Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Gran Turismo of Need for Speed? Als je moet kiezen, welke speel je dan? Het lijkt een simpele keuze en iedereen die graag virtueel auto rijdt weet diep in zijn of haar hart wel naar welke kant het metertje wijst. Maar hoe ver dat metertje uitslaat is het belangrijke in deze vergelijking, want er zijn genoeg mensen die graag in het midden zouden zitten, het ‘best of both worlds’-scenario, zullen we maar zeggen. Ben je alleen blij met 100% arcade of 100% simulatie, dan weet ik niet of je vrolijk wordt van Forza Horizon 2, maar als je graag in dat midden zit heb ik goed nieuws: ze zitten er precies in met deze game.
Dit is geen steriel gebeuren, mede door de opzet van Horizon 2, die je net zoals het eerste deel op een autofestival plaatst dat het midden houdt tussen Lowlands en een autotreffen. Dit keer echter niet in de VS maar in zuid-Europa, specifiek Frankrijk en Italië. Vanaf de verschillende festival-locaties kun je eigenlijk vrij rijden door al die gebieden, waarbij er natuurlijk allerlei evenementen zijn die je kunt doen. Je kunt ook gewoon slaafs van evenement naar evenement gaan (en hoeft niet te rijden buiten evenementen als je daar -even- geen trek in hebt) die afhankelijk van je autokeuze worden klaargezet. Beide manieren geven je genoeg variatie, in ieder geval.
Die autokeuze bepaalt alles en de lijst waaruit je kunt kiezen is meteen vrij groot en alleen beperkt door wat je kunt betalen. Over betalen gesproken, Microsoft is zo verstandig geweest om het micro-transactiemodel los te laten en je gewoon -zoals dat hoort- te laten sparen met de credits die je verdient tijdens het racen. Dat betekent dat ook de vrij spectaculaire auto’s al vrij snel te kopen zijn en de variatie is enorm: van off-road rallywagens via racemonsters als de McLaren P1 tot Volkswagenbusjes en Oldsmobiles, voor iedereen zit er wat in.
Je hebt voor elk type auto aparte kampioenschappen waarin je punten kunt verdienen, maar dat wil niet zeggen dat het afgebakend is. Een van de leukere aspecten van Horizon 2 was voor mij dat ik ook met mijn net aangeschafte Nissan GT-R net zo goed in een evenement terecht kwam waarbij er grote gedeeltes off-road waren, met alle geschuif van dien. Misschien een gruwel voor de puristen, maar als ik dat belangrijk vond was ik wel GT of Forza 5 gaan spelen. De goede dingen van Forza 5 zoals de besturing en het weggevoel zitten wel degelijk in Horizon 2, maar het heeft door de context en misschien wat kleine aanpassingen net wat meer schwung. Het zijn precies de gedeeltes van de simulatie die je graag in een racegame wilt, maar dan zonder het gedoe.
De pret wordt nog eens extra aangewakkerd door een systeem dat me meteen aan Project Gotham Racing deed denken, waarbij je skill points kunt verdienen door tijdens races of het gewoon rondrijden zoveel mogelijk rijkunsten te tonen. Driften, mooi inhalen, perfect laps rijden, snelheid vasthouden, het wordt allemaal bij elkaar opgeteld en hoe meer punten je aan elkaar weet te rijgen, hoe groter je bonus wordt. Die punten kun je dan weer inwisselen voor zaken die je meer geld doen verdienen tijdens races of je eventueel voordeel zouden geven in de multiplayer-races. Het systeem werkt zo goed dat ik mezelf vaak op een zijweggetje terugvond terwijl ik probeerde zoveel mogelijk punten aan elkaar te rijgen. Het geeft ook een extra dimensie aan de races zelf, want naast je positie word je nog eens extra beloond voor goed rijgedrag.
Dat zou ook kunnen verklaren waarom de meeste Drivatars -de AI-racers die worden gebouwd uit de data van Forza-spelers- waar je tegen racet niet van het op elkaar knallen in de bochten zijn en je dus zowaar een spannende race krijgt voorgeschoteld, waarbij er altijd een bekende naam bijzit die je niet wil laten winnen. Omgedraaid kan jouw Drivatar ook mee racen met anderen als je niet speelt en de inkomsten daarvan krijg je dan ook netjes gestort als je de game weer opstart. Je kunt online gaan en tegen andere mensen racen als je wilt en het systeem daarvoor is zo makkelijk dat je al snel verleid wordt tot een potje. Daarnaast zijn er natuurlijk nog tientallen andere evenementen waar je aan kunt meedoen, zoals een Bucket List, waarbij je specifieke doelen met specifieke auto’s moet halen en waarbij er creatief wordt gedaan met de mogelijkheden (racen tegen een trein, iemand?)
Sterker nog: er is zoveel te doen dat het op een gegeven moment wat veel van het goede wordt. Nu is Horizon 2 ook geen game die je zo snel mogelijk moet proberen uit te spelen, maar je ziet wel dat er meer auto’s en evenementen inzitten dan waar de structuur voor gebouwd is. Wellicht gingen de ontwikkelaars er -terecht- van uit dat toch niet iedereen iedere auto wil rijden en dat de meeste mensen hun favoriet snel genoeg gevonden hebben. Het maakt ook niet uit, want waar je ook in rijdt, het voelt heerlijk aan en ziet er ook nog eens prachtig uit. Althans, op de geteste Xbox One-versie. Over de Xbox 360-versie van de game kan ik niets zeggen.
Met dat gezegd: Horizon 2 is een feest voor het oog, zeker als het weer even niet op standje vakantie staat. De weer-effecten zijn fenomenaal en het heeft natuurlijk ook invloed op de wegligging dus het effect van een plotse bui is enorm. De soundtrack van de radiostations is lekker gevarieerd, de ‘host’ van de game (acteur Sean Maguire) is zelfs na herhaaldelijk overenthousiaste praatsessies prima te harden en alle systemen werken samen om je structureel plezier te laten hebben. Forza Horizon 2 is hét tegengif voor alle steriele racegames die vergeten wat ik leuk vind aan het genre: heerlijk racen met gave auto’s, zonder de hele tijd lastig gevallen te worden over hoe het heurt.
...