Robin Sprokkereef
Robin speelt alles wat los en vast zit zo lang hij zich kan herinneren. Heeft een passie voor PC's, motors en reizen
In een tijdperk waar de meeste “ oorlog” games vooral draaien om shooters dacht Ubisoft het eens over een andere boeg te gooien. Ze vonden het tijd om terug te gaan naar de tijd toen mannen nog recht tegenover elkaar stonden en je de vijand nog recht in de ogen keek als je hem tot moes sloeg. Zie hier dan het resultaat in hun nieuwste game, For Honor.
In For Honor draait het allemaal om de helden van vroeger en dan om drie specifieke facties. We hebben de stoere Vikingen, de gedisciplineerde Samurai en de edele ridders. Natuurlijk waren er uit die tijd nog meer stoere krijgers te bedenken, maar deze drie spreken toch wel het meest tot de verbeelding en zijn het grondleggers van specifieke krijgskunsten. Logisch dus dat Ubisoft rond hen een game optrekt, waar het niet om grote veldslagen draait, maar het juist wordt toegespitst op de verschillen tussen de drie krijgskunsten en de verschillen tussen de wapens die ze hanteren.
Ubisoft heeft hun vechtsysteem dan ook “ the Art of Battle” genoemd. Een toepasselijke naam als je eenmaal doorhebt dat je de gevechtsstijlen jezelf ook echt eigen moet maken en de verschillen moet leren kennen om te zegevieren. Zomaar wat button bashen of rondrennen en hakken gaat absoluut niet werken. Er komt een hoop finesse bij kijken en dat is wat het zo tof maakt. Je kunt namelijk van links, rechts of boven aanvallen. Als je een aanval voorbereid ziet je vijand ook dat je het wapen anders vasthoud dus deze zal proberen dit te blokkeren door ook een houding in een van de drie posities aan te nemen. Je zult dus moeten leren om je vijand te lezen en precies op het juiste moment toe te slaan of te verdedigen. Dat je tussendoor ook nog eens schijnbewegingen kunt maken, guard breakers en counters kunt gebruiken maakt dat het vaak spannende potjes oplevert en de krijgsheer met het beste inzicht het gevecht zal winnen. Ook zul je de aanvallen moeten doseren, want net zoals in het echt wordt je moe en zul je op een gegeven moment geen zware aanvallen meer kunnen doen totdat je even pas op de plaats hebt gemaakt. Ja, er komt dus echt wel wat bij kijken en de game heeft een redelijke learning curve, maar ik vind het een kleine opgave voor wat je er naderhand voor terug krijgt.
De game heeft een singleplayer, maar deze moet je eigenlijk meer zien als een wat langere tutorial. Je kunt van elke factie een verhaal doorlopen waarin je elke van de vier klasses een keer gespeeld zult hebben. De verhalen zijn wel op elkaar afgestemd en helemaal niet slecht, maar ze duren maar ongeveer 2 uur per factie en een hoogstand verhaal moet je ook niet verwachten. Zoals gezegd gebruik je dit dus ter voorbereiding op de veel leukere multiplayer. Als je hier dan eenmaal aan begint kun je kiezen uit drie verschillende type gevechten.
De eerste, en in mijn mening de beste, is de duel/brawl modus. Hier kun je kiezen of je 1 versus 1 of 2 versus 2 het gevecht aan gaat. De 1 versus 1 is echt het spannendst, ook omdat als je met random medespelers meedoet je bij de 2 versus 2 nog wel eens benadeeld wordt door een zwakkere medespeler en het al snel 1 versus 2 wordt.
Hierna is er nog de deathmatch modus voor 4 versus 4, waar je kunt kiezen tussen domination en elimination scenarios. Elimination is gewoon het andere team om zeep helpen en zelf overleven. Bij domination zul je punten moeten veroveren en verdedigen en spawnen de vijanden gewoon terug als ze gedood zijn. Wie het eerst 1000 punten verzameld is de winnaar.
