Alan Wake: Veel lichtpunten in de duisternis

Alan Wake is een psychologische thriller van Remedy Entertainment; de makers van het veelgeprezen Max Payne en Max Payne 2. Spelers kruipen in de huid van Alan Wake, een gevierd thrillerauteur die kampt met een writersblock. Om zijn zinnen te verzetten, reizen Alan en zijn vrouw Alice af naar het idyllische Bright Falls; een dorpje dat niet geheel toevallig veel lijkt op Twin Peaks uit de gelijknamige serie.

Wanneer beide hun onderkomen hebben genomen in een hutje aan een meer slaat het noodlot toe; Alice verdwijnt op mysterieuze wijze en de speler lijkt tussen nachtmerrie en wekrijkheid geslingerd te worden. Wanneer Wake dan ook nog eens voortdurend bladzijden van een manuscript vindt waarvan hij niet meer herinnert ze geschreven te hebben, en de vaak gruwelijke gebeurtenissen op de pagina’s voor zijn ogen tot leven komen, lijkt het alsof je in een macaber Stephen King verhaal bent beland.

The Good
Remedy Entertainment heeft maar liefst zes jaar nodig gehad om Alan Wake af te krijgen en, dat moet gezegd worden, uitgever Microsoft is geduldig geweest. Met resultaat want Alan Wake overtuigt grotendeels op alle fronten. De Xbox 360 exclusieve titel grijpt spelers bij de keel en neemt ze mee op een spannende, bij vlagen zenuwslopende reis. In basis is Alan Wake een survial-horror game maar de makers bewijzen ook zonder liters bloed, afgerukte ledematen en afstotelijke gedrochten een oprecht eng spel te kunnen maken. De kracht van Alan Wake zit hem in het sublieme spel tussen donker en licht. In het donker word je veelal belaagd door Taken: dorpsbewoners overgenomen door de mysterieuze Dark Pressence.

Rennend voor je leven door de donkere bossen is er maar een manier om je van deze, zich met hooivorken, bijlen en stukken hout bewapende belagers te ontdoen. Door met je zaklamp op de Taken te schijnen, versplinter je hun Dark Pressence schild waarna je ze met een pistool neer kunt schieten… waarna ze in het niet verdwijnen. De Dark Pressence manifesteert zich echter ook op andere manieren. Als een Poltergeist neemt het voorwerpen over; van tonnen, kisten en bomen die zich tegen je keren tot onbemande heftrucks, graafmachines en zelfs wervelwinden die zich vol overgave op je storten.

Naast je zaklantaarn kun je allerhande lichtbronnen inzetten om het Donkere Gevaar een halt toe te roepen: koplampen van een auto, bouwlampen, flares, lichtkogels, vuurwerk en zelfs het licht van een vuurtoren. Het knappe van Alan Wake is dat het voortdurend variatie biedt binnen het thema van vluchten en overleven. Maar boven alles is de manier waarop het nagelbijtende verhaal vertelt wordt de grote ster. Het is op een intelligente manier gedaan, waarbij je als speler steeds blijft gissen en van het ene gevaar in het andere rolt. De invloeden van meester Stephen King zijn overduidelijk aanwezig.

The Bad
Veel aan te merken op Alan Wake is er niet, aangezien alle mechanieken goed werken en de speler van het eerste moment zal worden ondergedompeld in een donker mysterie. Bekijk je Alan Wake echter ‘kaal’ als actiegame dan haalt de gameplay niet het niveau van het verhaal en met name de fantastische setting. Alle elementen vormen echter zo’n fraai geheel dat je je speler daar nooit aan zult storen. Het enige is dat het speciale er naar verloop van tijd een beetje af raakt omdat je feitelijk de hele tijd hetzelfde aan het doen bent. Qua opzet kun je nog zien dat Alan Wake ooit bedoeld was als free roaming game in de geest van GTA. Je krijgt als speler een prachtige, natuurrijke en weidse wereld voorgeschoteld maar je dient netjes op ‘het pad’ te blijven om van A naar B te gaan. Af en toe frustreert dat wel eens. Voorts komt het einde van de game nogal abrupt waarbij de aanvullende downloadable content hopelijk de nodige antwoorden op prangende vragen inlost.

The Ugly
Alan Wake moet de mooiste lichteffecten aller tijden hebben en het verschil tussen donker en licht komt overdonderend mooi in beeld. Tegelijkertijd kun je op sommige vlakken wel zien dat Alan Wake zes jaar in de maak is geweest. Vooral wanneer gezichten van personages groot en ingezoomd in beeld komen, oogt het soms wat stijfjes. Her en der komen voorwerpen als auto’s soms wat fuzzy of vierkant in beeld, maar voor de rest is Alan Wake een visueel pareltje.

Oordeel
Alan Wake is het lange wachten waard geweest. De intelligente manier van storytelling is de grote ster, het spel met licht en donker is niet minder dan fenomenaal en eenmaal begonnen is de game bijna niet weg te leggen. En als Alan Wake al een one trick pony is, dan is het ’t momenteel het beste paard van stal.

Score: 4 en halve ster

Alan Wake, Xbox 360
Remedy Entertainment/ Microsoft