Destiny. Groots aangekondigd door Activision. Bungie, de makers van Halo, gingen wel even een 10-jarig contract aan met de uitgever van Call of Duty om hét shooter-MMO te maken, beginnend vanaf dit jaar. In eerste instantie zorgde de potentie van het geheel voor enorm enthousiasme, maar hoe meer de tijd vorderde, hoe lager het pitje ging. Ik was eigenlijk al niet meer heel erg bezig met deze game, maar nu ik net zoals zovelen van de beta-test heb mogen snoepen staat alles weer op scherp. Bungie heeft het nog steeds. Destiny kán de eerste MMO maken waar ik helemaal achter kan staan, want als het zó lekker wegschiet en het ‘Massive Multiplayer’ van MMO prima gecombineerd wordt met een prachtige wereld, dan wil dat wel.
Ik wil namelijk meer. Meer dan de karige acht levels aan progressie die de Destiny beta me gunt. Dat was alles bij elkaar wel een uurtje of zes spelen trouwens, en zolang het feestje nog duurt kan ik me vermaken met de multiplayer op de twee maps die speelbaar zijn, maar mijn strooptochten in het oude Rusland smaken naar meer. Naast de multiplayer kun je namelijk ook al een aantal verhaalmissies volgen en de ‘explore’-missies, waarbij je in een groot gebied op zoek kunt naar kleinere zijmissies, terwijl je het ronddwalend voetvolk een kopje kleiner schiet. Ik heb de beta nu twee keer doorgespeeld, met twee van de drie karakterklasses die je kunt kiezen, en hoewel er niet enorm veel verschil zit tussen de Hunter (stealth/sniper), Warlock (magie) en Titan (pantsers en zware wapens) maar dat heeft alles te maken met de progressie die in de eerste paar levels zit.
Destiny is namelijk wel degelijk een MMO, waarbij je gaandeweg steeds meer mogelijkheden krijgt om je karakter zo te spelen als je zelf wil, althans zolang dat in lijn ligt met waar het karakter op gebouwd is. In de eerste paar levels ben je voornamelijk bezig met je standaardmogelijkheden, zoals het kunnen gooien van een granaat (met cooldown), het kunnen gebruiken van je speederbike Sparrow en je zware aanval. Daarna begint het lichtjes uit elkaar te lopen, maar je ziet in de dingen die je niet meer kunt vrijspelen (maar die pesterig genoeg wel op het status-scherm te zien zijn) wel dat het daarna alle kanten uitgaat. Verder zijn alle MMO-clichẻs erbij: alle vijanden hebben een levensbalk en level-indicator, je kunt op de basis eindeloos nieuwe gear kopen voor je karakter, missies kunnen opnieuw op een hoger level worden gespeeld om experience te verzamelen en natuurlijk is er epische loot te vinden en te verdienen.
Wat Destiny ook leuk doet is iets dat je steeds meer ziet in MMO’s, namelijk de tijdelijke en spontane missies die opeens opduiken terwijl je eigenlijk op weg naar of bezig met iets anders was. Wat ik tot nu toe heb kunnen zien is dat er iets aangevallen wordt dat verdedigd moet worden door wie er ook maar in de buurt is, maar daarin was wel ook meteen iets anders te zien: ik ging meehelpen een basis verdedigen, maar omdat de meeste spelers in de buurt level 7 of 8 waren en ik maar level 5 hielp het niets wat ik deed. En dan bedoel ik niet maar een beetje, nee, ik deed precies nul schade aan de vijanden en was dus compleet nutteloos, behalve dat ik de aandacht af kon leiden door dood te gaan. Wellicht dat dit niet representatief was voor de uiteindelijke ervaring, maar ik hoop wel dat je niet precies op elkaars level hoeft te zitten om lekker samen te kunnen spelen.
Over samen spelen gesproken, één van de dingen die Destiny helemaal goed doet is de manier waarop je interacties met andere, random, spelers afgehandeld worden. Het is me een paar keer gebeurd dat ik tijdens een non-verhaal missie (het verhaal doe je alleen, en zonder respawns, om de spanning erin te houden en vermoedelijk zodat je er niet te snel doorheen geholpen kunt worden) dacht dat ik eraan ging maar dat er toen opeens iemand (of in een geval zelfs iemanden) kwam opduiken die begon mee te helpen. Je ziet geen honderden spelers rondlopen, maar bijna altijd was er wel iemand in het veld waar ik was en je kunt elkaar prima helpen, of je nu toevallig dezelfde missie aan het doen bent of niet. Elke overwonnen vijand levert toch experience op, dus spelers zijn er altijd bij gebaat om even mee te schieten en al snel merkte ik dat er een cultuurtje ontstond waarin passanten even meehielpen, zwaaiden en weer hun ’s weegs gingen.
Diezelfde mensen kom je dan weer tegen in de Crucible, Bungie’s naam voor hun multiplayer-modus. Het lijkt zo veel op Halo dat ik me meteen thuis voelde, hoewel ik wel danig de mogelijkheid miste om spelers uit hun (overpowered) voertuigen te slaan. Het is wel even wennen: je neemt de wapens mee die je in de andere modi hebt verdient en geleveld, waarbij het enige dat je kunt oprapen munitie is. Je krijgt namelijk één regulier wapen, één speciaal wapen en één zwaar wapen. Je begint echter met vrij weinig speciale munitie en nul zware munitie, dus het is zaak om de kisten waar dat spul te krijgen is in de gaten te houden en in sommige gevallen loont het zich zelfs om die te bewaken. De modus die te spelen is in de beta, Control, is volgens de standaard drie-posities-claimen-en-bewaken methode opgezet maar werkt nu al prima. Ook hier echter is levelverschil enorm te merken en dus is het hopen dat Bungie daar iets op verzint aan de matchmakingkant. Ergernis nummer één van Bungie’s multiplayer tot nu toe is echter helaas ook paraat: er komen geen bots in het spel voor weggelopen spelers, dus als je er een lulletje bij hebt die na de eerste paar minuten vertrekt komt het vermoedelijk niet meer goed.
Dat gezegd hebbende is Destiny aan deze beta af te zien zo gepolijst als een spiegel. De menu’s zijn helder en snel te navigeren (op de keuze van een locatie na, die je gek genoeg met controller-als-muis besturing moet doen), je progressie wordt goed weergegeven, je opties zijn altijd duidelijk en ook de introductie van de game, waarin je wordt uitgelegd waar je vandaan komt, hoe het level-up systeem werkt en waar je in eerste instantie moet zijn, is heel goed gedaan. Als de rest van Destiny opschaalt naar rato van dit eerste gedeelte, kan september niet snel genoeg komen. Ik heb zo’n vermoeden dat Destiny de enige shooter gaat zijn die fans van het genre nog nodig gaan hebben dit jaar. Op zijn minst.