Als laatste is er dan nog de skirmish modus. Dit is ook weer 4 versus 4, maar hier lopen er ook nog vijandige npc soldaten rond die je kunt killen om punten te verzamelen. Het is de bedoeling om zoveel als mogelijk punten te verzamelen en hierna het vijandige team uit te schakelen. Het is best een leuke modus, maar het is wel een grote chaos. De kleinschalige gevechten en dan met name de 1 versus 1 zijn echt vele malen toffer om te spelen en hier komt het tactische vechten echt goed tot zijn recht.
Als laatste is er dan nog de overkoepelende factieoorlog. Hier vecht je niet zelf, maar je kunt in de multiplayer punten verzamelen die je kunt besteden voor de factieoorlog om territoria te veroveren of te verdedigen. De factie die dan de meeste punten heeft uitgegeven op dat stukje gebied zal de winnaar zijn. Elke zes uur kun je punten spenderen op gebieden en een ronde duurt zo’n twee weken. Hier overheen zit dan nog een seizoen dat tien weken duurt. Wie welke gebieden in handen heeft, zie je voornamelijk terug in de matches, want dan zul je vaker spelen in gebieden die ingericht zijn met gebouwen van de factie die dat gebied beheerd. Spelers die veel punten hebben bijgedragen aan een factie-overwinning zullen beloond worden met items en grondstoffen.Het klinkt heel simpel, maar ik vind het een toffe toevoeging wat het gevoel van de onderlinge strijd tussen de facties veel meer tot de verbeelding laat spreken.
Wat ook niet onbelangrijk is om te vertellen is dat je alle multiplayer matches ook tegen bots kunt spelen als je eerst even wil oefenen. Je verdient dan ook gewoon dezelfde beloningen en punten als tegen menselijke spelers. Denk nou alleen niet dat het tegen bots makkelijker gaat zijn, want de AI zit verdomd goed in elkaar. Ubisoft heeft de bots voor wat realisme zelfs grappige namen gegeven zodat het de schijn wekt dat je tegen normale mensen speelt.
Visueel mag de game er zeer zeker zijn. Zoals gezegd zit je constant heel dicht op je vijand en zijn de verschillen in armor echt heel mooi qua detail. De omgevingen waarin je speelt zijn heel divers te noemen en mooi van vormgeving en kleur. De grote diversiteit in landschappen en weersomstandigheden helpen echt mee in de creatie van een ongekende sfeer. De audio van de game is prima. De muziek is in orde, maar vooral de geluiden van het wapengekletter zijn goed weergegeven zonder dat het blikkerig klinkt.
Uiteraard zijn er ook in deze game wat kleine puntjes van aandacht te vinden. De camera draait bijvoorbeeld soms plots een hele rare kant op als je een aanval uitvoert. Op zich geen grote zorg zou je zeggen, maar als je in een duel zit dan betekent dit wel vrij vaak einde oefening. Het gebeurt gelukkig niet heel vaak, maar dit mogen ze wat mij betreft toch nog wel even patchen. Ook vind ik de laadtijden echt veel te lang. Voor de grotere gevechten zou ik dit nog snappen, maar zelfs voor een duel op een kleine map zit je soms een halve minuut te wachten. verder is er wel een kans op herhaling in de game. Zoals gezegd is de singleplayer heel kort en hoewel de omgevingen in de multiplayer echt super zijn, worden ze na een tijdje spelen wel erg vaak herhaald. Hopelijk zal Ubisoft de game een warm hart blijven toedragen en hier voor uitbreiding gaan zorgen, want de game verdient het.
Het is zeer zeker een game die ik een ieder zou aanraden. De learning curve is er wel, maar niet extreem. Het gaat gewoon wat tijd kosten om alle krijgers te leren spelen en counteren. De duels zijn echt geweldig en zo heb ik ze in andere games nog niet mogen beleven. Dat deze ervaring in de grotere gevechten niet tot zijn recht komt is jammer te noemen, maar als je gewoon “ the Art of Battle” trouw blijft dan heb je echt een geweldige game in handen.
...