Patrick Smeets
Game-enthousiast, tech blogger en presentator. Was ooit rockster. Local celebrity in Limburg maar ziet graag veel van de wereld. Er zijn niet genoeg kattenGIFjes in de wereld.
Je begint een review meestal niet door over een andere game te praten dan waar het over gaat. Ubisoft zal vermoedelijk bij hoog en laag volhouden dat Watch_Dogs zijn eigen ding is, dat de game zoveel elementen heeft die op zichzelf staan dat vergelijken meer kwaad dan goed doet, maar dat is niet waar.
Simpelweg is Watch Dogs (die underscore mogen ze houden) een moderne, semi-futuristische versie van Grand Theft Auto die voornamelijk het hacking-concept aan de inmiddels uiterst familiaire open-wereld mix toevoegt. Is dat erg? Geenszins. Want eindelijk, eindelijk is er een open-wereld game waar ik echt graag in wil rondrennen en -rijden. Het is nog allemaal niet perfect, maar als basis van een nieuwe franchise (want dat wordt het, zoveel is inmiddels wel duidelijk) is dit een fantastische start.
Aiden Pierce is een hacker zoals we die allemaal kennen uit de film: één druk op zijn telefoon is genoeg om verkeerslichten, access points of zelfs transformatorkasten te laten doen wat hij wil. Hij loopt rond, terwijl hij precies kan kijken wie de mensen zijn die over straat lopen, wat hun fetish is, hoeveel geld ze op de bank hebben en of er nog interessante SMS’jes op de telefoon staan die hij aan het hacken is, puur door er naar te kijken. Dat hij zich bezighoudt met duistere zaakjes spreekt vanzelf, maar nadat zijn kleine nichtje gedood is tijdens een vergeldingsactie zint hij op wraak en die zal geschieden. Dat uit zich in een zoektocht naar de vermoedelijk mafiose daders, waarbij al zijn trucs uit de doos worden gehaald, wat er op neerkomt dat je heel veel gebouwen moet binnendringen, voertuigen moet stelen en mensen moet volgen, hacken, of -meestal- vermoorden.
Watch Dogs loopt tegen dezelfde problemen aan waar alle open-wereld games last van hebben. Het verhaal zit ongemakkelijk ingebed in een speeltuin aan chaos, wat ervoor zorgt dat je mentaal goed moet scheiden dat Aiden weliswaar vecht tegen de ergste vormen van criminaliteit in het moderne Chicago, maar dat daar best wat onschuldige slachtoffers bij mogen vallen. Sterker nog: je hebt in veel van de dingen die je in Watch Dogs moet doen weinig keus, want Ubisoft heeft -zeker in veel van de zijmissies die je kunt doen- die oh-zo-irritante timer ingeschakeld zodat je het je niet kunt permitteren om anders dan een maniak door de straten te rijden, met alle collatteral damage van dien. Als je dat goed kunt loslaten valt er veel lol te hebben in Watch Dogs, want waar de game wat mij betreft beter presteert dan zijn genregenoten is in de mechanieken van alles wat je met Aiden kunt doen.
De meeste hacks zijn met een druk op de knop gedaan, zelfs als je aan het autorijden bent en je achtervolgers van je af moet schudden. Los van de minigames waarbij je energie moet routeren zodat het op een bepaald punt uitkomt (als je het ziet herken je het meteen: het is de manier waarop álle hacking-games gedaan worden) is bijna alles meteen geregeld. Het wordt interessant gehouden doordat je alleen alles kunt hacken waar je zicht op hebt, wat betekent dat je vaak via een bepaalde route moet ‘springen’ om iets te doen. Je hackt een camera, gaat van daaruit naar een andere camera die je kunt zien, en zo verder totdat het kastje dat gehackt moet worden in zicht is. Datzelfde principe wordt voor alles gebruikt, zodat je ook via camera’s op vijanden kunt kijken, hun communicatie kunt storen of zelfs hun explosieven kunt laten ontploffen op afstand. Wil je mensen gewoon neerschieten? Dat gaat ook prima, met een vechtsysteem dat je de vrijheid geeft om te schuilen (en je duidelijk en betrouwbaar laat schiften tussen verschillende stukken bescherming) en waarbij het schieten op zich gewoon lekker is. Het werkt gewoon allemaal.
