Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Microsoft kaapte vorig jaar een prestigieuze titel – tijdelijk – voor de neus van Sony weg. Rise of the Tomb Raider komt dit najaar alleen op de Xbox 360 en Xbox One – de rest moet wachten op 2016. Was dat verstandig? Ja. Op First Look zagen we iets veelbelovends.
Er zat een zekere ironie in de Reboot. Bij de ontwikkeling speelde Crystal Dynamics sterk leentjebuur bij die andere grote avonturengame, Uncharted. En laten de makers van díe titel, Naughty Dog, altijd sterk naar… precies, Tomb Raider hebben gekeken. De cirkel is daarmee rond.
Hoewel. Dit keer lijkt Lara Croft zich enigszins van Nathan Drake te willen distantiëren. Terwijl de nieuwe Uncharted zich tot nu toe presenteert als een game waar de actie er vanaf spat, lijkt Rise of the Tomb Raider zich vooral op exploratie en puzzelen te richten.
Niet compleet natuurlijk. Aan het eind van de demo moesten we een aantal leden van de Trinity cultus (de nieuwe tegenstander) neerschieten en Lara werd weer een enkele keer gespietst (dit keer op een gelukkig iets minder brute manier), maar het geweld lijkt wat te zijn ingedamd.
Dat blijkt wel uit de aankondiging dat Lara meer kruip en sluipmogelijkheden tot haar beschikking heeft. Ze kan vijanden afleiden, in bosjes of in bomen schuilen en zo zelfs gevechten compleet ontwijken. De demo liet daar helaas niets van zien.
Wat we wel zagen was een schitterende vormgegeven Syrische tempel, met de nodige lugubere taferelen. Veel skeletten en schorpioenen die uit oogkassen kruipen, maar ook fraaie licht- en watereffecten van een half ondergelopen heiligdom.
De demo draaide voornamelijk om het manipuleren van water. In een aantal delen van de tempel moesten we op zoek naar een manier om het water te laten stijgen om verder te komen. Hoogtepunt was een kleine breinbreker met een waterval die ons telkens van een plateau afspoelde.
Als dit een voorbode wordt van de hele game dan worden we al een stuk vrolijker. Tomb Raider was altijd op zijn best zodra Lara in oog staat met een ogenschijnlijk onmogelijke puzzel of doodlopend pad. En onze jongedame klimt overigens nog steeds als de beste.
Wel zien we wat kleine irritaties terug uit het vorige deel. Tomb Raider moet en zal je om de vijf minuten met een tussenfilmpje, een Quick Time Event of nutteloze submissie (schiet vijf lampen neer voor xp!) trakteren. Dit ADD gedrag leidt af van het echte werk.
Het blijft klein bier. Rise of the Tomb Raider lijkt volgende maand hoge ogen te gaan gooien. De game ziet er schitterend uit, speelt bijna vloeiend en we kijken ernstig uit naar een rustig potje klimmen en tempels verkennen. Eind november komen we met de review.
...