Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Er is een verschil tussen een levende game zoals Destiny en een ‘normale’ game in een serie die eens in de zoveel tijd uit komt. Het zij je vergeven als je denkt dat er met Destiny 2 een heel andere game gaat uitkomen dan wat we drie jaar geleden kregen. Met drie jaar ontwikkeltijd, het achterlaten van de Xbox 360 en PS3 én die grote 2 achter het logo schept dat verwachtingen.
Als je ooit Destiny hebt gespeeld en het na een korte periode hebt weggelegd omdat je niet snapte wat de bedoeling was – dat geldt voor zowel het verhaal als de onduidelijke en trage progressie – en geen zin had om het op forums te gaan uitzoeken ben je niet de enige. Maar als je dus echt drie jaar niks hebt meegekregen van de reis die Destiny als spel en service heeft gemaakt zal Destiny 2 wel degelijk een eye-opener zijn: alles wat er niet was in het eerste deel is er nu wel. En wat het spel altijd gered heeft, namelijk het fantastische schietwerk, staat nog steeds fier overeind.
Duidelijk verhaal
Het slechte nieuws (als je dat al zo moet noemen) is dat er voor de mensen die Destiny af en aan of structureel zijn blijven spelen niet heel veel nieuws onder de zon is. Korte versie: Destiny 2 is tot de Taken King wat Taken King was tot ‘vanilla’ Destiny. Het verhaal is duidelijk: Cabal-leider Ghaul heeft de Traveller aangevallen met zijn Red Legion en onze Guardians zijn zowel hun spullen als hun ‘light’ kwijt, de essentie die er voor zorgt dat ze altijd weer kunnen opstaan uit de dood.
Aan jou de taak om er iets tegen te doen, maar om zover te komen moet je wel eerst de ‘big three’ van de Tower terugvinden: Warlock Ikora Rey, Hunter Cayde-6 en Titan Zavala. Die zitten allemaal op hun eigen eilandje (ok, planeet) en terwijl je het zonnestelsel afstruint om hen te vinden en te motiveren om zich samen te pakken tegen Ghaul. Die reis brengt je naast de aarde op drie planeten: Io, Titan en Nessus. Elk gebied heeft zijn eigen stijl, maar dan wel met veel meer variatie dan de eerste game had.
Zo veel te doen
De manier waarop je door de vier werelden heen gaat is wel duidelijk verbeterd: er bestaat wel nog zo iets als Patrol, maar je kunt prima gewoon op een van de landingspunten in een wereld droppen en beginnen met dingen zoeken. Adventures, Public Events, Lost sectors en gewoon rondlopende vijanden houden je bezig en als er verhaalmissies zijn die je kunt doen hoef je maar naar het startpunt te lopen en ze te activeren. Dat trekt je wel hard uit de overwereld, waar ik achterkwam toen ik halverwege een Public Event een missie activeerde en dus niet meer mee deed. No loot for you!
Het verhaal wordt in bijna alles wat je doet iets verder gebracht, ook in de Adventures, die eigenlijk niets meer zijn dan losstaande missies die in de eerste Destiny onderdeel van de verhaallijn zouden zijn. Het koppelt de incidentele informatie los van de grote plotlijnen, zodat je er voor kunt kiezen om die extra informatie (en beloningen natuurlijk) tot je te nemen. Op elke planeet zit een vriendelijk personage die je extra beloningen kan geven in ruil voor tokens. Die tokens verdien je met alles wat je in de werelden doet, zelfs het plukken van plantjes, iets dat je in de eerste game nog verplicht moest doen om je wapens te kunnen upgraden.
Simpel maar verfijnd
Dat is er allemaal niet meer, althans in de versie die we gespeeld hebben bij Bungie. Ik moet er verplicht bij zeggen dat er in de patch op dag één een aantal dingen veranderd zijn, maar ik neem aan dat de overkoepelende progressie niet drastisch zal worden aangepast. In ieder geval is het zo dat je alles kunt inleveren en als je genoeg loyaliteit hebt getoond (oftewel de meter is vol) krijg je een pakketje engrams waar je iets aan hebt.
Een van de belangrijkste veranderingen is dat je nu niet meer allerlei tussenstappen hebt bij je activiteiten: de directer (het menu) kun je te allen tijde naar boven halen door het touch pad in te houden en van daaruit kun je de kaart van het huidige gebied bekijken, fast travellen naar een ander gedeelte van de planeet waar je nu zit, direct een nieuwe landingszone uitkiezen op een andere planeet en daar verder gaan of zelfs een hele andere activiteit kiezen. Het stroomlijnt de game enorm en zorgt voor veel minder afhaakmomenten tijdens het spelen.
Breder trekken
Vanaf level 15 gaat er in één klap van alles open. Je kunt dan Patrols doen, Strikes gaan spelen en dan krijg je ook Challenges, die je bepaalde opdrachten geven zoals bijvoorbeeld het voltooien van een specifieke Lost Sector, het neerschieten van een specifiek aantal vijanden van een bepaalde soort of het voltooien van een bepaalde missie, allemaal in ruil voor lekkere loot natuurlijk.
De gevechten zijn maar marginaal anders dan in de eerste game, waarbij opvalt dat er eigenlijk niet heel veel nieuwe elementen aan de mix van acties is toegevoegd: je schiet dingen neer, moet af en toe een bal van licht van A naar B dragen en natuurlijk moet je eens in de zoveel tijd een berg vijanden neerschieten terwijl er aan een deur of computersysteem wordt gewerkt.
