Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Ik ben even terug gaan kijken naar mijn eerdere Call of Duty-recensies voor Dutch Cowboys, waarbij me zelf opviel hoe focking cynisch die allemaal waren. Hoe dichter we bij het heden komen, hoe minder moeite ik doe om nog echt uit te leggen waarom je de game in kwestie zou moeten kopen. Wat zou het ook? Call of Duty-spelers hebben grotendeels geen interesse meer in recensies, als de game uit is hebben ze ‘m toch al. Wat er in de single player-campagne gebeurt is sowieso al niet interessant (hoe meer mensen ik vraag of ze het verhaal gespeeld hebben, hoe groter mijn verbazing wordt dat de ‘ja’-en nog steeds op twee handen te tellen zijn) maar gek genoeg is dat altijd een van mijn favoriete gedeeltes van een Call of Duty: ik hou wel van wat goed gescript spektakel.
Ik vond het al verrassend dat het dit keer mogelijk is om elk level vanaf het eerste moment te kunnen spelen, zodat je – als je wilt – de game achterstevoren zou kunnen spelen. Achteraf gezien is dat misschien niet zo gek: het verhaal gaat echt alle kanten op, waarbij er vermoedelijk evenveel mensen zijn die hoofdschuddend beginnen aan de rest van de game als dat er enthousiast gereageerd wordt op de vage plot twists richting het einde. Jammer genoeg wist het spektakel, hoe goed het er ook uitziet, me niet echt te raken. Je bent toch voornamelijk achter de persoon met ‘follow’ aan het rennen terwijl er heel veel om je heen gebeurt en die methode — precies aangeven wat je moet doen met een prompt — slaat veel van de spectaculaire momenten een beetje dood, wat ontzettend jammer is van de moeite die er in gestoken is. Maar ja, zoals ik al zei, de meeste mensen interesseren zich er toch al niet voor en als je nog speelt op een 360 of PS3 zit het er niet eens in. Gelukkig is de multiplayer altijd goed.
Of ja, altijd goed: ik had het vermoeden dat ontwikkelaar Treyarch (nadat Black Ops 2 toch echt best goed was) zich van zijn beste kant zou laten zien, maar net zoals CoD: Ghost een terugval was voor Infinity Ward is Black Ops 3 meer van hetzelfde, maar dan iets minder geïnspireerd. De specialists zijn de grote toevoeging dit jaar, wat ervoor zorgt dat je naast je wapen- en streak-loadout ook nog kunt kiezen welke superaanval je kunt gebruiken. De parallel met Destiny is snel gelegd, en dat gaat zo ver dat de meeste supers uit die game één-op-één terugkomen in Black Ops 3. Dat terzijde voegt het niet genoeg toe om heel veel verschil te maken: de gevechten in Call of Duty zijn dusdanig kort dat er niet vaak behoefte is aan extra mogelijkheden om het gevecht te bespoedigen.
Een ander probleem is dat er voortgeborduurd wordt op de extra mobiliteit die vorig jaar in Advanced Warfare werd geïntroduceerd, wat op zich een prima plan is. Ik weet niet of het nu de multiplayer maps zijn die niet verticaal genoeg georiënteerd zijn, of dat de implementatie van het wall runnen en de extra sprongen die je kunt maken niet zo lekker is, of dat het het weglaten van de boost-strafe is, maar het eindresultaat is dat je doorgaans een stuk veiliger bent als je gewoon op de grond blijft lopen of rennen. Bijkomende issue (maar dat kan persoonlijk falen zijn) is dat ik nooit helemaal zeker ben of een wallrun wel goed gaat aflopen of dat ik weer een ‘mistakes were made’-melding in mijn scherm ga krijgen terwijl ik voor de zoveelste keer respawn.
Dat gezegd hebbende moeten we niet vergeten dat er geen serieus ‘slecht’ bestaat in Call of Duty-land. De basis van de gevechten is zo solide dat er weinig echt mis kan gaan en dus kun je – mits gewend aan de nog steeds waanzinnig hoge snelheid van de game – prima je gang gaan zoals je dat altijd gewend was. Gelukkig heeft Treyarch er wel voor gezorgd dat je uit genoeg game modes kunt kiezen (inclusief mijn favoriet Gun Game) en is er qua arsenaal, streaks en andere handigheidjes tot aan je eerste prestige zat vrij te spelen om precies jouw favoriete tien dingen toe te voegen aan een van de specialist-karakters.
Ook de rest van de game zit tjokkievol met allerlei extra content. Je kunt tussen elk single-player level in de ’Safe House’ sleutelen aan je loadout, extra content bekijken, minigames spelen of zelfs in een VR-omgeving experimenteren met vrijgespeelde wapens en gear of werken aan je mobiliteit in een soort Mirror’s Edge-achtige mode genaamd Freerun. De secundaire, ‘geheime’ Nightmares zombie-campagne die je na het uitspelen van het origineel kunt doen met een paar vrienden (alles is geschikt voor co-op tot vier spelers, waarbij zelfs splitscreen en LAN play ondersteund wordt) en waarbij het hele verhaal en alle vijanden zijn vervangen op een B-remake manier is een leuke toevoeging, hoe bij elkaar getapet het ook is.
Persoonlijk vind ik de Dead Ops II Arcade: Cyber’s Avengening top-down shooter (denk aan Ikari Warriors of Smash TV) misschien wel iets leuker. Ook die heeft een zombie-thema, maar gezien Treyarch’s obsessie met zombies is dat niet zo gek. Juist. Zombies. De co-op Zombie mode is inmiddels voor fans bijna even populair als de reguliere multiplayer en ik snap wel waarom (hoewel ik zelf geen grote fan ben.) Het zit allemaal retegoed in elkaar, en de acteurs die zijn ingehuurd (o.a. Jeff Goldblum en Ron Pearlman) maken er een leuke boel van. De gameplay is weinig veranderd: je bent nog steeds gewoon bezig met het deels uitbreiden en anderzijds dichttimmeren van de maps tijdens de rondes en het kopen van wapens, maar het sfeertje dat er in zit heeft meer karakter dan de single-player campagne.
Nu dat er drie teams tegelijk bezig zijn om te zorgen dat er elk jaar een nieuwe Call of Duty op de markt komt mag je verwachten dat er elk jaar serieuze kwaliteit geleverd wordt. Dat is ook dit jaar zo, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ik er na zoveel jaar gewoon een beetje genoeg van begin te krijgen. Er is bijna niks veranderd, want er mag bijna niks veranderen.
Net zoals de andere ontwikkelaars moet Treyarch wel degelijk binnen de lijntjes kleuren en dus blijft Call of Duty een beetje hangen; in de explosieve-maar-toch-kleurloze campagne, in de knal-je-bent-dood multiplayer, in de inmiddels ook obligate Zombies mode; in de E-sports toenaderingen. Je kunt het uittekenen voordat je het gekocht hebt en op een gegeven moment is het genoeg geweest. Ik geloof dat dat punt voor mij nu wel gekomen is, hoe overvol content Black Ops 3 ook zit.
...