Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Het lijkt erop dat de merites van de zombiegames inmiddels wel verbruikt zijn. Dat blijkt ook uit Dead Island Definitive Edition, een remaster collectie van zowel Dead Island (2011) als Dead Island Riptide (2013). Waarom beide games naar de Playstation 4 en Xbox One zijn gebracht is mij niet helemaal duidelijk geworden. Waarschijnlijk gewoon omdat het kan.
Omdat dat ook kan zijn de grafische zaken in beide games iets aangescherpt, maar helaas niet te veel. De omgevingen zien er prima uit, maar het zijn vooral de personages en effecten die niet goed uit de verf komen. Met ogen alsof ze twaalf eetlepels pure cafeïne naar binnen hebben gewerkt zien de personages er levenloos uit, sommigen zijn zelfs enger om te zien dan de zombies die in beide games rondlopen.
Ook het geluid is niet op niveau. Eigenlijk lijkt alleen de muziek en de geluiden van vijanden en wapens in orde te zijn, maar voetstappen, ook op een harde ondergrond, zijn veel te zacht voor de kracht waarmee je op de grond stampt. Ook ontbreken voor situaties typerende geluiden, zoals een lift die in vrije val omlaag langs de wanden van de schacht schuurt. Er zou daar een heel akelig geluid bij vrij moeten komen, maar doodse stilte is wat je krijgt.
Maar buiten dat beide games audiovisueel niet zo geweldig zijn, is ook de gameplay niet bijgewerkt naar huidige standaarden. In beide voelt het rondlopen dronken aan. Je zwabbert op en neer, het gevoel van te veel realisme bij een eerste persoonsperspectief. Het bijstellen van de sensitiviteit van de sticks heeft hier verder geen invloed op. Het grootste probleem hiermee is dat in kleine gangetjes je snel achter van alles en nog wat blijft hangen. In grotere ruimtes is er uiteindelijk wel aan te wennen, je gaat er vanzelf voor corrigeren, maar het voelt nooit helemaal perfect aan.
Hetzelfde geldt ook voor de gevechten met de zombies. Slagwapens bewegen met dezelfde soort overdreven animaties, wat richten tussen slagen door moeilijk maakt doordat de hele camera overdreven meebeweegt. Daarbij lijken vijanden vaak niet te registreren dat ze geraakt worden en vallen ze ook af en toe door je heen, waardoor ze opeens achter je staan zonder dat daar iets, zoals een duw, van te merken was.
Nu mag je sowieso niet teveel van de gevechten verwachten, het is immers een zombiegame. Geheel volgens de regels van het genre zijn de zombies hoofdzakelijk aanwezig als goedkoop schiet- en mepvlees. Als je ze slaat spat er bloed uit, dat idee. Zodoende dat de AI ook maar een stand kent: grommend op je af rennen.
Dat zijn niet per se dingen die Dead Island en Dead Island Riptide persoonlijk aangerekend kunnen worden, het is inherent aan het genre. Desondanks is het jammer te zien dat er niet wat extra diepgang aan de games is toegevoegd. Voor deze remasters komt dat wellicht nog meer op de voorgrond dan in beide originelen. We zijn inmiddels weer een paar jaar verder, en het lijkt erop dat dit soort games hun tijd wel hebben gehad.
...