maar daarentegen geen storende factor. Het verhaal is wel iets anders, de boel komt traag op gang en mist hier en daar wat diepte. Alhoewel het concept echt gaaf is moet je als fan van de afgelopen games niet de urgentie verwachten die we twee games terug voorgeschoteld kregen. Je bent op een grote ontdekkingsreis en hoeft dit keer geen universum te redden. Dat is andere koek, en vooral even wennen geblazen.
Robin: Hoewel de gekozen stijl wat dubieus is, moet ik zeggen dat de Frostbite engine echt wel tot zijn recht komt in deze game. Als je door de technische foutjes heen wilt en kunt kijken dan is er een geweldige wereld om te ontdekken. NPC’s zijn er in overvloed en met de meeste kun je een babbeltje aangaan. Sommige geven missies, maar anderen zijn er gewoon om de wereld levendig te maken. Ik vind dit dan ook echt een game waar je de wereld en zijn bewoners moet verkennen en vooral niet doorheen moet rushen. Ik heb er dan ook nu al weer veel te veel uren in zitten terwijl ik het einde nog niet in zicht heb. Wederom zul je in de gesprekken kunnen kiezen voor diverse benaderingen. Je kunt hiermee personages voor je winnen of juist tegen je in het harnas jagen. De vroegere paragon en renegade keuzes om goed of slecht te worden bestaan echter niet meer.
Perry: Helemaal mee eens, met de Frostbite Engine is Bioware in staat geweest om zeer fraaie planeten en set pieces in elkaar te zetten. De ontwikkelaar heeft behoorlijk zijn best gedaan met het ontwikkelen van alle buitenaardse flora en fauna die je tegenkomt op dit spannende avontuur. Doordat er zoveel aandacht gespendeerd is aan details is het op momenten echt wel even genieten van het uitzicht wat je voorgeschoteld krijgt. Het is daarentegen extra zuur dat ik op een tweetal planeten al grote uitgestrekte vlaktes zonder ook maar iets te doen ben tegengekomen. Natuurlijk kom je af en toe een kleine basis van de vijand tegen, maar in de regel biedt dit ook geen extra context.
Alhoewel het verhaal al een tikkeltje anders is voelden de missies een beetje rommelig aan. Ik miste eigenlijk een helder doel waarom ik de nieuwe engnekken aan het afknallen was, of überhaupt bezig was met het ontdekken van nieuwe planeten terwijl er bepaalde andere zaken speelden die ik eigenlijk belangrijker vond. De zijmissies zijn zoals je gewend bent van een Bioware game goed vertegenwoordigd. Na een gesprek met een NPC bestaat er een grote kans dat je weer op zoek mag naar iets, iemand of juist een slechterik kapot moet maken.
Alhoewel de zijmissies uiteenlopend zijn qua structuren kon ik het niet helpen om – zeker in het begin van de game – het gevoel van een herhalingsoefening te krijgen. Je hebt op iedere nieuwe planeet een soort overkoepelend thema en daaronder genoeg andere dingetjes die je mag opknappen. Maar die “dingetjes” waren op de vorige planeet nagenoeg hetzelfde. Ik mis daarin de nodige afwisseling waardoor de game mij niet echt motiveert om verder te spelen.
Robin: Het combatsysteem werkt nog steeds goed en vertrouwd. Nog altijd is het goed te vergelijken met het third person coversysteem uit Gears of War. Dit werkt naar mijn idee ook gewoon prima. Er zijn een hoop diverse wapens ter beschikking gesteld en als je dat niks vindt kun je natuurlijk terugvallen op je biotic powers. Ook handig is dat je nu verticale en horizontale jumpjets hebt die je meer opties geven qua aanvalsstijl en om op moeilijk bereikbare plekken te raken.
De AI hebben ze wel naar een nieuw niveau getild. De Kett proberen je echt te flanken en het zijn absoluut geen pushovers. Vroeger wilde ze nog wel eens stilstaan, maar de AI van nu laat zich niet zo makkelijk vangen, wat een grote vooruitgang is. Als de gevechten dan echt pittig worden, kun je blij zijn dat je altijd twee crewleden mee op sleeptouw kunt nemen tijdens de missies. Ze hebben allemaal hun eigen specialiteiten zodat je tussen jullie drie een goede combinatie van biotics en vuurkracht kunt maken. De AI van je teamgenoten zit, hoewel wat beperkt qua keuze, goed in elkaar en ze lijken echt te helpen in plaats van een slap aanhangsel te zijn. Meer dan eens heeft een crewlid mijn hachje gered in het heetst van de strijd.
Uiteraard kent de game ook een multiplayer modus. Gelukkig is dit geen verplichting om alles uit het verhaal te halen zoals bij ME 3. Je kunt net als in voorgaande delen vechten tegen waves van AI, maar het tofste zijn de strike-team missies. Het idee is gekopieerd uit Dragon Age: Inquisition. De gamers die dat gespeeld hebben zullen veel herkenbare elementen van de war table zien. Je kunt missies uit laten voeren door AI of je kunt zelf deze missies spelen in multiplayer. Het varieert van opdrachten uitvoeren, spullen verzamelen of mensen omleggen. Je verdient hiermee rewards zoals materialen, blueprints, etc. een leuke toevoeging aan de game, maar dus niet noodzakelijk gelukkig.
Robin: Mass Effect: Andromeda is voor mij een game geworden waar ik zeker wel vrolijk van word, heel veel uur nog aan ga spenderen, maar me toch niet hetzelfde gevoel weet te geven zoals bij de originele trilogie. Bioware heeft keuzes gemaakt. Dit zal per gamer verschillen of dit goed of slecht wordt ontvangen, maar ik vind sommige keuzes toch opmerkelijk voor een studio van dit formaat. Zoals gezegd grijpt het verhaal me nog niet volledig, maar ik hoop op een knallend einde. De vreemde animaties en de mate van bugs en glitches is iets wat niet mag gebeuren op dit niveau en dit haalt toch een beetje de glans van de game af. Afraden zal ik de game niet, want de omgevingen zijn geweldig en de game zit verder prima in elkaar, maar het laat me toch een beetje achter met een gevoel dat ik zoek naar meer.
Perry: Ik twijfel nog teveel wat ik moet vinden van Mass Effect: Andromeda. Het sfeertje, de gameplay en veel andere elementen die onmiskenbaar zijn voor de reeks zijn goed vertegenwoordigd. Je zou dus kunnen stellen dat dit dan automatisch ook een succesverhaal zou moeten worden. Toch lukt het Bioware niet om mij volledig te overtuigen, het verhaal en de nieuwe hoofdrolspelers vind ik allemaal een beetje magertjes binnenkomen. De lege vlaktes en herhalende zijmissies hebben bij mij ook niet veel goedgemaakt. Het is zeker geen slechte game, maar wel de minste Mass Effect game in mijn mening.
...