Marnix Suilen
Schrijft al jaren over games, van de kleine indie-games tot de grote najaarstitels. Liefhebber van Dota 2, twijfelt nog over Destiny.
Het is voorbij, ludum dare 26 zit er op. Minimalisme was het thema, wat een hoop pixel-art en blokjes tot gevolg had. De winnaar is pas over 3 weken bekend. Een record aan games werd deze keer ingeleverd, 1715 voor de compo alleen al. Met de games van de jam daarbij komt het ongetwijfeld boven de 2000. Ik heb ook meegedaan, en hier volgt hoe ik het heb aangepakt en hoe het is verlopen.
Minimalisme, say what?
Tja, daar zit je dan achter je pc. Minimalisme. Die zag ik even niet aankomen. Hop, invoeren op google, wikipedia checken, afbeeldingen bekijken, zoek wat er mogelijk is. Het zal je verbazen hoe -achteraf gezien- uitgebreid en diepgaand minimalisme gaat. Ooit een Mondriaan gezien en gedacht dat kan ik ook?
Ik heb gekozen voor pixel-art bestaande uit primaire kleuren. Mijn hele game is opgebouwd uit blokken, voor het contrast ben ik later van de primaire kleuren afgeweken en heb ik gekozen voor een vast patroon: Hoofdkleur en daar om heen 3 steeds donker wordende lagen van die hoofdkleur. Ook heb ik verschillende grote van blokken gemaakt, 32×32, 16×16 en 8×8. Als je dezelfde kleur blokken maar een verschillende grote door elkaar gebruikt kun je een optische illusie creëren die er voor zorgt dat sommige blokken lijken te zweven.
Gameplay blijft een vraagteken
Achteraf gezien… Ja, dat is een mooie, maar op het moment suprême kwam ik niet erg ver. Ik heb zelfs nog even overwogen om scenes uit andere games na te bouwen, bijvoorbeeld een missie uit GTA San Andreas (“follow the train, CJ!”). Gelukkig kwam ik er nog op tijd achter dat zoiets wel heel triest zou zijn. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de Braid manier, puzzelstukjes verzamelen die dan een schilderij (abstract en nietszeggend schilderij in dit geval) zouden vormen. Elk level heeft een aantal stukjes en per level worden ze steeds meer verborgen. Zoeken dus!
Geluid is ook niet mijn sterkste punt. De game kent maar liefst 2 16-bit bliepjes, een voor het oppakken van een stukje, de ander voor het aanraken van iets anders (zie level 1).
Conclusie
Was het een succes? Dat moet nog blijken, maar het resultaat mag er wat mij betreft zijn. Het blijft lastig, 48 uur is niet veel, zeker als je weet dat minstens de helft op gaat aan andere dingen die noodzakelijk zijn om te blijven leven. Nu zijn er nog ruim twee en een halve week te gaan om te beoordelen, benieuwd welk eindcijfer mijn game krijgt.
Voor meer over ludum dare #26 kijk je hier. Mijn game is hier te vinden.
...