Het heeft even geduurd voordat deze review tot stand kwam. Na een eerste teleurstellende testrit wilde ik nog een tweede ronde eraan wagen om tot een eindoordeel te komen, want stiekem waren de verwachtingen toch wel hoog en geloofde ik niet wat ik speelde. Ferrari verbindt niet zomaar zijn naam aan een spel, en de ontwikkelaars, Slightly Mad Studios, hebben ook met Need for Speed: Shift een puike game neergezet. Waar Test Drive Unlimited 2 nog een volledig open wereld voorschotelde aan de coureurs, is er hier gekozen voor een aantal circuits waarop je racet. In de single player modus kan je je bewijzen in ruim 200 evenementen die zijn ingedeeld in 3 belangrijke tijdperken voor Ferrari, met bijbehorende superbolides.
The good
De eerste kennismaking met het spel was eigenlijk wel leuk, omdat je echt terug gaat in de tijd en in een prachtige oude Ferrari jezelf als testcoureur mag bewijzen. Het aardige is dat door gebruik te maken van een Sepia filter je echt terug in de tijd gaat. En nog leuker: je rijdt op de originele layout van de racebanen. Zo mis je op Monza bijvoorbeeld de chicanes die in recentere jaren zijn toegevoegd aan het eerste rechte stuk. Zo kom je ook andere legendarische circuits tegen in het spel als Rouen en Imola, die je vrijwel nooit tegenkomt in recente racegames. In totaal vind je 36 circuits, die in ieder geval realistisch zijn.
De ruim 50 Ferrari’s zijn ook prachtig, en met name de details in de interieurs spraken me aan. Zo kun je rijden in de allereerste Ferrari, de 125S, maar ook in de ultrasnelle FXX en Formule 1-auto.
The bad
So far, so good, maar dan houdt het eerlijk gezegd ook mee op. De eerste races gaan nog, maar wat direct opvalt is dat je bij iedere bocht direct onderstuur hebt en slipt, en je nauwelijks controle hebt over de auto. De lichtste beweging van je linker pookje zorgt al voor dit effect bij het insturen van de bocht. Dit frustreert enorm, en als je dan weer van de baan glijdt, wordt je ook nog eens fors bestraft en kun je je race weer opnieuw beginnen.
Je racemogelijkheden bestaan uiteindelijk uit niet meer dan races tegen de klok en eenvoudige races. Oh ja, je kunt ook vrij racen in auto’s naar keuze, maar dan moet je ze wel eerst vrijspelen in de carrière-modus met alle ellende van dien. De online modus stelt ook zwaar teleur, vooral door het gebrek aan andere racers (ik weet het, daar kunnen de ontwikkelaars ook niets aan doen, dat een game niet populair is), waardoor je alsnog tegen de waardeloze AI racers speelt.
The Ugly
Die AI is echt lachwekkend en de ‘interactie’ met deze tegenstanders en de omgeving laat ook te wensen over. Een lichte aanraking van een andere coureur zorgt vrijwel direct voor een onoplosbare slip en crash, net als een touche met een strobaal. Ik begrijp dat men voor realisme probeerde te gaan, maar dit lijkt wel het extreme eind van het spectrum waar ‘realisme’ aan de ene kant staat en ‘fun’ aan de andere.
Conclusie
Ben je liefhebber van mooie Ferrari’s, dan zou je kunnen overwegen om deze game te kopen. Hou er dan wel rekening mee dat de handling zo beroerd is dat je wellicht snel fan af bent. Voor hetzelfde geld koop je het veel betere Forza 4 (mits je de gelukkige eigenaar bent van een Xbox 360), daar vind je weliswaar iets minder Ferrari’s, maar daar ga je graag de circuits mee op. Eingelijk mag je stellen dat willekeurig welk spel dan ook met Ferrari’s erin beter speelt dan deze game. Ik kan het wel vriendelijk proberen te verpakken, maar eigenlijk is er geen enkele reden om dit Ferrari-onwaardige spel te kopen. Doet u mij maar een Aston Martin 🙂
Test Drive: Ferrari Racing Legends, ontwikkeld door Slightly Mad Studios voor PC, PS3 en Xbox 360 (getest) en uitgebracht door Bigben Interactive op 6 juli 2012
