Oh, die Transformers toch. Helden van mijn jeugd, vernietigers van mijn nostalgie, verraders van mijn robotkennis (vrienden maken met Shia LeBeouf? Echt waar?) en dankbaar onderwerp voor speelgoed en games sinds de vroege jaren ’80. Sinds ze terug zijn van weggeweest zijn er alweer een hele berg games geweest, met als positieve uitschieter War for Cybertron uit 2010. Van diezelfde ontwikkelaar komt nu weer een origineel verhaal (gelukkig) dat de laatste momenten van de robots op hun thuisplaneet laat zien. En met “laten zien” bedoel ik natuurlijk ” je de mogelijkheid geven om vanuit hun perspectief duizenden robots neer te schieten.” Want als Fall of Cybertron wel één ding is, dan is het wel de uiting van alle battles die je transformers vroeger op je tapijt tegen elkaar uitvochten. En tegen He-Man, natuurlijk. De slappeling.
The Good
Als je ook maar enige affiniteit met Transformers hebt (“maak de slagzin af: Transformers: robots…”) kun je genieten van de een na de andere cameo van bekende (en minder bekende) Transformers die de verschillende levels bevolken. Optimus Prime, Megatron, Warpath, Bruticus, Jazz, Grimlock, Soundwave, Ironhide, het lijstje blijft maar doorgaan en voor iedereen die in de jaren ’80 groot is geworden met die serie maakt dat al veel goed. En het is niet alsof de shooter an sich slecht is: High Moon Studios heeft met War for Cybertron van twee jaar geleden ook al een heel aardige game neergezet (we vergeten Dark of the Moon) en Fall of Cybertron gaat daar verder.
Het is allereerst bombastischer, met veel grootse gevechten waar je in terechtkomt, mede mogelijk gemaakt door de vehikel-modus die je makkelijk terug richting het slagveld brengt. Een ander voordeel is dat je constant verandert van robot als speler, dus je hebt zowat elk level een andere ervaring. Het wordt nog interessanter als je als de Decepticons kunt spelen halverwege, want daar zijn de vehikels waarin je transformeert veel inventiever in ontwerp en vooral gebruik door de speler, inclusief een multi-bot transformatie naar Bruticus. Vet!
The Bad
Het verhaal duurt niet al te lang. Is op zich niet erg, want de grootste fans ervan zullen wellicht niet al te veel tijd meer hebben om te gamen. Maar als je het volle pond betaald wil je misschien iets langer kunnen genieten van de Transformers-capriolen. Ander punt van irritatie is dat het verhaal is opgedeeld in Autobots en Decepticons en dat je eerst het hele Autobot-stuk moet spelen voor je bij de slechterikken uitkomt. Zeker omdat die laatste wat extra variatie brengen is het jammer dat je eerst auto na auto na auto moet rondrijden. Op zich wel een goede training voor de multiplayer, waarin je ook voornamelijk veel aan het rondrijden bent op zoek naar het gaande gevecht. Het is jammer dat de game pas in het allerlaatste level echt laat zien wat er mogelijk is als je deze franchise in de vingers hebt, want het geeft me het idee dat er nog een half jaar aan ontwikkeling nodig was geweest om eruit te halen wat erin zit.
Maar de multiplayer was toch het hoogtepunt van de vorige game, dat is nu dan toch zeker beter, hoor ik je vragen? Tja, ja en nee. De Escalation-modus (zeg maar Horde mode) van de game laat je samen met je vrienden steeds moeilijkere waves van vijanden tegenhouden en de balans die daarin wordt gevonden tussen het schietwerk en de beslissingen die je moet maken met je altijd beperkte geld (openen we een stukje extra arena? kopen we wapens? of upgrades?) is een hele goede. Als je echter tegen elkaar gaat spelen dan is de ervaring toch minder. Deathmatch en Capture the Flag zijn zo uitgekauwd dat de toevoeging van de verschillende vormen en de vrijheid die dat oplevert op de een of andere manier minder een glimlach op mijn gezicht tovert dan War for Cybertron dat deed. Het heeft misschien ook wel te maken met het feit dat ik op de PS3 speel dit jaar, want de lobbies waren beduidend minder vol dan ik had verwacht bij zo’n nieuwe game, wat er ook al op wijst dat niet veel spelers deze titel zullen kopen voor de online-portie.
The Ugly
Bij Transformers is het altijd lastig om door de nostalgie en de marketing heen te kijken en de game te zien voor wat ‘ie is: een 3rd person shooter die wel OK is. Maar dat is soms lastig te onthouden als je ziet hoeveel detail er te zien is in het Cybertron van deze game, met allerlei kleine verwijzingen naar de serie die je als fan opvallen en met een grafische stijl die de metalen omgevingen toch nog interessant kunnen maken. Dat gezegd hebbende is de PS3 versie gewoon niet mooi. Ik dacht even dat het aan mij lag en dat ik vanwege het vele spelen op onze nieuwe Phoenix PC een beetje verwend was geraakt maar een analyse van de graphics laat zien dat ik het niet verzin: de Xbox 360 versie is verreweg de mooiste en dus de duidelijke keuze als je beide systemen hebt. Wees gewaarschuwd.
Conclusie
Het is niets bijzonders, als shooter, dat Fall of Cybertron. Een gedeelte van de multiplayer en de eerste helft van de campagne blijven eigenlijk te veel op de vlakte om een echte aanrader te zijn. Maar je kunt het “gewisse etwas” dat deze licentie met zich meebrengt niet ontkennen. En ondanks dat de game zich misschien wat meer had moeten bezighouden met de kwaliteit dan het aantal momenten waarop de nostalgie wordt getriggerd is het alweer een prima vorm van entertainment. Als je met die instelling erin gaat en misschien met een paar vrienden kunt afspreken om de multiplayer samen te tackelen kun je er nog best lang plezier aan hebben. Heb je die mogelijkheid of zin niet dan is dit -sorry, Activision- een typische game om een keer uit de budgetbak te vissen om het verhaal een keer door te spelen. Ben je waanzinnig Transformersfan kun je dit trouwens allemaal negeren en gewoon kopen, want veel meer fanservice dan dit krijg je niet in een commerciële release.
Transformers: Fall of Cybertron, ontwikkeld door High Moon Studios voor Xbox 360, PS3 (getest) en PC en uitgebracht door Activision op 24 augustus 2012
