Atlus weet hoe hij zijn klanten moet behandelen. Europeanen moesten een half jaar wachten voordat ze eindelijk Persona 4 Arena konden spelen. Sommige uitgevers doen dan net alsof er niets is gebeurd. Atlus ging echter diep door het stof op Facebook en beloofde dat de wachtenden iets extra’s zouden krijgen. Ze hielden woord. Niet alleen zat er een soundtrack bij de game, we krijgen hem ook voor een lagere prijs. Vraag blijft: Is de game het wachten waard geweest?
Wie alleen Story Mode speelt zou misschien zeggen van niet. De game is meer ‘story’ dan ‘mode’; urenlang zit je meer te lezen dan te spelen. Maker Arc System Works staat hier bekend om (BlazBlue en Guilty Gear, bv.) en Atlus zelf wil ook graag een lading tekst in hun RPG’s proppen, dus zo vreemd is het ook weer niet. De opzet en inhoud van het verhaal maakt wat goed. Het is een intrigerend mysterie die je pas oplost door met ieder karakter te spelen. De schrijver had echter beter een flink aantal regels kunnen schrappen om het spel zelf meer ruimte te geven.
In Arcade Mode (de samenvatting van Story Mode) brandt Persona Arena pas echt los. En hoe. Injustice speelt in het begin als een blok beton. Persona 4 Arena voelt gelijk aan als een Vespa met straaljageraandrijving. Het raast met Mach 1 door je beeldscherm heen en laat je achteraf ademloos achter met de gedachte: deed ik dat?! De spetterende animaties en special effecten doen je bijna vergeten dat Arena een ‘ouderwetse’ 2D vechtgame is. Geen wonder dat Story Mode tam zo lijkt. De gevechten zijn daar veel te snel over. Bij Arcade mode zit het verhaal en actie prima in balans.
Kijkend naar de movelijst lijkt het alsof Persona – vreemd genoeg – minder bewegingen heeft als Injustice. Er zijn de standaard special moves, drie supers en een Instant Kill die je tegenstander in een klap afmaakt. Schijn bedriegt. Lesson mode leert je dat je arsenaal over een flinke set (ruim veertig onderdelen) aan basismoves beschikt. Dit klinkt misschien als hogere wiskunde, maar Arena is zeer gebruikersvriendelijk voor starters. Al snel heb je het gevoel alsof je met het gevecht van de eeuw bezig bent. Voor de experts is er een wereld aan 40 tot 80-hit combo’s te ontdekken.
De Persona’s verdienen daarbij speciale aandacht. Deze ‘beschermengelen’ hebben hun eigen zwakke, sterke en speciale aanvallen – en bepaalde statuseffecten. Mitsuru’s Artemis bevriest bijvoorbeeld haar tegenstanders, Jiraiya (Yosuke) vergiftigt ze en Yamato-Takeru (Naoto) zet vooral vallen. Persona’s zijn echter kwetsbaar; na vijf klappen zijn ze tijdelijk uitgeschakeld, waardoor je met je standaard aanvallen verder moet. Het geeft een spannende dimensie aan een toch al heftig – en chaotisch – gevecht. Het laat zien dat de ontwikkelaar ook goed gekeken heeft naar de RPG’s.
Dat is ook te zien aan de vechters. De vechtstijl van ieder personage komen duidelijk met hun karakter overeen. De verlegen Yukiko voelt zich comfortabeler met een blijf-van-mijn-lijf tactiek, waarbij ze gebruik maakt van waaiers en napalm. Vechtersbaas en hartsvriendin Chie stormt liever op haar tegenstander af, terwijl proteïnejunkie Akihito hem/haar graag binnen vuistafstand houdt. Teddie tenslotte is levende chaos. Als leek zou je niet eens vermoeden dat de karakters oorspronkelijk uit de RPG Persona 4 (of 3) kwamen, een pluim voor Arc System Works.
Heb je eenmaal je favoriete karakter onder de knie dan wordt het tijd voor serieuzere uitdagingen. De eerste is de Challenge Mode – die te vergelijken is met die van Street Fighter IV – waar je alle moves aan elkaar leert te rijgen. Daarna wacht Scoring Mode waar je tegen zwaar opgevoerde tegenstanders zoveel mogelijk punten moet scoren. Daarna rest er alleen Online Mode voor het echte werk waar je jezelf idiote titels kan geven. Jammer genoeg zijn de opties wat beperkt. Gezien de vele statussen (Poison, Frozen, Panic) had ik nog een modus ala S.T.A.R.S. Lab of Challenge Tower verwacht. Een gemiste kans.
Het gebeurt niet vaak dat een game uit een genre zo goed wordt overgekopieerd naar een andere. Het verhaal mag dan te lang zijn, en de opties wat beperkt, Persona 4 Arena blijft een aanrader om vier redenen. 1: Het is razendsnel, excentriek en hectisch. 2: Bedrijven die hun klanten serieus en met respect behandelen moet je belonen. 3: Hij kost 45-50 euro en je krijgt er een gratis soundtrack bij. 4: Het is naast Injustice: Gods Among Us de enige topfighter van het jaar. Kopen dus.
Persona 4: Arena, ontwikkeld door Arc System Works voor de Xbox 360 (getest) en PS3 en uitgebracht door Atlus op 3 mei 2013
