Eerst dachten we aan een uit de hand gelopen grap. Toen bleek Far Cry 3: Blood Dragon een serieuze game te zijn en moesten we nog harder lachen. Deze hommage aan (of parodie op) de actiefilms van de jaren tachtig zit echter uitstekend in elkaar. Deze pretentieloze standalone dlc wil maar een ding: de speler zo goed mogelijk vermaken. En dat lukt uitstekend – zolang je de soms erg melige verhaallijn accepteert.
Far Cry 3 was een hele serieuze game. Iets te serieus. Achter al het geweld zat eigenlijk een ironische bedoeling . Het verhaal ging over kolonialisme, racisme en wat geweld met je doet. Om de diepgang compleet te maken propte de schrijver Jeffrey Yohalem er nog obscure referenties naar Alice in Wonderland in. Natuurlijk waren we te druk bezig om vallend vanuit een hangglider een mes in iemand’s keel te zetten, dus dat hele gedeelte ging aan de meeste van ons voorbij.
Blood Dragon doet niet eens moeite om intellectueel over te komen. Alle foute jaren tachtig clichés komen langs. We hebben een zwarte sidekick die Spyder heet, killer-cyborgs en een mysterieus wapen genaamd de Killstar (het standaard veel te krachtige wapen). Meer intelligents zien we in de laadschermen, waar ons verteld wordt dat ‘granaten exploderen’ en je ‘zonder geld voor kogels niet kan schieten’. Overigens, die komodovaranen waar we het een paar weken geleden over hadden? Dat waren laserschietende T-rexen. Onze schuld. Excuses voor je hartverzakking.
Blood Dragon komt ermee weg – misschien nog wel het belachelijkste. Onder alle mallotigheid zit namelijk een game die voortborduurt op het uitstekende Far Cry 3. Er zijn weer basissen om op de jouw gewenste wijze te veroveren, bonusmissies te klaren en items en experience points te verzamelen om jouw karakter die al badass is nóg badasser te maken. Verder zijn de wapens tot het belachelijke up te graden, zoals een vierloopsshotgun en exploderende kogels voor je sniperrifle. Het is een eiland vol met afleidingen, waar je acht tot tien uur lang je geen moment zal vervelen.
Blood Dragons
We hebben het dan nog niet eens over de Blood Dragons, die een gameplay element in zichzelf zijn. Deze T-Rex zijn oersterk, kortzichtig en ideaal voor het bestormen van een basis. Schakel de energiebarrière rond de basis uit, gooi een cyberhart in de buurt (Die je uit de borstkas van een gedode vijand kan rukken. Inderdaad. Erg subtiel.) en geniet van de eenzijdige slachtpartij. Uiteraard ben je ook vrij om een dino voor de lol op een patrouille te laten jagen. Hou er alleen wel rekening mee dat als bloeddraakje jou hoort je zelf flink de sigaar bent. Zelfs met een Terror 4000 gatling gun.
Het verhaal mag dan bezopen zijn. De sfeer is subliem. Je waant je in de setting van Terminator. Over het kleurige tropische eiland van het origineel hangt een apocalyptische paarse waas met bliksemschichten en al. De muziek klinkt als een mix van net genoemde film en Tron. Je tegenstanders klinken als de Cylons van Battlestar Galacitica – alleen zeggen ze dan ‘holy crap’. Helaas voor de gevoelige oren komt ook de kitscherige filmmuziek uit ‘the eighties’ naar voren. Hou er rekening mee dat er aan het eind een flinke stroom bloed uit je oren zal komen.
En dan vergaten we bijna Michael Biehn. De acteur uit Terminator, Aliens en The Abyss zet een lekkere rauwe Rex Colt neer. De one-liners rollen natuurlijk over zijn tong heen en hij breekt met regelmaat The Fourth Wall. Hij beklaagt bijvoorbeeld zich over de ellendige tutorial en waarom hij in godsnaam al die rotzooi moet verzamelen. Niet alles werkt, maar Biehn bracht toch vaak een glimlach op mijn gezicht. Misschien omdat hij een verademing is vergeleken met al die zogenaamde moraalridders en serieuze krijgers van de laatste jaren.
Far Cry 3 Blood Dragon is tot nu toe dé verrassing van het jaar. Niet alleen omdat hij uit het niets komt, maar vooral omdat hij zo goed is. De meligheid is soms iets te groot, maar dat mag de pret niet drukken. Ubisoft nam een risico om een titel zo om te gooien, maar het werkt verfrissend. Ik heb in tijden niet meer zo om een game gelachen. Het laat zien dat ook een AAA-titel gewoon leuk kan zijn zonder al die dure pretenties. Meer hiervan, heren developers.