Het schieten is als vanouds leuk, maar ik had wel gehoopt dat er wat nieuwe interacties met de vijanden of de omgeving zouden zijn bijgekomen. Als Destiny-veteraan die alle DLC ook kapot heeft gespeeld is er dus niet veel nieuws te beleven in hoe je dingen doet, al is het verhaal dat er op volgt natuurlijk wel nieuw. En zonder te spoilen: het verhaal werkt wel, althans het gedeelte dat ik mocht zien.
Helaas werden we op een gegeven moment afgekapt en mochten we niet verder spelen. Mijn eerste gedachte: “oh, dan zal dat wel de laatste missie zijn”. Dat bleek bij navraag niet het geval: we hadden nog veel meer voor de boeg en de mensen bij Bungie wisten ons ook te vertellen dat er na het ‘echte’ verhaal nog veel meer te doen zou zijn, zoals dat in de Taken King ook het geval was.
Smorgasbord
Maar goed, beloftes kan ik niet spelen, dus ik moet een slag om de arm houden. Ik weet ook niet wat er na pakweg level 20 nog te doen is, hoe de progressie in elkaar steekt en hoe lang je daarmee bezig bent. Wat ik wel weet is dit: Destiny 2 is voor mensen die liefst in hun eentje willen spelen meer dan rijk gevuld met activiteiten, die ook nog eens beduidend helderder worden neergezet.
Uiteindelijk zul je toch een keer Strikes met z’n drieën moeten gaan doen (maar daar is matchmaking voor), is het misschien leuk om multiplayer te spelen en wil je uiteindelijk zelfs een keer de Nightfall of de Raid gaan doen. Het nieuwe systeem dat je laat spelen met clans die toevallig wat mensen missen en niet te beroerd zijn om nieuwelingen onder hun hoede te nemen moet daar enorm in gaan helpen, maar ook dat moeten we eerst nog zien werken.
Instappen
Destiny 2 is dus oprecht een fantastisch instapmoment: behalve dat de oude spelers de werelden en vijanden al redelijk in de smiezen hebben, heeft niemand iets meegenomen uit de oude game en begin je op gelijke voet. Voor de terugkerende spelers is het – laten we eerlijk zijn – al snel goed, maar ook die zullen het stroomlijnen van het ‘gedoe’ vermoedelijk kunnen waarderen. Tijdens gamescom wist project lead Mark Noseworthy nog te melden dat het echt niet de bedoeling was om ‘Destiny for babies’ te maken met D2. De diepte is er nog, maar dan zonder de nodeloze complexiteit.
Dat uit zich ook in de nieuwe wapenstructuur, waarbij je mods krijgt die een wapen kunnen aanpassen, in plaats van random perks op alles dat dropt. Het is een keuze die veel stof heeft doen opwaaien, maar na het spelen en pielen met de mods heb ik het idee dat het er echt voor kan zorgen dat jouw versie van een wapen de versie is die je ook echt wil gebruiken. Zo’n zelfde afweging moet je straks gaan maken bij je uitrusting, die je dan ook nog eens kunt gaan customizen door gebruik te maken van de loot die uit de Bright Engrams komt, de beloning die je nu krijgt voor het volmaken van je level-balk.
Er zijn zoveel kleine aanpassingen aan de systemen die samen een goed geheel vormen dat ik nog 1000 woorden zou kunnen gebruiken om ze te beschrijven, maar weet dit: Destiny 2 mag dan wel weggezet worden als Destiny 1.5 of zelfs “het einde van de beta” door cynici, maar als dat spel dat je bleef spelen terwijl je eigenlijk niet wilde nu volgroeid lijkt te zijn naar zijn uiteindelijke vorm, waarom de hel zou je dat niet willen spelen tot je erbij neervalt?
Ik duik er in elk geval hard in en ga kijken wat er onder de oppervlakte van de lekkere Destiny 2-koek zit. Jullie horen van me over een week of twee met het uiteindelijke oordeel.
[Afbeeldingen © Activision]
Verder lezen over Activision
Gaming23.05.2024
Activision kondigt Call of Duty Black Ops 6 aan met politiek tintje
Gaming03.11.2023
Drie nieuwe uitbreidingen voor World of Warcraft: Worldsoul Saga
En nog veel meer nieuws vanaf Blizzcon
Gaming13.10.2023
Hè hè, groen licht: Microsoft mag Activision Blizzard overnemen
Gaming08.08.2023
Call of Duty: Modern Warfare 3 – Wat we tot nu toe weten
Gaming28.07.2023
Call of Duty-speler? Pas op: malware verspreidt zich onder gamers
Gaming12.07.2023
Microsoft wint FTC-rechtszaak en mag waarschijnlijk Activision kopen
Gaming05.07.2023
Microsoft: ‘Er komt dit jaar een PlayStation 5 Slim’
Gaming09.06.2023
Call of Duty krijgt Amsterdam-map genaamd Vondel
Verder lezen over Games
Gaming23.07.2024
Dit gaat er veranderen in WoW met de pre-patch van The War Within
Gaming05.06.2024
Netflix Games komt onder andere met The Hobbit-spel
Gaming27.05.2024
Dit is wat er met je Steam-games gebeurt als je doodgaat
Gaming21.05.2024
XDefiant: een free-to-play shooter van Ubisoft
met Crossplay-mogelijkheden
Lifestyle21.05.2024
Nederlandse online casinobonussen uitgelegd
Gaming20.05.2024
4 redenen om Senua’s Saga: Hellblade II te gaan spelen
Gaming16.05.2024
Rockstar maakt eindelijk de releasedatum van GTA 6 bekend
Gaming08.05.2024