Na Capcom’s geslaagde reboot van de Devil May Cry-franchise was Aliens: Colonial Marines één van de eerste grote releases waar gamers dit jaar naar uitkeken. Dat deze titel gemaakt werd door Gearbox was voor liefhebbers van de fantastische Borderlands-games een geruststelling. Met deze titels bewees de Texaanse studio immers dat ze de kwaliteit in huis hebben om een dijk van een game in elkaar te draaien. Gamers die zich het Duke Nukem Forever-debacle herinnerden hadden minder reden voor enthousiasme: met deze mensonterende misser bewees Gearbox dat ze net zo makkelijk in staat waren om een klassieke franchise de grond in te boren. Het was voor gamers én fans van de Alien-serie dus spannend: zou Gearbox erin slagen om ons het redelijk teleurstellende Aliens vs Predator te doen vergeten of zou dit de zoveelste Alien-game worden die evenveel plezier biedt als tongzoenen met een facehugger?
Aan de ene kant stemden de fraaie screenshots en filmpjes die Gearbox en SEGA publiceerden gunstig; als we de PR-machine mochten geloven zou dit het eerste waardige vervolg worden op de klassieke sci-fi actiethriller van James Cameron. Ook in interviews werden we lekker gemaakt met de belofte dat Alien-fans ‘zéér tevreden’ gingen zijn met deze game. Aan de andere kant kent A:CM een allesbehalve gladjes verlopen productieproces. Aanvankelijk zou Electronic Arts voor de PS2 een game uitgeven met dezelfde titel, maar dit project werd afgeblazen. In 2006 maakten SEGA en Gearbox bekend dat ze samenwerkten aan een nieuwe titel die niets met de versie van EA te maken had. Ontslagen bij Gearbox zorgden ervoor dat het project vertraging opliep in 2008, maar halverwege 2011 beloofde Gearbox dat de game in het voorjaar van 2012 zou moeten verschijnen. Uiteindelijk bleek dat begin 2013 te worden. Alle vertragingen en uitstel zorgden ervoor dat er tussen de eerste aankondiging en de uiteindelijke verschijningsdatum van A:CM maar liefst zes jaar liggen.
I say we take off and nuke the entire site from orbit.
SEGA prees Aliens: Colonial Marines aan als het ‘ware’ vervolg op Aliens en filmmaatschappij Fox beschouwt de game ook als zodanig. Dit houdt in dat wat er in A:CM gebeurt canon is en dat het net zo belangrijk is als wat we in de vijf Alien-films meemaken. Met zoveel vertrouwen van de filmmaatschappij zou je verwachten dat het verhaal van A:CM zich kan meten met de bioscoopfilms. Helaas, het tegenovergestelde is waar. De plot van deze game kan het beste worden worden omschreven als ‘stompzinnig’, met als dieptepunt een bullshit-onthulling halverwege de game die de continuïteit van het Aliens-universum flink overhoop schopt. Ik ga niet vertellen wat die twist is, maar hou het er maar op dat Corporal Hicks helemaal niet dood is gegaan aan het begin van Alien3 en dat hij zich halverwege de game bij je aansluit. Ach verdomd, nou verklap ik het toch. Bovendien meen ik me te herinneren dat Ripley aan het eind van Aliens de kolonie (inclusief alle Xenomorphs!) op LV-426 opblies met een nucleaire explosie, maar van deze reusachtige explosie is in de game niets terug te vinden.
Details, mensen!
Helaas is het verhaal niet het enige punt waarop A:CM onderuit gaat. Eén van de talrijke redenen dat de aliens zulke angstaanjagende beesten zijn is omdat ze geen ogen hebben, zoals duidelijk te zien is in elke Alien-film. Dit is ook hoe de kunstenaar H.R. Giger ze heeft ontworpen. Hoe bizar is het dan om in Aliens: Colonial Marines ineens langzaam in het rond strompelende Aliens tegen te komen die, ik maak geen grapje, blind zijn! In tegenstelling tot de lenig springende en rennende Aliens die iedereen kent zijn dit een soort spastische josti’s die jou niet kunnen zien, maar je wél kunnen horen. Je moet dus langzaam aan ze voorbij sluipen zonder dat ze je opmerken. Doen ze dat wel dan komen ze naar je toe rennen en, ik maak nog steeds geen grapje, klappen ze uit elkaar in een dodelijke explosie.
