Er zal geen week voorbijgaan zonder wat nieuwe research die weer lijkt tegen te spreken wat er vorige week werd verkondigd door andere onderzoekers, zeker als het om gaming gaat. En het gaat alle kanten uit, van “gamen verhoogt de kans op seriemoorden met 48%” tot “gamen leidt tot de evolutie van de mensheid naar het volgende niveau”, om maar even wat overtrokken voorbeelden te noemen. Het onderzoek van de week zegt deze keer dat online games spelen heel goed voor de emotionele gezondheid kan zijn, mits er samen gespeeld wordt met familieleden. Spelen met andere mensen online leidt echter tot eenzaamheid in het echte leven, aangezien het community-gevoel toenam als ze online waren, maar de communicatie met familie achteruitging in kwaliteit.
Kort en objectief samengevat: level 85 WoW-raids met mama en papa=geweldig, N00bs Pwnen met je clan in Call of Duty=de duivel.
Okee, de Amerikaanse studie is veel genuanceerder en gaat zelfs zo ver om te zeggen dat er zoveel factoren zijn die impact hebben op de onderlinge communicatie van families dat het moeilijk te meten is. Het onderzoek lijkt op het eerste gezicht redelijk gedegen, gebruikmakend van online MMO Everquest 2 (gelukkig is het al afgerond, badoem-pshh) en een controlegroep.
De onderzoeksgroep wil wel expliciet melden dat het niet simpelweg zo is dat er alleen maar nadelen kleven aan het online spelen van games zoals vaak gedacht wordt. Ze sporen ouders dan ook aan om mee te spelen, al is het maar om een goed idee te krijgen van wat de kinderen spelen. “Het is geen alternatief voor echte één-op-één communicatie natuurlijk, en we willen niet zeggen dat kinderen niet buiten moeten spelen, maar niet genoeg ouders gebruiken de virtuele wereld om een band te scheppen met hun kind”, zo zegt auteur Cuihua Shen.
Een waar woord: als ik zie hoe weinig mensen in mijn omgeving zich de moeite nemen om eens écht te kijken wat hun kinderen allemaal doen lijkt het heel aannemelijk dat ze niet zullen meespelen, al is de drempel om een account aan te maken voor een online game en te kijken hoe dat spel werkt een stuk hoger dan bijvoorbeeld het trappen van een balletje met je zoontje. Maar met de verregaande digitalisering van het entertainment van kinderen tegenwoordig je je het toch niet permitteren om die vorm van spel maar te negeren als ouder zijnde. Toch?
