Martijn Steinpatz
Martijn Steinpatz schrijft al jaren over games en speelt ze nog veel langer. Wil meer dan alleen standaard artikelen schrijven.
We staan tijdens Gamescom bij de Bethesda stand en ineens klinkt er een vraag achter ons. ,,Wolfenstein, was ist das”, horen we een Duitse tiener vragen. Zo diep is de grootmoeder aller FPSsen inmiddels gezonken. Het lijkt daarom vreemd dat de uitgebluste franchise toch nog een kans krijgt. Hoewel. We kunnen volgend jaar met The New Order wel eens een verrassing krijgen.
Eigenlijk kunnen we het de Duitser niet helemaal kwalijk nemen. De meeste delen van Wolfenstein verschenen niet eens in zijn vaderland. De Germaanse wet verbiedt – om begrijpelijke redenen – het gebruik van hakenkruizen. De shooterserie hing er echter altijd vol mee. Ik was ook verbaasd dat de game op zulke grote reclameborden in Keulen verscheen. Schijnbaar zijn de Swastika’s ook door Bethesda verbannen. Ik zag ze in ieder geval niet in de demo.
Wolfenstein kent ook een lamlendige tien jaar. Na Enemy Territory verscheen er nog maar één deel en die was ook nog van bedenkelijke kwaliteit. Het speelde leentje buur bij iedere populaire franchise, maar wist in geen enkel aspect uit te blinken. Nee, het was niet zo raar dat onze Oosterbuur niet wist waarvoor hij in de rij stond. Toch steekt het. Call of Duty had immers zonder B.J. Blazkowitz nooit bestaan. Onze favoriete CIA-agent verdient daarom beter.
Bethesda dacht duidelijk hetzelfde. De nieuwe developer MachineGames (bestaande uit Starbreeze veteranen) heeft de opdracht gekregen er iets goeds van te maken. Dat lijkt ze te gaan lukken. De game mag dan zijn uitgesteld naar februari volgend jaar, het lijkt voornamelijk om poetsen en polijsten te gaan. De demo zit namelijk strak, snel en spannend in elkaar; een ouderwetse action espionage thriller. Ik speelde met een glimlach op mijn lippen – en dat gebeurt niet zoveel meer.
We moeten zelfs weer een beetje gaan nadenken in Wolfenstein – ook een unicum. Op een punt in de demo zitten we in een laboratorium opgesloten. De enige weg naar de vrijheid blijkt een lasergun te zijn die in een kooi van kogelvrij glas hangt. Hoe komen we erbij en hoe breken we daarna uit? Het zijn geen zware breinbrekers – en altijd los je ze op met schieten – maar het maakt The New Order geen domme shooter en dat is altijd positief.
Don’t hurt me
Het is ook een pittige game. Ik speelde hem op de standaard moeilijkheidsgraad genaamd “Please don’t hurt me”, maar ik kreeg behoorlijk wat pijn te verduren. Vijanden zijn goed bewapend, schuilen op tactische plekken en ze lijken je zelfs actief na te jagen. Rustig achter een muurtje wachten totdat je weer heelt werkt niet. ,,Niets regeneratie, watje”, zegt Wolfenstein. ,,Op zoek naar healthpacks, zal je”. Ik legde dus regelmatig het loodje, helaas ook door ongelukkig gemaakte sprongen.
Aparte aandacht verdienen daarbij de mechs. Deze gigantische robots zijn zwaarbewapend en beresterk. Alleen met de grote wapens of energieguns maak je een goede kans. Wat ze vooral intimiderend maakt is het gigantische lawaai van hun voetstappen. Misschien lag het aan het volume, maar door het voortdurende KLONK, KLONK, KLONK door de koptelefoon deden mijn oren behoorlijk pijn. Tien minuten na spelen was ik nog steeds doof. Je bent gewaarschuwd, gamer.
We hadden het al kort over de schietijzers. De demo begint met het mes voor een geruisloze kill, maar al snel wijst de game op je andere wapens. Je arsenaal bestaat in ieder geval uit dubbele pistolen en machinegeweren, een futuristische shotgun en een energiepistool die je later inruilt voor het al genoemde energiegeweer. Verder is er de gebruikelijke vaste “turret”. Een beetje standaard tot nu toe maar het werkt wonderwel in de claustrofobische ruimtes van The New Order.
Kan developer MachineGames nieuw leven in de franchise blazen? Het zou best wel eens kunnen. Na het spelen van de demo worden we zelfs voorzichtig enthousiast. Het zet nog steeds niet de toon in het genre, maar het lijkt wel een stevig akkoordje te kunnen meejammen. De Wolfenstein demo was hectisch, spannend en erg leuk. Ik verwacht geen game van het jaar, maar voor een trage februari maand zou het best wel eens een aangename verrassing blijken. Hou in de gaten.