Er zijn van die games die door hen die erover schrijven worden bewierookt, maar die niet het succes hebben gehad bij de grote massa dat daar aan vast zou moeten hangen. Het zijn games die vaak door de enthousiasten (en ja, de snobs) worden bestempeld als klassiekers, vaak gepaard met de opmerking “moet je gespeeld hebben als je van games houdt”, maar niemand die luisterde. De kans bestaat namelijk dat dit Dishonored ook zou kunnen overkomen, omdat het een nieuw universum is van een studio die nog geen megahits op de naam heeft staan. Gebaseerd op wat ik heb mogen spelen van de game op Gamescom zou dat een fatale fout zijn. Want geloof me als ik zeg dat er nu nóg een game met een sluipmoordenaar in de hoofdrol is die je niet aan je voorbij mag laten gaan dit jaar.
Voor het geval je niets van de game weet: in Dishonored speel je Corvo Atano, een bodyguard die de moord op zijn keizerin in de schoenen geschoven krijgt en wraak neemt, geholpen door schimmige figuur ’the outsider’ die hem voorziet van speciale krachten. Die krachten gebruik je als speler dan om in verschillende missies informatie te verzamelen en schuldigen hun verdiende loon te geven, liefst zonder gezien te worden. De game zou je in een lijstje kunnen zetten met games als Hitman, Bioshock, Metal Gear Solid, Deus Ex en Half-Life 2, en dan hoef ik vermoedelijk niet meer te zeggen dat keuzevrijheid een groot goed is voor Dishonored. Opvallend is de prachtige stijl van de game, een soort Victoriaanse Steampunk-look die de game heel uniek maakt.
De demo die we te spelen kregen speelde zich deels af in de straten en kanalen in de industriële stad Dunwall, maar voornamelijk op een gemaskerd bal dat door Lady Boyle wordt gehouden. Het mag geen verrassing heten dat de lady in kwestie een dodelijke kater moet krijgen, maar het probleem zit hem erin dat er drie generaties Boyle rondlopen op het feest en allemaal hetzelfde masker (in een andere kleur) ophebben. Wat er in het proces allemaal gebeurt is aan jou als speler, maar de echte moet in ieder geval sterven. Ik heb ervoor gekozen om het allemaal zo stlletjes mogelijk te doen, maar dat had nogal wat voeten in de aarde.
Alleerst moest ik de kapitale en zwaar beveiligde villa zien binnen te komen, met gebruikmaking van mijn krachten. We kregen voor de demo een hele lading krachten ter beschikking, waaronder teleportatie en de mogelijkheid om andere wezens tijdelijk over te nemen, zoals mensen, maar ook vissen of ratten (niet onhandig, aangezien een enorme rattenplaag Dunwall teistert) die zich door kleine openingen kunnen wurmen waar je als persoon niet doorheenkomt. Zo wist ik ongezien in een kelder terecht te komen en vond ik na wat gehannes met gesloten deuren en hendels (ook dat soort puzzels zijn Dishonored niet vreemd) mijn weg naar de keuken. Het zoeken naar Lady Boyle kon beginnen en nadat ik op het laatste moment nog eraan dacht mijn wapen weg te stoppen (anders was het jammer geweest) mengde ik me onder de feestgangers.
Het feest was niet zo drukbevolkt als ik gehoopt had, met slechts enkele mensen in de verschillende kamers waarin het feest zich afspeelde. Door mensen aan te spreken en navraag te doen over de dames bij de gasten en door een riskant stukje snuffelen op de bovenverdieping kwam ik er achter dat een specifieke voorliefde van de juiste Lady Boyle me kon helpen haar ongezien alleen te krijgen. Lang verhaal kort: tien minuten en een lijk in de badkuip later maakte ik me op om ongezien naar buiten te komen. Maar met de tijdsdruk die ik voelde ben ik te snel te werk gegaan bij het naar buiten gaan en terwijl ik stond te wachten op de boot die me zou komen ophalen kreeg ik het aan de stok met een aantal door de ratten geïnfecteerde mensen (zeg maar zombies) die me probeerden te vermoorden en sneuvelde ik nog net voor de finishlijn.
Daarna heb ik nog even zitten meekijken met andere mensen, die het scenario op een compleet andere manier speelden. Sommigen maakten er een slagveld van (niet de makkelijkste manier) maar anderen probeerden allerlei andere krachten (zoals het door muren kunnen kijken om wachters te ontlopen) of tactieken (gewoon alle Lady Boyle’s vermoorden, zodat je niet hoeft te zoeken naar aanwijzingen) en de game is daar op voorbereid. De breedte van de mogelijkheden is in dit scenario enorm, maar de vraag gaat natuurlijk zijn of de wereld van Dishonored is opgedeeld in een aantal vastgezette lokaties als deze, waar aan alles gedacht is of dat er echt een hele stad schuilgaat achter de nu nog afgebakende delen van Dunwall.
Het team is erg ambitieus en ik vermoed daarom dat ze zullen proberen de stad helemaal vrij te maken voor je invulling van de missies, maar dat zien we pas als de game in oktober uitkomt. Het is wel klip en klaar dat de systemen die de basis vormen van de gameplay van Dishonored nu al heel solide zijn, met genoeg opties om stilletjes je missie te volbrengen en verschillende wapens en krachten om hordes wachters of zelfs Tall Boys (op Half-Life’s Striders lijkende robots die de stad patrouilleren voor je vijand, de Lord Regent) te kunnen bevechten. Als de volledige game het niveau kan evenaren van deze demo wordt Dishonored voor mij vermoedelijk dé game van dit jaar, of ze nou een sluipmoordenaar erin hebben of niet. Hou de schappen dus in de gaten deze oktober: hier wordt een franchise geboren.
