Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Het is geen toeval dat er tegelijkertijd met de nieuwe Nintendo 2DS XL een drietal games zijn uitgekomen voor het platform. Nintendo wil heel duidelijk maken dat hun nieuwe handheld geen dood platform is waar niks meer voor uit komt, dus dit drietal leidt de line-up voor het einde van het jaar, terwijl we op de nieuwe Metroid en Pokémon wachten in het najaar. Laten we beginnen met de wat mij betreft leukste van het stel:
Hey! Pikmin!
Kapitein Olimar, de altijd vriendelijke ruimtevaarder die geen raket heel kan houden, is weer eens gecrasht. Heel toevallig weer op een aarde-achtige planeet die bezaaid is met Pikmin. Ook hier is het idee hetzelfde: je loopt door de levels, vindt Pikmin en gebruikt die om alledaagse objecten te vinden en mee te dragen naar je schip én om de eventuele vijanden te verslaan door er letterlijk Pikmin tegenaan te gooien totdat ze verslagen zijn. Doe je dat niet slim, worden er Pikmin opgegeten.
Net zoals de ‘grote’ 3D-versies van de games bestuur je de Pikmin én Olimar tegelijk. Dat is op de DS (zet er maar 2 of 3 voor, afhankelijk van wat je hebt) goed opgelost door Olimar onder de analoge knop te zetten en de Pikmin te ‘gooien’ door op het scherm te tikken met de stylus.
Dat zorgt voor een ietwat ongewone handpositie en om dit te doen is het uiteindelijk het handigste om de DS in je linkerhand te houden en met je rechterhand de stylus te bedienen. Dat wordt na een tijdje zwaar, maar gelukkig is de game opgedeeld in hapklare levels die je kunt herspelen. Daarmee valt Hey! Pikmin in de standaard-opzet van Nintendo’s platformers tegenwoordig: het level halen is heel simpel, maar alles vinden en meenemen is de uitdaging.
Nu komt die uitdaging maar zelden naar boven, want het blijft tot het einde toe vrij simpel. Wat dat betreft kan deze Pikmin zich niet meten met de grote broertjes, want heel veel strategie is er ook vaak niet nodig. Als je Pikmin grotendeels in leven blijven moet je hoogstens sommige levels nog een keer doen om een gemist object of geheime uitgang te pakken. Heel toegankelijk dus, maar (net zoals bijvoorbeeld de Yoshi-games) voor de gevorderde speler iets te simpel.
Hoewel dit als experiment best geslaagd genoemd mag worden, is het voor echte Pikmin-fans zoals ik toch iets te vlak, letterlijk. De strategie-elementen die de ‘grote’ Pikmin-games zo leuk maakten zijn hier nergens te bekennen en dat neemt wat glans weg van deze verder wel heel vermakelijke platformer.
Miitopia
Als je fan bent van bizarre situaties kan ik Miitopia hartelijk aanraden, want deze RPG-light die volledig wordt vertolkt door Nintendo’s nepmensjes kan er voor zorgen dat je een zelfgebouwde David Lynch-ervaring krijgt, terwijl het spel an sich eigenlijk te simpel voor woorden is. Dat komt doordat je elk karakter in het verhaal zelf een gezicht mag geven. Een boze tovenaar heeft de gezichten van iedereen gestolen dus komt het op jou neer om heldhaftig weerstand te bieden aan – in mijn geval – Hutler. Inderdaad, met bijpassende Mii.
Het feit dat je voor zowel vriend als vijand zelf een karakter mag aandragen zorgt voor hilarische situaties, geholpen door het gemak waarmee je karakters van het internet kunt plukken via QR-codes die de game kan lezen. Even een leuke Mii op het net zoeken dus, code scannen en zo is de Goddelijke hulp die je karakter komt helpen ook zo in een Jezus-Mii veranderd. Je kunt ook Mii’s die je via Street Pass tegen bent gekomen gebruiken, dus de mogelijkheden zijn eindeloos.
Maar wat doe je? In je zoektocht naar de gezichten van de mensen in Miitopia moet je reizen, vijanden verslaan en af en toe op adem komen. Het is echter zo simplistisch dat reizen letterlijk een rechte weg is die automatisch gevolgd wordt. Af en toe kom je vijanden tegen die je via een menu kunt bevechten, maar dat is zo simpel dat de ‘automatisch’-stand in 95% van de gevallen voldoende is om te winnen.
Karakters kunnen een klasse kiezen, wapens en uitrusting aanpassen en zelfs combinatie-aanvallen krijgen als ze genoeg tijd met elkaar doorbrengen in bed. Het is allemaal een stuk onschuldiger dan het klinkt, maar de humor van Batman die met Einstein onder de wol kruipt met een zich vullend hartje erboven (dat aangeeft hoe sterk hun ‘vriendschap’ is) is vrij hilarisch.
Als je van Miitopia wil genieten moet je wel echt inzetten op de factor bizar, want qua spel heeft het heel weinig om het lijf. Het verhaaltje is grappig en neemt zichzelf ook verre van serieus, gelukkig. Dat maakt het vermakelijk, maar het was wel leuk geweest als er ook iets meer echt te spelen valt. Het is nu zo vreselijk simpel dat ik de vreselijke conclusie moet trekken dat dit een hele leuke gratis download of van mijn part e-shop game van een paar euro zou zijn, maar dat de volle mep voor Miitopia een beetje teveel gevraagd is.
