Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
Met de temperaturen die we nu al weken hebben in Nederland hoef je eigenlijk niet echt meer op vakantie naar de zon. Ik ben al helemaal geen zonneaanbidder dus ik was blij dat ik op een andere manier vakantie kon gaan vieren. Lekker binnen in de koelte en schaduw met mijn Switch, lekker GO Vacation reviewen. Of dit de betere optie van de twee was lees je hieronder.
In GO Vacation kun je aan de bak met massa’s van mini-games die allemaal sport gerelateerd zijn. Nee, luieren op het strand is er niet bij, want je zult echt aan de bak moeten. Strandvolleybal, surfen, racen op waterscooters, het gaat allemaal gebeuren. Het zijn echter niet enkel maar zomerspelen, want je kunt op vier verschillende locaties aan de slag. Water, sneeuw, bergen, je komt echt overal. De game kent meer de 50 verschillende minigames dus er moet een hoop te beleven zijn.
Schijn bedriegt
Echter merk je al snel dat de game hier mank gaat. Ja, het zijn meer dan 50 minigames, maar de meeste stellen echt niets voor en zijn bijzonder snel voorbij. Een beetje zoals een 10-gangen menu waarbij elke gang bestaat uit een klein hapje, allemaal heel leuk, maar je gaat niet voldaan de deur uit. Het probleem zit hem ook vooral in de quasi niet bestaande moeilijkheidsgraad. Bij diverse sporten is het enkel noodzakelijk om steeds een knop in te drukken op het juiste moment omdat de personages zelf al bewegen. Ook zijn er diverse opdrachten die weinig inspirerend zijn. Het vermoeden rees bij mij al heel erg snel dat deze game gericht is op echt de kleinste gamers, want zelfs mijn zoontje van bijna acht jaar vroeg zichzelf nu al af, waarom het allemaal zo simpel was. De enige moeilijkheidsgraad is de besturing welke vreemd is opgezet en nergens de bekende knoppenlayout van Nintendo games volgt. Ook wordt er niet bij elke game goed uitgelegd wat de layout is en moet je soms zelf op onderzoek in het pauzemenu.
Grafisch gezien is de game nou ook niet geweldig en over de praktisch niet aanwezige soundtrack wil ik al helemaal geen woorden vuil maken. Het is jammer dat de makers hebben geprobeerd iets als Wii Resort na te bootsen met veel meer minigames, maar dat het op elk vlak jammerlijk faalt.
HUB maakt nog iets goed
Je kunt de game solo doorlopen om stempeltjes te verzamelen van je avonturen, maar als je het dan toch al gaat spelen is het leuker dit met anderen te doen. De game is speelbaar met vier spelers tegelijk. Zo kun je samen gaan skydiven, een potje volleyballen of lekker diepzeeduiken.
Als je even klaar bent met de minigames kun je naar de eiland hub toe gaan. Je kunt hier vrij rondlopen door de gebieden en het eiland verkennen, te voet of bijvoorbeeld per quad. Ook kun je hier een eigen vakantiehuisje bouwen om in te bivakkeren. Hoe gek het ook klinkt is het nog best leuk om een beetje over het eiland te toeren en rond te kijken wat de NPC’s allemaal aan het doen zijn. Als je zelf naar de minigames gaat rijden is het eiland nog best groot te noemen. Waar de minigames de ster van het spel hadden moeten zijn is het eigenlijk leuker om gewoon over het eiland te lopen, wat je toch met een raar gevoel achter laat.
Tja, wat moet ik er nu mee? Is het een en al bagger? Nee, dat niet, want er zitten een paar leuke minigames tussen, maar helaas is de meerderheid weinig inspirerend of ronduit slecht te noemen. Beter hadden ze niet gefocust op de kwantiteit, maar op de kwaliteit van minigames en er dan maar minder ingestopt. De eiland hub is leuk opgezet, maar nooit bedoeld als hoofdattractie. Het is echt een game voor de allerkleinste gamers en wellicht een leuke eerste stap. Ben je op zoek naar toch wat uitdaging dan moet je de game echter ver links van je laten liggen en maar gewoon weer de Wii erbij pakken voor Wii Sports of Wii Resort.
...