Sony gaat nu officieel de uitdaging aan. Gisteren presenteerde het bedrijf haar plannen over hoe ze de Chinese markt wil veroveren. Microsoft kondigde al eerder een dergelijke stap aan met zijn Xbox One. In tegenstelling tot de concurrent deed Sony geen uitspraak over een precieze lanceerdatum. Blijft de vraag: zal het ze gaan lukken?
Sony’s strategie lijkt veel op die van Microsoft. Net zoals zijn rivaal gaat SCE met een lokaal bedrijf in zee. In dit geval de firma met de niet al te korte naam Shanghai Oriental Pearl Culture Development (OPCD). Ook opvallend: zowel de OPCD als Microsoft’s partner, BesTV, zijn in bezit van hetzelfde moederbedrijf: het Shanghai Media Group conglomeraat.
Er worden twee bedrijven voor de PlayStation 4 en zijn medeconsoles opgericht. Sony Computer Entertainment Shanghai wordt verantwoordelijk voor software en blijft grotendeels in het bezit van Sony zelf. Het andere concern met de nog langere naam Shanghai Oriental Pearl Sony Computer Entertainment Culture Development past op de hardware. SCE heeft daarin een minderheidsbelang.
Wanneer de PS4 in China zal arriveren is nog onbekend. Microsoft plant zijn Xbox One ergens in september in de winkels, Sony houdt voorlopig nog zijn kaken op elkaar. Wel meldt de consolemaker dat het met de lancering ‘kwalitatieve gezonde games’ gaat introduceren die ‘voldoen aan het nationale gevoel, de wensen van de lokale spelers én de overheidsregels’.
Verlekkerd
Dat laatste is cruciaal want de Chinese regels zijn zeer streng. Sony maalt daar waarschijnlijk heel weinig om. Al voordat de veertienjarige boycot werd opgeheven keek SCE al verlekkerd naar de Chinese markt. CEO Andrew House denkt namelijk dat deze de PS4 zo’n impuls gaat geven dat het beter zal verkopen dan de PlayStation 2. Die versleet 150 miljoen stuks, nog steeds een record.
Dat zal wel een uitdaging gaan worden. Zoals we al eerder schreven heerst er strikte censuur, maar dat is maar eerste horde. Traditioneel zijn Chinezen vooral PC, mobiel en online spelers. De in China wonende American McGee wijst ook op de culturele verschillen. Dan vergeten we bijna de bureaucratie waarin al veel Westerse bedrijven zich verslikten.
En dan zijn nog de Japans-Chinese verhoudingen. Die zijn al eeuwen niet best. Japan hield in de jaren dertig en veertig enorm huis in China. De eerste heeft ook nooit zijn excuses voor de slachtpartijen aangeboden, laat staan toegegeven. Daarnaast bekvechten beide naties om verschillende eilanden in de Chinese Zee. Een politieke boycot ligt daarom altijd op de loer – en dus grote teleurstelling.
Toch snappen we heel goed waarom Sony en Microsoft zich in dit avontuur storten. Een half miljard Chinezen die 12 miljard dollar aan games besteden, daar wil ieder bedrijf wel een graantje van meepikken. 1 procent van de markt betekent 5 miljoen consoles. Het gevecht verspreidt zich daarom naar de ‘Middle-Kingdom’. De interessante tijden duren voort.
