Als je The Legend of Zelda niet kent ben je duidelijk geen kind van de jaren ’70, ’80, of ’90. Naast Mario en Luigi zijn prinses Zelda en redder in nood Link misschien wel hun bekendste karakters voor een heel aantal generaties. Maar elke Zelda game was een RPG, waarin je volgens beproefd recept genoeg moest ontdekken, leren en verzamelen om het einde te kunnen bereiken.
Aan het hele andere einde van het videogame-spectrum is er dan de Dynasty Warriors-serie, die verschillende varianten kent die allemaal één ding gemeen hebben: je speelt als een strijder op een enorm slagveld waarop je eindeloze stromen vijanden neermaait als waren ze de grassprietjes in The Legend of Zelda waar Link zijn rupees in vindt. Gebaseerd op Chinese historie is deze serie en stijl van spelen (‘musou’ genoemd, een afkorting van de Japanse titel van Dynasty Warriors, ‘Sangokumusou‘) niet heel populair in het westen.
Het lijkt op het eerste oog dus heel weinig met elkaar te maken te hebben, dus de logische vraag is dan: valt dat wel te combineren? Nintendo denkt van wel, en ik geloof dat ze gelijk hebben. Deze Wii U titel is helemaal geen reguliere Zelda game, maar het is wel verdomde entertaining.
Doordat Hyrule Warriors niet door Nintendo zelf gemaakt is maar door Musou-makers Tecmo Koei is de basis hetzelfde als alle games in de serie: je wordt op het slagveld gedropt en moet hordes vijanden neermaaien, waarbij er af en toe een moeilijkere tegenstander langskomt en je vaak aan het einde van een level tegen een eindbaas moet optreden. De strategie zit hem erin dat het speelveld nogal uitgestrekt is en er van beide kanten troepen tegen elkaar vechten, waarbij je door het veroveren en vasthouden van tactisch belangrijke controlepunten de veldslag in je voordeel kunt beslechten.
Het grote verschil is eigenlijk alleen dat er een flinke scheut Zelda-saus overheen is gegoten. Je begint te spelen als Link, maar bijna alle belangrijke karakters uit alle Zelda games komen langs; Zelda, Sheik, Impa, Midna, Ganondorf, Prinses Ruto en Darunia, noem ze maar allemaal op. Dit bonte geheel wordt samengehouden door een verhaal waarin nieuwe slechterik Cia, die heel Hyrule in de vernieling wil gooien. Ook de locaties die je kent uit de serie komen voorbij, net zoals de extra wapens die je op je duimpje kent, zoals de bommen, boemerang en pijl en boog. Het is dus vooral een feest der herkenning voor fans van de serie, maar het is duidelijk dat er veel moeite is gestoken om alles zo mogelijk te laten kloppen én ervoor te zorgen dat het ook iets toevoegt aan hoe je Hyrule Warriors speelt.
De liefde die erin is gestoken houdt daar niet mee op: naast het reguliere verhaal, waarvan je de bijna 20 missies al eindeloos kunt herspelen met verschillende karakters, zit er ook nog de fantastische Adventure Mode in Hyrule Warriors. Daarin krijg je een kaart, in de stijl van de allereerste Legend of Zelda op de NES, die je moet uitkammen door op elk veld een specifieke missie te doen waarin je een heel specifieke opdracht hebt of bijvoorbeeld de spelregels veranderd worden zodat alle vijanden gevaarlijker zijn of je bepaalde zaken wel of niet kunt gebruiken. Het is én een leuke manier om je bewust te maken van de subtiliteiten van het vechtsysteem én een leuke afwisseling op zich ten opzichte van het verhaal, zeker omdat je ook nog eens extra karakters kunt vrijspelen in deze modus.
Als je echt alles wilt doen in Hyrule Warriors ben je echt lang bezig, al is de vraag of je zover komt. Ondanks dat dit niet mijn eerste echte ervaring met een Musou-game is merkte ik wel dat, alle thematische liefde ten spijt, ik na een tijdje achter elkaar doorspelen wel langzaam genoeg kreeg van Hyrule Warriors. Het is dan ook aan te raden om deze game niet binnen een week te willen uitspelen, want dan begint de repetitie je wel parten te spelen.
Als er al pijn zit in deze game dan zit die in de basis van het Musou-genre: een hack ‘n’ slash als deze laat je heel vaak hetzelfde doen en hoeveel je daar ook omheen hangt, het blijft veel rondrennen en op dezelfde twee knoppen rammen. Dat gezegd hebbende is dit een zodanig gepimpte variant dat het niet eens alleen maar het Zelda-thema is dat Hyrule Warriors anders maakt dan andere Musou-games. De zacht dwingende hand van Nintendo is in alles te merken en als ontwikkelaar Tecmo-Koei slim is nemen ze die lessen ter harte.
En wie weet? Misschien wordt het genre dan nog wel eens echt populair in het westen, en dan kunnen we terugwijzen naar deze game als het begin van de ingeslagen weg naar succes. Tot die tijd heb je aan Hyrule Warriors een prima game, zolang je van tevoren weet wat je mag verwachten.
