Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
Het waren acht lange jaren voor de fans van Dreamfall: The Longest Journey. De game eindigde met een cliffhanger waar Halo 2 een puntje aan kon zuigen en niemand durfde te zeggen of er een vervolg kwam. Een Kickstarter blies weer leven in het project dat in delen zal verschijnen. Dan luidt de onvermijdelijke vraag: was het project van Red Thread Games het wachten waard?
Eerst een introductie. Dreamfall draait om Arcadia en Stark, de ene is een fantasiewereld, de andere een cybernetisch dystopia. Alleen door te dromen kan je via de laatste in de eerste komen. Droommachines vinden ook gretig aftrek, maar de prijs blijkt hoog. Snode coöperaties proberen namelijk de dromen te stelen.
Bovenstaande beschrijft ongeveer 1% van een buitengewoon uitgebreid (en soms erg ingewikkeld) verhaal met tientallen karakters. Beginners kunnen beter eerst beginnen met The Longest Journey of zijn vervolg Dreamfall. Zelfs ondergetekende had moeite om na acht jaar de draad weer op te pikken.
De game begint namelijk gelijk waar het in Dreamfall eindigde. Met terugwerkende kracht worden belangrijke plotpunten van de vorige games herhaald. Daar zijn er best veel vanen dat kan nog meer verwarring opwekken bij starters én veteranen.
Wat ook gelijk duidelijk is: de serie heeft niets van zijn verhalende kracht verloren. Heldin Zoë Castillo gaat gebukt onder gebeurtenissen die ze niet meer kan herinneren terwijl tegenspeler Kian Alvane door verraad zijn priesterschap heeft afgezworen en de consequenties daarvan moet dragen.
Er heerst geen zwart-wit denken in Dreamfalll, eerder meerdere tinten aan grijs. Voor iedere keuze die je moet maken spreekt wel iets, maar wat je kiest zal consequenties hebben. Net zoals in The Wolf Among Us, alleen nóg subtieler en met het verschil dat je hier wel de nodige denk tijd voor krijgt.
Het maakt de game enerzijds fascinerend, anderzijds verwarrend en soms tergend traag. Over sommige plotpunten wordt ellenlang uitgeweid. Niet zo gek na zo’n lange afwezigheid, maar het haalt de vaart uit de game. Misschien was een korte samenvatting (zoals bij het installatiescherm van StarCraft II) beter geweest.
Dreamfall Chapters had ook meer puzzels kunnen gebruiken. De droomwereld introduceert de game-mechanieken, die hun werk redelijk tot goed doen, en Europolis geeft ons een vrij hilarische toertocht met een mallotige robot, alleen voelt de game soms meer aan als een walking simulator.
Aan de andere kant: de serie maakte er nooit een geheim van dat het verhaal het sterkste punt is. Dat houdt het spel onderhoudend tot bij vlagen zeer boeiend. De vier tot vijf uur durende trip doet smachten naar meer. Mede doordat de speler gelijk de volle mep op Steam mag betalen en meteen de andere chapters aan de broek heeft hopen we dat het wachten hoogstens een paar maanden gaat duren.
Dreamfall Chapters is niet voor iedereen. Mensen die snakken naar een serieus verhaal worden op hun wenken bediend. Daarvoor raad ik wel aan de vorige delen te spelen, maar dat zal geen probleem zijn, aangezien die net zo goed zijn. Serieuze puzzelaars en ontdekkers moeten misschien even wachten of de serie in de komende delen op stoom komt, maar het lijkt in elk geval wel de goede kant op te gaan.
...
Verder lezen over Game
Gaming29.10.2024
5 redenen om Call of Duty: Black Ops 6 te spelen
Social Media26.10.2024
Elon Musk post mysterieuze gamesessie met vreemde audio
Gaming24.10.2024
Netflix Games review: The Case of the Golden Idol doet je goed
Gaming22.10.2024
Zoveel mooier kan een game op PlayStation 5 Pro zijn
Gaming18.10.2024
Netflix Games Review – Battleship leert je op speelse wijze Zeeslag
Gaming15.10.2024
Just Dance 2025 review: de botsauto’s op de kermis zijn er niks bij
Gaming14.10.2024
Astro Bot review: retro genieten op een futuristische manier
Gaming10.10.2024