Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
De rapen zijn gaar rond Castlevania: Lords of Shadow 2. Game director Enric Alvarez van MercurySteam noemt de vier van Edge “blind en dom”. De User Score op Metacritic lijkt hem gelijk te geven; gamers geven zijn game gemiddeld een 8,2. De pers wil echter niet verder gaan dan een 6.4. Wat is er aan de hand met het laatste avontuur van Dracula?
Kort antwoord: Lords of Shadow 2 is een rommeltje. De makers proberen al hun ideeën in de game te proppen, waardoor het zichzelf voortdurend tegenspreekt. Zo gaat Dracula van slecht naar goed en van sterk naar zwak en weer terug – soms binnen seconden. MercurySteam probeert daarbij drie spellen met elkaar te verbinden. Noem ze voor het gemak Castlevania, Modernvania en Stealthvania.
Castlevania speelt zich, zoals de titel suggereert, in een enorm, gothisch ontworpen kasteel af. Hoe Dracula hier terechtkomt wordt nooit echt duidelijk; de burcht zit of in het verleden of in zijn dromen. Hoe het ook zij, hier vind je de meeste powerups, de interessantste karakters en het grootste deel van alle puzzels en klautermogelijkheden.
Het is ook het beste deel van de game. De levels zijn indrukwekkend, van het fraai ontworpen kasteelinterieur tot griezelige kerkers en diepe lavaputten. Je vecht gruwelijke ontworpen bazen, zoals de griezelige Gorgon zusters, de tragische Toymaker en de heks Carmilla. Er valt tevens enorm veel te ontdekken. Castlevania toont tenslotte echte horror, eentje waar je graag naar terugkeert.
Modernvania
Dat kunnen we niet van Modernvania, de Lords of Shadow in de moderne tijd, zeggen. Dracula komt daar na twee millennia weer tot leven. De overgang van mysterieus slot naar doodordinaire parkeergarage stelt teleur. De levels ogen zielloos. De standaard riolen en fabriekshallen komen langs, waarin je de bekende mutanten en soldaten bevecht. Je hebt het allemaal eerder gezien – en beter.
Modernvania zorgt ook voor verwarring. Waarom zegt het verhaal dat zich daar de grootste dreiging bevindt (dat wil zeggen Satan) als we de meeste tijd in Castlevania bezig zijn? Waarom zou Dracula te zwak zijn voor Modern als we in Castle serieus aan het kontschoppen zijn? En hoe weet onze vampierenheer hoe machines, laat staan een lichtschakelaar, werkt?
Het is echter een subliem stukje gameplay vergeleken met Stealthvania. Omdat hij na tweeduizend jaar nog zwak blijft moet Dracula gaan sluipen. Hij heeft wel een aantal krachten. Hij kan in een groep ratten veranderen om in kleine ruimtes te komen, tegenstanders overnemen om door deuren te geraken en met een zwerm vleermuizen kan hij vijanden tijdelijk uitschakelen.
Erg inspirerend is het niet, wel enorm frustrerend. De game geeft je maar één manier om iets op te lossen en aan jou de taak om uit te vinden welke dat is. Dat kan lang duren omdat de belachelijk sterke vijanden je heel snel kunnen afmaken. Het geeft je ook nooit een voldaan gevoel. Vaak ben je vijf tot tien minuten met een stuk bezig dat uiteindelijk maar tien tot dertig seconden duurt. Toch komt Stealthvania steeds terug, ook al versla je inmiddels met regelmaat de sterkste bazen.
Argeus
Het dieptepunt van Lords of Shadow is echter Argeus. Stealthvania vraagt je om langs deze onoverwinnelijke God te sluipen. Helaas ligt de vloer vol met ritselende bladeren waardoor hij je kan horen en snel aan zijn speer rijgt. Je kan hem afleiden door bellen van een afstand te laten rinkelen, maar dat duurt slechts een paar seconden en hij heeft je zo weer gevonden.
Sommige mensen deden vier uur over dit stuk. Ondergetekende besloot na een half uur een Let’s Play video te bekijken. Toen bleek dat je met de “Mist” kracht over de bladeren kan zweven – iets wat het spel je niet vertelt. Het meest hemeltergende was echter dat direct na deze sluiptocht er een baasgevecht tegen de ineens wél kwetsbare Argeus volgde. Mijn tv-scherm ging zowat aan diggelen.
Geen wonder dat de pers niet erg over Lords of Shadow 2 is te spreken. Zonde. Het vechtsysteem blijft namelijk uitstekend. Het combineren van zweep, zwaard en klauwen gaat vloeiend. Investeer je (letterlijke) bloedgeld in de moves van de wapens en je tovert hemelse combinaties tevoorschijn die hels voor je tegenstander zijn. Vooral in Castlevania is knokken een lust voor het oog.
Het maakt Lords of Shadow 2 alleen niet goed. Iedere keer als Castlevania je plezier in het spelen schenkt, nemen Modernvania en het abominabele Stealthvania het weer van je af. Waarom MercurySteam de laatste twee daarom niet geschrapt heeft is mij een raadsel. Nu roept deze Castlevania-titel enkel gemengde gevoelens op. Daarom alleen voor de zeer geduldigen.
...