Gaming01.11.2014

Borderlands: The Pre-sequel! is meer van hetzelfde

En dat is een goed en slecht teken

2K Australia staat voornamelijk bekend als het back-up team. Ze werkten onder andere mee aan diverse Bioshock titels en The Bureau: XCOM Declassified). Nu mogen ze voor het eerst op de bühne, niet met een eigen titel maar Borderlands: The Pre-sequel. Is deze serie in goede handen?

Om de vraag maar gelijk te beantwoorden: ja en nee. 2K Australia snapt precies waar Borderlands om draait en weet dat goed naar hun eigen titel te kopiëren. Het geeft alleen geen nieuwe richting aan een serie die nu al spaak begint te lopen. Het is Borderlands, punt.

De ontwikkelaar doet zeker zijn best door nieuw game-mechanieken te introduceren. Er zijn nieuwe wapens, zoals laser- en ijsschietijzers. De vier personages brengen hun eigen persoonlijkheden en gameplay elementen met zich mee en er zijn tonnen aan nieuwe vijanden om op te schieten en gebieden om te verkennen.

We spelen namelijk op Pandora’s maan – en dat heeft gevolgen. Naast dat we voornamelijk door het veld zweven hebben we een beperkte zuurstofvoorraad. Deze meter kunnen we ook gebruiken om extra hoog te springen of een duikaanval te maken, wat weer O2 kost.

Kleurrijk is het allemaal wel, voor een maan.

Een eigen smoelwerk heeft het ook. De Pre-sequel bezit een extreem Australisch karakter. De maanpopulatie bestaat voornamelijk uit Ozzies wat betekent dat je doodgegooid wordt met grappen van Down Under, mate. Helaas missen we door het cultuurverschil de helft van de grappen.

De nieuwe ideeën werken allemaal best aardig, het is alleen niet genoeg. Het blijft dezelfde Borderlands met dezelfde absurde karakters, dezelfde missieopbouw, dezelfde 86 biljoen wapens en een afgeleide van dezelfde vaardigheden voor je karakters.

Dat laatste begint onderhand te irriteren. Bij Diablo III was levelen een feest want ieder niveau bracht een spetterende aanval. Bij Borderlands moet je te vaak eerst een statistiek opbouwen om weer een statistiek te krijgen om eindelijk met iets cools te kunnen spelen. Dat steekt, vooral in de eerste zes uur.

Ook de aantrekkingskracht van het verhaal begint wat af te rafelen. Niet dat het ooit hoogstaand was, eerder puberaal, maar het absurde karakter zorgde ervoor dat je door bleef spelen omdat je nieuwsgierig was naar de volgende idioterie. Helaas brengt de Pre-sequel daar eveneens meer van hetzelfde – en dat gaat vervelen.

Moeten we dat 2K Australia aanrekenen? Enerzijds niet, want meer dan het levert precies wat het belooft: mollen, plunderen en (glim)lachen. Anderzijds wordt het na drie delen toch wel tijd om de serie naar een nieuw niveau te tillen, want nog zo’n titel trekken we niet meer.

Borderlands put nog genoeg uit zijn persoonlijkheid om gamers toch nog maar een potje te laten spelen. Maar ik heb nog steeds het gevoel dat er meer uit de vaardigheden en de wapens te halen valt. Laat het gazillion guns idee bijvoorbeeld eens los en kom met zestig écht idiote schietijzers.

Er is altijd Borderlands. Dat idee houd ik over van Borderlands: The Pre-sequel! over. Het blijft een lekker tussendoortje tussen de echt magistrale games terwijl het veel meer kan zijn. 2K Australia, denk eens als Ken Levine en doe eens echt gek. Deze titel verdient dat.

Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.

Deel dit artikel

...

Verder lezen over Game

Netflix stopt met interactieve series

Het is inmiddels al een tijd wat stiller rondom dit type content en nu blijkt Netflix ook nog eens de meeste interactieve producties offline te gaan halen.