In het Chicago van Watch Dogs zitten allerlei zijpaadjes waarbij diezelfde principes aan bod komen, wat tot mijn verbazing heel lang leuk bleef. De game zit dusdanig vol met zijmissies dat je op een gegeven moment wel last krijgt van wat ik waypoint fatigue wil noemen; dat gevoel dat je alleen maar achter markeringen op je kaart aan het lopen bent, maar het is vrij makkelijk om de letterlijk honderden missies te negeren en alleen maar te doen wat je leuk vindt, net zoals in andere Ubisoft games. Ik zeg dat expres, want Watch Dogs speelt niet alleen leentjebuur bij GTA< maar ook bij ongeveer elke andere game van de uitgever. De stad is opgedeeld in districten, waarin je hackvaardigheden pas gebruikt kunnen worden als je het lokale datacenter bent binnengedrongen, waarna de lokaties van zendmasten vrijkomen die je dan ook weer kunt ontgrendelen voor meer informatie over wat er zich in dat gebied aan missies bevindt. Je moet mensen afluisteren, te voet of in een voertuig volgen, intussen steeds punten verzamelend die je kunt gebruiken om je vaardigheden te verbeteren of uit te breiden.
Dat schier eindeloze hamsterwiel loopt heel lang door, al moet wel gezegd worden dat de game misschien iets te makkelijk is om dat allemaal te rechtvaardigen. Het maakt niet zoveel uit of je gave auto’s kunt vrijspelen die je dan kunt bestellen, want het meeste dat gewoon langs de straat staat is niet veel minder effectief. Wapens zijn allemaal prima in staat om de gemiddelde vijanden uit te schakelen en het enige dat echt een verschil maakt zijn de hacks, zoals de mogelijkheid om de stroom in een gebied uit te schakelen of om mensen te stoppen die je spel zijn binnengedrongen om je te hacken. Want ja, multiplayer zit er ook nog in. Je kunt soms de verkeerde persoon hacken voor hun bankrekening in de game en als die je rapporteren komt er een echte speler achter je aan, meestal op een verrekte onhandig moment. Je moet ze dan snel zien te lokaliseren om ze tegen te houden, maar de consequentie van gehackt worden is alleen belangrijk als je van plan bent alles in de game vrij te spelen of als je veel online wilt spelen. Er is genoeg keus: naast het hacken kun je racen, ruzie maken om een object dat je bij je moet houden en zelfs spelen met mensen die via een tablet proberen je de weg te versperren terwijl jij door de stad racet.
Meer dan genoeg te doen dus, al is het dus tegen het einde van de game aan wel goed geweest. Ik denk dat de kans klein is dat je per sé alle zijmissies gedaan wilt hebben, maar het verhaal maakt dusdanig goed gebruik van de mechanieken die Watch Dogs heeft dat die in elk geval geklaard zou moeten worden. Deze game leent zich iets minder voor spelers die er graag een potje van maken; het zou kunnen verklaren waarom mijn voorkeur uitgaat naar deze game inplaats van een GTA. Het is de thinking man’s open-wereld game, waar je beloond wordt met interessante gameplay als je probeert onopgemerkt te blijven en waarbij sluipen niet alleen een werkbare strategie is, maar wat mij betreft ook eentje die de meeste voldoening geeft. Chicago ligt voor je open, zolang je ‘m maar niet probeert op te blazen. Oh ja, voordat ik het vergeet: Watch Dogs ziet er heel prima uit, zolang je op een next-gen concole speelt. Hij is wel ‘beschikbaar’ voor de oudere consoles, maar je doet jezelf geen plezier door de game daarop te spelen. Een groot gedeelte van de pret wordt in de game namelijk veroorzaakt door het feit dat de stad echt vol zit met mensen en voertuigen, maar op de oudere consoles zit je meer in een dorp te spelen dan in een stad, en dan doe je een hele goede game tekort.
Watch_Dogs, ontwikkeld en uitgebracht door Ubisoft voor de PS3/4 (getest), Xbox 360/One en PC op 27 mei 2014
...
Verder lezen over Ubisoft
Gaming11.09.2024
Star Wars Outlaws review: een ver heelal vol smokkelroutes
Gaming04.09.2024
Star Wars Outlaws is nu beschikbaar voor iedereen
+ winactie Hasbro Pulse
Gaming11.06.2024
Geniet van een klein kwartier Assassin’s Creed: Shadows-gameplay
Gaming21.05.2024
XDefiant: een free-to-play shooter van Ubisoft
met Crossplay-mogelijkheden
Gaming10.04.2024
Star Wars Outlaws: waar je de criminele onderwereld van Star Wars ontmoet
Gaming15.09.2023
Waarom Avatar: Frontiers of Pandora op je verlanglijstje hoort
Gaming13.06.2023
Ubisoft Forward – de grootste aankondigingen, zoals Avatar
Gaming23.11.2022