Dr. Kawashima’s Duivelse Brain Training
Zijn brain training games nou goed voor je brein of niet? Die discussie woedt nog steeds, maar zo lang men er nog niet uit is heeft Dr. Kawashima (die we toch echt wel allemaal kennen uit de DS-tijd) een nieuwe game klaar die het een beetje moeilijker maakt dan de relatief simpele opgaves die je in zijn eerdere games kreeg. Ook deze game is bedoeld als trainingsmiddel, dus iets dat je tussen de vijf minuten en een half uurtje per dag speelt.
Focus, dat is waar het om draait in deze game. Volgens Kawashima zijn we allemaal te makkelijk afgeleid door onze smartphones en daarom krijgen we oefeningen om ons kortetermijngeheugen te versterken. Dat betekent in eerste instantie sommen maken, maar dan anders. Je ziet een som, dan komt er nog een som en moet je antwoord geven, maar dan wel op de vorige som. Dat heet 1-terug en is nog wel te doen, maar als de versnelling omhoog gaat en je 2-terug moet gaan doen ben je dus de antwoorden van de sommen in je hoofd aan het houden, terwijl je opschrijft van de oudere sommen en probeert te onthouden of het nou de vorige som was die 8 als antwoord had of die daarvoor.
Het is echt duivels en laat je zien dat het niet goed gesteld is met je kortetermijngeheugen. Dankjewel, Kawashima, dat je me als 60-jarige inschat. Dat is het begin van de ervaring, die zich trouwens aanpast aan je niveau terwijl je aan het spelen bent. Na de sommen komen er net zoals in de oudere games elke dag nieuwe oefeningen bij totdat je na pakweg een week alles vrij hebt. Het idee blijft echter hetzelfde: dingen onthouden op de korte termijn. Er zit een variant van Memory in waarin je niks twee keer mag omdraaien zonder match, je moet balletje-balletje spelen met cijfers onder elk kopje dat wordt gehusseld en ga zo maar door.
De oefeningen zijn allemaal best heftig en tegen de tijd dat je vijf of tien minuten hebt gespeeld en niet zit te suffen onder je niveau ben je kapot. Of het helpt is moeilijk te zeggen, maar het kan wel serieus demotiverend zijn om voor de zoveelste keer nat te gaan bij 2-terug als je 1-terug met twee vingers in de neus doet. Gelukkig kun je ook gewoon relaxen met wat mini-games die het iets rustiger aan doen met je grijze massa en als bonus kun je uiteindelijk ook de ‘gewone’ Brain Traning-games van de oude DS spelen om even iets makkelijks te doen.
Helpt het? Dat is natuurlijk de grote vraag. Ik merkte dat ik na een paar dagen spelen wel het idee had dat mijn geheugen iets beter was geworden, maar dat kan ik niet bewijzen. In elk geval maken ook deze mini-games je beter in het spelen van de mini-games en door de gamification van het hele verhaal met grafieken, leaderboards en trofeeën probeert de game je te motiveren om het te blijven proberen. Dat is ook, meer dan bij de eerdere games, nodig want je krijgt het echt niet voor niks. Je moet er dus wel van houden om je brein een workout te geven, anders haak je gegarandeerd na een week of twee af.
Cool pakketje dus, met meer dan genoeg oefeningen en extra content om je lange tijd en gevarieerd bezig te houden. Wel niet schrikken als je af en toe met hoofdpijn de DS dichtklapt, want het is echt duivels.
[Afbeeldingen © Nintendo]
...
Verder lezen over Handheld
Gaming20.03.2024
De Steam Deck-introductie was gefilmd met.. Steam Deck-belichting
Gaming24.01.2024
Straks kun je geen online multiplayer meer spelen op Wii U en 3DS
Gaming27.11.2023
Tijdmachine: Game Boy liet ons anders denken over batterijen
Gaming01.09.2023
PlayStation Portal verschijnt op 15 november: dit kost hij
Gaming23.08.2023
Sony kondigt zijn nieuwe handheld aan: PlayStation Portal
Gaming03.08.2023
Lenovo heeft eigen gamehandheld in de maak: Legion Go
Gaming24.07.2023
PlayStation-heldheld Project Q blijkt op Android te draaien
Gaming25.05.2023
PlayStation Showcase: Sony kondigt nieuwe handheld Project Q aan
Verder lezen over Nintendo
Gaming06.11.2024
Nintendo Switch 2 wordt backwards compatible voor Switch-spellen
Gaming31.10.2024
Nintendo lanceert zijn eigen Spotify met Nintendo Music
Gadgets09.10.2024
Nintendo onthult een nieuw product waar we nooit aan hadden gedacht
Gaming05.09.2024
Nintendo kan inpakken: AI kan de volgende Mario-game maken
Entertainment22.08.2024
Het Nintendo Museum opent binnenkort in Kyoto, Japan
op 2 oktober om precies te zijn
Gaming08.08.2024
Luigi’s Mansion 2 HD review: we zijn verwend met nummer 3
Gaming05.08.2024
Nieuwe trailer van The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom is een roadtrip
Gaming31.07.2024
Mario en Sonic gaan niet meer naar de Olympische Spelen
Verder lezen over Review
Gaming12.11.2024
Mario Party Jamboree review: met Mario is het altijd een feestje
Gaming06.11.2024
Netflix Games Review: Word Trails is onze nieuwe verslaving
Gadgets30.10.2024
Lenovo Yoga Pro 9i Gen 9 review: goede ‘designer’-laptop
Gaming24.10.2024
Netflix Games review: The Case of the Golden Idol doet je goed
Gaming18.10.2024
Netflix Games Review – Battleship leert je op speelse wijze Zeeslag
Gaming15.10.2024
Just Dance 2025 review: de botsauto’s op de kermis zijn er niks bij
Gaming14.10.2024
Astro Bot review: retro genieten op een futuristische manier
Automotive06.10.2024