Dit soort gigantische missers zou je nog voor lief kunnen nemen als de gameplay verder in orde was. Helaas is het ook op dit gebied dikke stront wat de klok slaat. De josti-aliens zijn al erg genoeg, maar ook de reguliere xenomorphs in deze game gedragen zich vaak alsof ze op een kinderfeestje zijn. Regelmatig tonen de engerds meer interesse in lekker met elkaar dansen dan dan dat ze je kop eraf proberen te trekken. Bovendien hebben ze het strategische inzicht van een fietsband: vaak wordt alles en iedereen genegeerd en komen aliens in een rechte lijn op je af stormen. Dit zorgt niet alleen voor een onbedoeld hilarisch effect, maar het maakt de game ook veel te gemakkelijk. Zelfs op de allerhoogste moeilijkheidsgraad wordt het pas écht uitdagend in de laatste paar levels van de game. Daarnaast gaan de aliens ook veel te snel dood: hadden Wierzbowski of Apone nog een compleet magazijn van hun pulse rifle nodig om een xenomorph af te maken, in deze game gaan de beesten netjes liggen na één of twee salvo’s en een klap van je wapen.
Je teamgenoten lijken daarentegen uit graniet te bestaan: kogels, vuur of explosies deren hen niet en ook de klauwen van de aliens wuiven ze lachend weg. Dit betekent overigens niet dat je teamgenoten goed van pas komen: regelmatig lopen ze je hinderlijk voor de voeten en heel soms blokkeren ze zelfs een doorgang, zodat je genoodzaakt bent om een checkpoint te laden. Gelukkig kun je ook online met vrienden de campagne spelen in co-op modus. Verwacht niet dat de game dan ineens wél leuk wordt, alleen net iets minder waardeloos.
Oh dear Lord Jesus, this ain’t happening, man…
Met blije aliens van papier–mâché en achterlijke NPC’s van gewapend beton houdt de ellende niet op. Naast de ondermaatse A.I. valt het ook op dat de game er op de Xbox 360 bijzonder lelijk uitziet. Textures die te laat of helemaal niet geladen worden, screen tearing zodra je een horizontale beweging maakt en gezichtsanimaties uit het jaar kruik zijn schering en inslag. De animatie van de aliens is overigens het allerergste: deze weet geen moment te overtuigen en de beesten bewegen zo ontzettend houterig uit dat je er een doodskistje van kunt timmeren. Het mag duidelijk zijn dat A:CM geen moment de hectiek van zijn inspiratiebron weet te evenaren, maar minstens zo sneu is het dat de game zelfs niet lijkt op de prachtige screenshots waar we jarenlang lekker mee zijn gemaakt. Kijk anders de video onderaan dit stuk even om te zien hoe zwaar we om de tuin zijn geleid met z’n allen in de previewfase.
How do I get out of this chickenshit outfit?
De multiplayer-modus in deze game is minder brak dan de singleplayer-ellende, maar weet niet lang genoeg te boeien om een interessante afwisseling te bieden voor geweldenaren als CoD en Battlefield. In elk van de multiplayerstanden wissel je af tussen het spelen als marinier of alien, waarbij je kunt kiezen uit vier standaard speelmodi. Het valt op dat in bijna elke modus de mariniers superieur zijn aan de aliens, zolang ze maar een beetje bij elkaar in de buurt blijven. Aliens heben het voordeel dat ze door muren heen kunnen kijken om de mariniers in de gaten te houden en dat ze over alle oppervlakken kunnen lopen. Dit zou ze een strategische voorsprong moeten geven, maar het klauteren over muren en plafonds werkt zo ontzettend slecht dat je vaak al overhoop bent geschoten voordat het je lukt om hier gebruik van te maken. Alleen in de ‘escape’ modus, waar de aliens moeten verhinderen dat de mariniers uit een level ontsnappen, maak je als alien een kans om de overwinning te behalen.
I am the ultimate badass! State of the badass art!
Het lijkt alsof alles compleet kut is aan deze game, maar het is niet alleen droefenis. De pulse rifle en de smart gun klinken exact zoals in de film en liefhebbers van Aliens zullen ook flink wat locaties en andere herkenbare elementen voorbij zien komen. Dankzij een level-up systeem kun je je wapens en je uitrusting aanpassen, wat je arsenaal zowel in singleplayer als in multiplayer wat veelzijdiger maakt. Deze pluspunten wegen echter niet op tegen de stortvloed aan misère die Aliens: Colonial Marines is.
I say we grease this rat-fuck son-of-a-bitch right now!
Als er één recente game de belichaming vormt van het gezegde “Een succes kent vele vaders; een mislukking is meestal een wees”, dan is dat Aliens: Colonial Marines. Na zes jaar geduldig afwachten worden we teleurgesteld met een wanproduct dat niets overlaat van de sfeer en de spanning waar de film uit 1986 bekend om is geworden. In plaats daarvan krijgen we een ondermaatse shootergame die op geen enkel vlak uitblinkt of de gamer weet te raken. Zowel distributeur SEGA als ontwikkelaars Gearbox, Timegate en Nerve Software schuiven de verantwoordelijkheid voor deze mislukking op elkaar af en Aliens: Colonial Marines geldt als de eerste dikke domper van 2013, of je nu Alien-fan bent of niet.
Aliens: Colonial Marines, ontwikkeld door Gearbox voor de PS3, Xbox 360 (getest) en PC en uitgebracht door Sega op 12 februari 2013
