Als je iemand uit 1985 in een tijdmachine zou stoppen en hem of haar (maar laten we eerlijk zijn, in die tijd was het vermoedelijk hem) Shovel Knight zou laten zien zou hij zich vermoedelijk afvragen waarom er niet zo heel veel veranderd was aan games in al die tijd. Het beeld is wat breder geworden, de sprites flikkeren niet meer en er bewegen op de achtergrond nog wat meer dan toendertijd de norm was, maar verder lijkt Shovel Knight op een spel dat op de één of andere manier nooit op de NES of MSX is uitgekomen en nu opeens boven water is geraakt. Als we onze tijdreiziger dan zouden laten spelen zou hij vermoedelijk wel opmerken dat dit nogal een goede game is. En hij zou gelijk hebben. Shovel Knight is zo retro als de pest, maar wel op een manier die echt álle goede ideeëen van alle platformers uit die tijd weet te combineren. Kort gezegd: hij is briljant.
De enige reden om niet onmiddelijk te zorgen dat je Shovel Knight op je platform naar keuze (PC, Wii U of 3DS, gek genoeg) aan te schaffen zou zijn dat je een vreselijke hekel hebt aan alles dat riekt naar retrogaming. De pixelige graphics van Shovel Knight zijn echt op de 8-bit-leest geschoeid en zijn volgens de makers ook echt gebaseerd op de capaciteiten van de originele NES, met een paar uitzonderingen. Je herkent het stijltje echt meteen en het is voor spelers van de oude school echt een feest der herkenning. Dat geldt ook voor wat je in de game doet. Shovel Knight moet zijn liefde Shield Knight redden door allerlei verschillende andere Knights te verslaan, elk met een eigen wereld die in het thema van zijn persoonlijkheid is gemaakt. Water, vuur, wind, bliksem; alle clichés zitten erin, wat enorm voorspelbaar zou kunnen zijn maar gek genoeg niet zo is.
Dat heeft alles te maken met de zorg waarmee elk level is vormgegeven en gebouwd. Shovel Knight kan naast slaan met zijn schep ook met een neerwaartse aanval bovenop vijanden springen en zo een hoger niveau bereiken of over grote gaten of spikes springen, wat ervoor zorgt dat de ontwikkelaars de levels vol hebben kunnen gooien met geheime gangetjes en kamers waar je extra schatten kunt vinden. Die schatten leveren geld op dat weer gespendeerd kan worden aan upgrades als meer leven, magie of extra eigenschappen. Dan moet je echter wel goed opletten, want in de zelfde trant als bijvoorbeeld Dark Souls raak je een gedeelte van je geld kwijt als je afgaat, waarna je precies één kans krijgt dat weer op te rapen. Gelukkig zijn er wel checkpoints in de levels, zodat je niet supergefrustreerd raakt, al kunnen de echt keiharde spelers ook die checkpoints in elkaar schoppen (jaja) om extra geld te verdienen, met het risico dat je een stuk verder moet lopen als je af gaat.
Het speelt dus als een soort all-star kruising tussen Castlevania, Mega Man en en Ducktales met een aantal zaken die je in de laatste jaren vaak ziet in games. Dat alles wordt dan nog uitgebreid met een overwereld á la Super Mario Bros 3. zodat je ook nog tot op zekere hoogte de keuze hebt in welke wereld je eerst gaat overwinnen. Er gebeuren ook nog extra zaken op die kaart, zoals rondlopende vechtersbazen, en naast de werelden met een Knight aan het einde zijn er ook nog allerlei extra plekken waar je iets anders kunt doen. Shovel Knight is tot de nok toe gevuld met leuke dingen om te doen en het ergste dat je ervan kunt zeggen is dat er misschien nog wat meer in had kunnen zitten. Niet dat het een korte game is trouwens, maar je weet hoe het gaat met enorm leuke dingen: die kunnen niet lang genoeg duren.
De grootste reden dat Shovel Knight zo leuk is om te spelen is dat je controle over Shovel Knight van het kaliber Nintendo is. Nadat je bent gewend aan de neerwaartse aanval opent die allerlei mogelijkheden binnen de levels, maar ook het slaan, springen en alle andere acties voelen gewoon precies goed aan. Als je afgaat ben je het écht zelf schuld en de moeilijkheidsgraad is daarnaast nog eens zo afgesteld dat je wel heel veel van dit soort games gespeeld moet hebben om dit als makkelijk te bestempelen. Dat moet ook niet, want arcadegames zijn gemaakt om uitgevogeld te worden en dat is hier zeker het geval. Of het nu de levels zelf zijn of de onvermijdelijke eindbazen aan het einde van elk level, de game stapelt de mechanieken steeds verder op elkaar en gaandeweg leer je steeds nieuwe en subtiele trucjes die je in leven kunnen houden of die het makkelijker maken om een vijand te verslaan.
Nogmaals, als je niks hebt met oudere games zal de nostalgische factor misschien iets minder zijn, zul je wellicht niet helemaal zo hard kunnen genieten van de -zonder overdrijven- beste muziek in een game dit jaar omdat het allemaal in chiptune-stijl is gemaakt en zul je de subtiele referenties naar oudere games niet helemaal vatten. Het goede nieuws: dat maakt niet uit. Shovel Knight zou namelijk een goede game zijn in elk jaar dat het zou zijn uitgekomen, want alles klopt. Daarnaast: dit is een heerlijke game die je kunt kopen voor je Wii U. Je Wii U! Of je 3DS! Ik heb de game op Steam gekocht maar ik vrees dat ik de handheld versie toch nog een keer ga aanschaffen, want dit is typisch zo’n spel dat je tijdens een lange treinreis zoet kan houden. Shovel Knight is fantastisch. Ik herhaal: SHovel Knight is fantastisch. En dan zeggen ze dat Kickstarter nergens goed voor is.
Shovel Knight, ontwikkeld en uitgebracht door Yacht Club Games voor de PC (getest), Wii U en 3DS op 26 juni 2014
