Het gaat nog steeds goed: ik heb in April gezworen om alle informatie rondom Halo 4 te mijden, zodat ik fris de game in kon gaan. Want ik wilde weer eens een game gewoon spelen zonder de extra ballast van de hype, zonder de lawine van informatie tot me te nemen voordat ik ook maar een controller in handen heb gehad. Ik heb één kop gezien over een soort multiplayermodus die iets nieuws zou doen, maar verder heb ik geen enkel benul over de game. En hij is er bijna! Ik ben intussen superbenieuwd en ben mijn eigen hype aan het creëeren, wat misschien nog erger is dan de variant die Microsoft me probeert te verkopen, maar ik ga hoe dan ook verrast worden.
Ik hoor de hele tijd dat het er geweldig uitziet, dus daar ben ik vooral benieuwd naar, maar ook het verhaal (ja, ik ben er zo eentje die het verhaal van de serie eigenlijk best leuk vindt) zal vast weer vol wendingen zitten die ik helemaal niet zie aankomen. Ik moet zeggen: ik kan dit iedereen aanraden. Neem een game waar je op zit te wachten of die je echt gaaf lijkt en negeer het straal totdat het uit is. Je weet niet wat je overkomt en als ik terugdenk aan de films of oudere games die ik zonder enige voorkennis genuttigd heb en wat voor indruk die op me hebben achtergelaten dan kan ik alleen maar concluderen dat het een goede zaak is om jezelf af en toe te verrassen. Misschien moet ik dit maar eens op grote schaal gaan doen, later: een jaar of twee niks volgen en dan een controller in de handen geduwd krijgen met de boodschap: “speel dit; zul je vet vinden.” Kon ik games maar zo lang laten liggen, dan zou ik het meteen doen.
