Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Indie games. Braid, Super meat boy, Hotline Miami, dat is het top segment der indie games. Daarnaast heb je het kerkhof. Games die nooit gemaakt hadden mogen worden. En daar tussen in? Alles van net-niet tot niche. Rush Bros behoort tot die laatste categorie, maar dan wel op een bijzondere plek: net-niet, leuk voor tussendoor en vooral voor de gamer die graag hard werkt voor die ene seconde verbetering. Of je houdt gewoon van elektromuziek met een goede beat.
Rush Harder!
“En nu die sprong… ja, bijna, yes, weer een nieuwe tijd neer gezet!” Dat is wat de fanatieke Rush bros speler zal denken. Rush bros gaat namelijk om het zo snel mogelijk halen van levels. Dat kan tegen jezelf (met een ghost van je eerdere run), maar een multiplayer systeem zit diep in de game ingebakken, en dat is maar goed ook, want iemand anders pakt het net iets anders aan wat zorgt voor variatie in wat er op je scherm gebeurt en het kan je zelfs helpen een nieuwe strategie voor een level te vinden.
Daarnaast zorgen ook het kekke grafische stijltje en de ritmische muziek voor een sfeer waarbij je het onderste uit de kan wil halen. De levels zijn dan ook zeer afwisselend, van enkel een zwarte voorgrond tot een fleurig geheel. Wat opvalt is dat hierbij vaak de primaire kleuren terugkomen. Deze felle kleuren passen goed bij de muziek en wisselen goed af.
Stereotyperende probleempjes
Helaas kent Rush Bros echter een aantal kleine foutjes, beginnend met de besturing. Aan het begin van het spel wordt een controller aangeraden. Ik denk dat je dat zeker moet proberen, want de standaard toetscombinaties zijn niet echt lekker. Gelukkig kun je ze customizen, waarmee je het allemaal wat verantwoorder kunt maken voor je vingers.
Dan de gameplay, lekker rennen, snel springen, dat zou je denken. Er ontbreekt echter het gevoel van snelheid, dit omdat er geen mogelijk is tot versnellen, behalve de sliding dan. Het gevolg is dus dat je, wil je het idee krijgen dat er enige vaart in zit, constant zit te sliden, wat dus niet uitziet, wellicht door de slechte overgang tussen animaties – de animaties zelf zijn overigens prima.
Het meest ergerlijke blijft voor mij nog het plakken aan muren, het lijkt er namelijk op dat je magnetisch bent waardoor je niet lekker langs muren kan afglijden, want dan moet je van de muur af bewegen en kom je in een vrije val. Goed, het heeft zijn voordeel, zeker voor dubbele jumps, en vereist dan vooral gewenning van de speler.
Aan de finish
Uiteindelijk wint Rush Bros de race van veel andere indie games, maar er ontbreekt net dat unieke stukje gameplay wat Rush Bros verandert in een echte topper. Desondanks is Rush Bros een zeer lekker spelletje waar je gauw vijf minuutjes mee hebt gevuld. Een lekkere snack voor tussendoor dus, die zeker de kosten kan verantwoorden met ouderwets plezier.
...