Om maar meteen met de drone op het veld te vallen: als je denkt dat de nieuwe FIFA voor de Xbox 360 en PlayStation 3 veel meer toevoegt dan de nieuwe line-ups van de clubs waar je mee speelt ga je bedrogen uitkomen. Alles dat nieuw en verbeterd is aan de versie van dit jaar geldt alleen maar voor de Xbox One, PS4 en de PC. Dat laatste platform heeft eindelijk de liefde gekregen die het verdient en kan dus gewoon mee met de next-gen versies van Nederland’s favoriete voetbalspel.
Je merkt meteen als je begint te spelen dat ontwikkelaar EA de nieuwe consoles een beetje door begint te krijgen, zodat het halve stapje dat ze vorig jaar zetten er karig bij afsteekt in vergelijking. Niet alleen zijn er weer meer spelers ingescand zodat ze beter lijken (zolang ze maar in de Premier League spelen of anderszins overbetaald zijn), ook de animaties zijn weer verbeterd, zodat je steeds vaker even twee keer moet kijken of er nu een echte wedstrijd gaande is of niet als iemand FIFA 15 speelt.
Het zijn een hoop kleine dingen die het verschil maken. De grasmat is aangepakt en deformeert tijdens het spelen, zodat het veel meer op een echte grasmat lijkt en minder op een groot groen vlak met sprietjes-textuur erop. Het publiek is echter de grootste winnaar. Dat heeft alles te maken met de nadruk die EA op de ‘emotie’ van voetbal heeft gelegd dit jaar: er wordt beduidend meer gefeest bij een goal, het koorgezang dat je in bepaalde stadions en bepaalde wedstrijden verwacht schalt je tegemoet en er gebeurt veel meer op en naast het veld dat met het voetballen weinig te maken heeft maar wel bijdraagt aan de realiteit, zoals protesterende spelers bij een kaart.
Dat is eigenlijk het belangrijkste verschil met de FIFA van vorig jaar, en of dat nou genoeg moet zijn om weer voor vijftig tot zestig Euro de boot in te gaan zou je discutabel kunnen noemen. Er is echter nog een groot verschil dat moeilijk te definiëren is: het voetbalt veel lekkerder. Nu ben ik geen top-FIFA speler die alle kneepjes van het vak beheerst en wellicht is het daarom wat lastig te omschrijven, maar de algehele indruk van het voetballen zelf is dat het sneller is, beter correspondeert met wat je van plan was en op de één of andere manier toch geen flipperkast is geworden.
Het aannemen van een bal is steeds meer afhankelijk van hoe je speler staat als dat ding er aan komt, de bal leidt echt zijn eigen leven en het is daardoor ook voor verdedigers een leuker spel geworden omdat niet elke pass precies gaat zoals het hoort en de bal regelmatig weg stuitert van een gemiste pass of doelpoging. Dat maakt de game interessanter en gek genoeg ook iets makkelijker, zeker als je een aantal van de assists die je als beginnende speler kunt krijgen aan laat staan. Het in het vorige deel goed opgezette training-systeem is trouwens ook weer aanwezig dus je kunt prima instappen als FIFA–noob.
Voor de oude rotten in het vak is er minder nieuws: Ultimate Team, de modus die de meeste FIFA-spelers spelen als ze niet gewoon een potje doen, is weer uitgebreid met leenspelers en de transfermarkt waarin je makkelijk nieuwe kaarten voor je ‘deck’ spelers kunt vinden. Het samenstellen van een team vol vedettes die elkaar ook nog kunnen luchten of zien is lastig zat, dus dit is de modus waar je heel, heel veel tijd in kunt steken. Dat gaat wel ten koste van de carrièremodus, maar ik gok dat EA kan zien dat die te lijden heeft onder de steeds groeiende populariteit van Ultimate Team.
Je kunt natuurlijk ook nog steeds een seizoen spelen met je cluppie, waarbij de mogelijkheid om samen op de bank een divisie te winnen weer terug is van weggeweest. Fijn, als je met vrienden samen Willem II all the way wilt laten gaan. Verder is het allemaal detailwerk dat er gedaan is en zoals eerder gezegd zij het je vergeven als je het allemaal niet zo ziet dit jaar.
Het feit dat het voetballen an sich zoveel beter voelt is echter zo’n beetje het belangrijkste dat ik zou kunnen zeggen over FIFA 15. Uiteindelijk kun je er zoveel omheen hangen als je wilt, uiteindelijk willen we allemaal een lekker potje kunnen ballen als we daar zin in hebben, en dit jaar kan dat beter dan het ooit eerder kon. Dan weet je zelf wel of het je dat waard is.
