Er zijn racespellen voor elke niche, van F1 tot rally, van car porn tot karting, maar er zijn maar weinig games die proberen van alle markten thuis te zijn. Forza Horizon 3 is er daar een van, al is het toch van een andere orde dan de ‘echte’ Forza Motorsport of een Gran Turismo. Om nog maar een keer te herhalen wat ik over het vorige deel van de Horizon-serie zei: dit zit precies in dat lekkere stuk tussen een arcade racer en 100% simulatie.
Waar ik al veel plezier heb gehad met het vorige deel is het deze keer nóg leuker geworden. Moeilijker te zeggen is waarom dat precies is, want in de basis is er zo veel hetzelfde aan dit deel ten opzichte van het vorige dat ik boos zou moeten zijn over het gebrek aan innovatie. Als ik echter met een lekkere soundtrack op de achtergrond in mijn vet gepimpte Lamborghini langs de Australische kust rij smelten die bezwaren als sneeuw voor de zon weg.
Het heeft er zeker mee te maken dat Horizon 3 zo allemachtig prachtig is. Niet alleen op de PC (waar je trouwens wel een serieus krachtige machine voor nodig hebt als je bijvoorbeeld op 4K wilt spelen) imponeert het spel, ook op de altijd een beetje achtergestelde Xbox One is het één en al genieten geblazen. Niet alleen is het technisch zeer capabel, de omgevingen zijn divers, mooi gerealiseerd en een perfecte achtergrond voor waar het eigenlijk om draait: de auto’s.
Nu is Forza als serie nooit gierig geweest in het auto-departement, maar de selectie is nog diverser dan in eerdere delen. Van de typische racemonsters tot concept cars, voor elke smaak (en type parcours) zijn er meer dan voldoende opties. Als je weet wat je doet ben je na het kopen, winnen of verdienen van een nieuwe auto nog wel even bezig met het tweaken van de opties, maar arcade-fans hoeven niets anders te doen dan een gave kleur of door andere spelers gemaakte custom kit te kiezen en te gaan.
En gaan, dat doet het. Het blijft verbazen hoe goed de onderliggende modellering van al die voertuigen is, want zelfs voor complete amateurs is het verschil tussen een Dodge, Toyota of Koenigsegg duidelijk voelbaar. Je voelt de kracht van de auto’s en de verschillen in terrein, zonder dat het ook maar ergens onhandelbaar wordt. Of ja: ik wist wel dat het niet helemaal realistisch was om met een Lamborghini Murciélago over zandvlaktes te gaan rijden en dan te verwachten dat ik ‘m recht kon houden. Maar het kan. Alles kan.
Alles kan inderdaad, en weinig moet. Je wordt enigszins gestuurd doordat je als organisator van het nieuwe Horizon Festival in Australië moet zorgen dat de zaken interessant blijven en dat het festival meer fans krijgt en kan groeien. Dat betekent dat je er eens in de zoveel tijd op wordt uitgestuurd om spectaculaire promotionele races te doen, mensen te rekruteren die helpen en het terrein te verkennen. Het zijn allemaal excuses om nieuwe gebieden te verkennen en met nieuwe auto’s te racen, dus als verplichting doet het verdomd weinig pijn, zeker omdat je ook door te doen waar je zelf zin in hebt fans kweekt.
Diezelfde vrijheid om te doen waar je zin in hebt schijnt ook door in de multiplayer, waar je tijdens het rijden gewoon in kunt springen zonder enige verplichting om iets anders te doen dan de auto’s bekijken van de mensen die online zijn. Je kunt een club vormen met vrienden, tegen de eerste de beste vreemdeling racen, evenementen spelen óf samenstellen (niet tot in de details, maar wel leuk) of gewoon een beetje klooien in de prachtige omgevingen.
Natuurlijk is het rijden met auto’s het belangrijkste in een racegame, maar Forza Horizon 3 bewijst dat een fantastische omgeving net zo waardevol kan zijn. De combinatie van de twee maakt dit een game voor iedereen die al een tijd wacht op de nieuwe Burnout Paradise, de nieuwe Need for Speed, de nieuwe Test Drive Unlimited, of simpelweg de nieuwe Forza Horizon. Dit is een fantastische racegame, hoe je het ook wendt of keert.
[Afbeeldingen © Microsoft]
