Eureka! Ik heb het licht gezien. De afgelopen twaalf jaar heb ik de game-industrie bekeken door een roze bril. Een boute uitspraak, maar toch is het zo. Ik heb mij laten fêteren, heb vriendschappen gesloten met product- en marketingmanagers en journalisten (the horror!). Ik dacht dat dit alles ‘part of the job’ was. Met suiker vang je namelijk meer vliegen dan met azijn.
Boy was I wrong.
Dit alles ligt vanaf vandaag achter mij. Vanaf nu word ik een serieuze gamejournalist. Iemand die niet ‘zomaar’ een review, een column of een achtergrondverhaal schrijft, maar op zoek gaat naar de achterliggende gedachte, naar verborgen valdeuren en diepere betekenissen. En misschien wel het belangrijkste: ik zal kritisch zijn. Niet alleen op mezelf, maar ook op de buitenwacht. Je weet wel, die mormels die zich gamejournalisten noemen en op hun zolderkamertjes filmpjes maken of besprekingen plaatsen in veelgelezen bladen. Ook de professionele reporters zijn niet van mij af. Vanaf nu ben ik de Gameconsumentenbond, de Waakhond der Letteren, het Oog in de Lucht dat alles in onze biotoop in de gaten houdt.
Waarom doe je dat Jeroen? Ik hoor het je vragen. Het antwoord is simpel: omdat ik het wil en kan. Gesterkt door de discussie van de afgelopen week op Bashers over de rol van de gamejournalist, doe ik een stap naar voren. Laten er meer volgen. Ik heb het ook over jou, Jan Meijroos. Laat mij niet als enige roepen in de woestijn, prekend voor eigen parochie. Sluit je bij ons aan en we hebben een breder draagvlak. Jij kunt onze boodschap verkondigen aan de zondaars van Power Unlimited. Laat de heer Tiersma eens een diep en doorwrocht exposé schrijven over het rood in de muts van Mario. Of een stuk van Gameking Belderok waarin de impact van een kogel in Call Of Duty wordt vergeleken met de impact van een kogel in de echte wereld. Natuurlijk ga je lezers verliezen, maar dat is toch niet belangrijk? Serieuze journalistiek, dáár gaat het om!
Hè wat jammer dat je nu met het oude argument komt dat de lezer hier niet op zit te wachten. Duw het door hun strot. Lekker belangrijk wat zij vinden. Je schrijft Power Unlimited toch niet vol met de lezer in het achterhoofd? Dit is een veelgelezen platform om je eigen mening (of – indien omgekocht – die van de uitgever) te ventileren. Fuck de lezer. En als ze moeilijk doen, zeg dan maar dat de redacteuren van bijvoorbeeld het nrc het hartstikke interessant vinden. Of dat we hier nog wel een studie hebben liggen die gelezen is door meer dan 1000 mensen. Dat zal ze leren.
Wat goedkoop en onder de gordel, Jan. Waarom insinueer je nu dat ze bij nrc geen verstand hebben van gaming? Alleen maar omdat ze een foto plaatsen van een Xbox-controller en deze in het onderschrift omschrijven als gameconsole van Playstation? Wat flauw. Je weet toch dat het niet om beeld gaat, maar om inhoud. Bovendien, de lezers van nrc zijn vaak geen gamers en weten niet beter. Een serieuze gamejournalist creëert een mening voor zijn lezers en is geen kritiekloze volger. Dus als er staat dat dit een gameconsole van Playstation is, dan is het een gameconsole van Playstation. Wie ben jij om dat anders te zeggen. Kies eens een keer niet het makkelijkste standpunt, zwem eens tegen de stroom in. Mensen waarderen dat. Echt.
Jan, geloof je dat die jarenlange ervaring waarmee je schermt, echt iets uitmaakt? Ga toch weg man, je mag alleen een mening over iets hebben als je een serieuze gamejournalist bent. Dus, wat gaan we doen Meijroos? Dit is je kans, sluit je bij onze groepering aan. We moeten met zijn allen deze industrie naar een hoger platform tillen. Daar is vraag naar. En dan heb ik het echt niet over die 40.000 maandelijkse PU-lezers, maar over academici en nrc-lezers. Zij zijn de mensen waar het om draait. Zij zijn de grote gamekopers. Zelfs de industrie weet dat die groep veel belangrijker is. Hoe ik dat weet? Gewoon, dat is zo. Daarom. Vergeet niet dat je (sinds vandaag) te maken hebt met een serieuze gamejournalist.
Zo, dat is uit mijn systeem. Omdat te veel gamejournalisten zich vaak té serieus nemen: een disclaimer: deze column is een satirische aanklacht tegen het aloude geneuzel dat het schrijvende gedeelte van de game-industrie serieuzer met hun vak om moet gaan. In Engeland noemen ze dit ‘flogging of a dead horse’. Wie zich aangesproken voelt, wil ik op het hart drukken om een ander stokpaardje te zoeken en niet langer zichzelf presenteren als ‘het geweten van de gamejournalist’. Daar zit buiten de eigen parochie niemand op te wachten. Blijf echter vooral doorgaan met kritische publicaties. Hartstikke mooi. Immers: zoveel mensen, zoveel smaken. Maar ga alsjeblieft wel iets respectvoller om met de mening over mensen, andermans publicaties, websites of televisieprogramma’s. Doe je dat niet, dan lijkt het alsof ieder serieus geschreven stuk uit de koker komt van een verwend jongetje dat tegen andere kinderen aanschopt omdat zij wel veel vriendjes hebben. Een gemiste kans. Maar we hebben het hier al lang genoeg over gehad. Ik verklaar de discussie over serieuze gamejournalistiek voor gesloten. Waarom ik dat doe? Omdat ik het kan en wil.
[Jeroen van Trierum is 11 jaar werkzaam als journalist in de game-industrie waarvan de laatste zes jaar als gameredacteur bij het vakblad Entertainment Business]
