Namco Bandai kent deze Gamescom en zeer diverse line-up. Majin, op het eerste gezicht misschien niet het grootste spektakelstuk van de uitgever, dreigt een beetje onder te sneeuwen dit najaar en dat is jammer. Deze pareltje in de maak maakte op mij opnieuw een diepe indruk. In het spel speel je een jonge krijger die samen met een grote lobbes/ reus/monster op avontuur gaat. De grote, vriendelijke reus, een Majin, en jij hebben elkaar nodig om te overleven in een fantasievolle wereld vol puzzels en gevaar. De raakvlakken met Ico zijn direct zichtbaar maar ook Zelda is nooit ver weg.
Majin And The Forsaken Kingdom (dat overigens volledig gelokaliseerd wordt onder de naam Majin En Het Verloren Koninkrijk) heeft al bij de eerste minuten een bijzondere sfeer. De bijna overbelichte wereld staat in schril contrast met de vijanden die je tegenkomt. Deze mysterieuze verschijningen lijken te zijn opgebouwd uit een goedje van zwarte teer. Als speler, een beetje ogend als een sjamaan, kun je de confrontatie met deze vijanden aangaan. Met je staf ben je zeker niet hulpeloos. Wanneer je echter geraakt wordt door de vijanden, zal de zwarte substantie aan je blijven plakken. Voetstappen die je achterlaat zullen zwart en drabberig zijn en je hebt de Majin nodig om je weer ‘schoon te maken’. Beter is het dan ook om samen te werken met de vriendelijke lobbes.
Zo kun je de Majin opdrachten geven. Het simpelste is dat je de Majin voor een rotsrichel positioneert zodat je het grote lijf gebruikt als opstapje naar een hoger gelegen niveau. Iets complexer is het om de Majin van een afstand te dirigeren. Plaats de reus bij een rotsblok, lok vervolgens zelf vijanden onder dat rotsblok en laat de Majin op het juiste moment de rotsblok omver duwen. Gesloten deuren, dubbele schakelaars en ‘pressure plates’ puzzels vereisen eveneens timing en samenwerking. Soms is de Majin nodig voor grover geschut. Laat hem rotsblokken oppakken om pijl en boog schietende vijanden van afstand omver te kegelen. Dezelfde actie kan gebruikt worden om stukken uit een bergwand te schieten. Zo creëer je feitelijk openingen waarlangs jij zelf kunt klimmen en klauteren om verder te komen. Al bestuur je dus nooit zelf de Majin, samenwerking met hem is een must.
Het uit de kluiten gewassen wezen is prachtig vorm gegeven. Op zijn rug lijkt een minibiotoop van rotsen, riviertjes, bomen en gewassen te leven. Een miniafspiegeling van Moeder Aarde? Het beest is niet bijster slim, zo lijkt het, maar zijn charmes en inzet maken dat dubbel en dwars goed. De manier waarop de Majin door de wereld heen waggelt is eveneens een lust voor het oog. Qua design lijkt het wezen op een combinatie van het prentenboek Max & The Maxi Monsters en The Neverending Story. Wanneer Majin de speler heelt door de zwarte drab weg te halen, doet dat weer denken aan de enorme John Coffey uit de film The Green Mile. Het is hoe dan ook een zeer intrigerend personage.
Majin verschijnt 26 november, midden in het najaarsgweld van de Triple A releases. Toch zou het eeuwig zonde zijn als deze game niet wordt opgepikt door het grote publiek. Aan alles voel je dat dit iets heel moois op kan gaan leveren.
...