Takketakketakketakketakketakketak… het geluid van knoppen die zielloos achter elkaar ingeramd worden, dat is hoe ik me de meeste games herinner die rond de Olympische Spelen werden gereleased. Toen Track & Field in 1992 uitkwam op de NES haatte ik dat principe al en helaas is de gameplay voor dit soort in de games in de jaren erna maar weinig veranderd. Qua muziek blijkbaar ook want net als die oude NES-game gebruiken ook de Olympische Spelen 2012 Chariots of Fire van Vangelis als soundtrack, maar dat terzijde. Toch lijkt London 2012 (voluit London 2012: The Official Video Game) dat stramien te willen doorbreken met warempel wat afwisseling in de manier waarop je de atleten bestuurt. Een Olympische game, die wel lekker speelt… zou het dan eindelijk eens?
The Good
Ok, de besturing is dus anders maar is het revolutionair genoeg om eens écht het verschil te maken? Het antwoord is nee, maar het zal dit keer niet aan het buttonbashen liggen dat je de game na een half uurtje spelen al zat bent. Wellicht geïnspireerd door het succes van games als Dance Dance Revolution en Guitar Hero hebben de ontwikkelaars namelijk meer ingespeeld op het ritmegevoel van de gamer. De 100 meter hardlopen volbreng je dus niet door als een achterlijke op een knopje te tikken, maar door een cursor op een bepaald niveau binnen je inspanningsmeter te houden. Dit doe je allereerst door het juiste ritme te vinden, dat vervolgens subtiel opgevoerd wordt en dus aanpassingsvermogen vereist. Je wordt zo gedwongen je energie te doseren en constant alert te zijn tijdens het verloop van de wedstrijd.
Verder is het voordeel van een game als deze dat er veel verschillende disciplines zijn die je kunt beoefenen. Lang niet allemaal even leuk natuurlijk, maar onderdelen als handboogschieten, kajakken en tafeltennis vergen echt wel wat inzicht en oefening. Tijdens het spelen ervan merk je dat je beter wordt en die leercurve is natuurlijk koren op de molen van iedere fanatieke gamer. En dat je tijdens het online spelen mee kunt helpen om de Nederlandse score wereldwijd op te krikken helpt daar natuurlijk ook bij. Sowieso is London 2012 een game die je met je maten op de bank of online moet spelen, want de single player wordt na een kwartiertje al snel saai.
The Bad
Ik snap best dat wanneer er gameseries als NBA, FIFA, PES en Virtua Tennis bestaan, je als ontwikkelaar weinig trek hebt om hier een slap aftreksel van te maken. Maar toch, het zijn voor veel fans favoriete onderdelen van de Spelen en het ontbreken van 8 van de 39 disciplines is toch een kleine domper op je Olympische spirit. Ook de compleet generieke namen van de spelers doen nogal afbreuk aan het realiteitsgehalte. Wederom begrijpelijk, want het gebruiken van sommige namen kost nou eenmaal bakken met geld, maar jammer is het wel. Als je dan toch de official video game of the Olympics bent…
De besturing is in veel gevallen weliswaar een kleine vooruitgang, maar er zijn onderdelen waar het echt een hel is. Het zwemmen leunt bijvoorbeeld op een absurde combinatie van loeihard op je A-knop meppen tijdens je eerste meters onder water, om vervolgens met je beide analoge sticks de armbewegingen na te bootsen. Ik had vooraf best een idee hoe dat goed zou kunnen werken, maar de werkelijkheid speelt stroef en onlogisch.
The Ugly
Dat godgeklaagde, spuuglelijke logo dat gelijk maar als huisstijl voor de hele game is aangemeten! Ik heb uit pure frustratie maar even opgezocht wie daar voor verantwoordelijk is en de volgende keer dat ik in Londen ben zal ik na een paar pints met alle liefde tegen de voorgevel van reclamebureau Wolff Olins aanzeiken. Uiteraard is het ook in dit geval weer logisch dat de makers van London 2012 deze narigheid hebben moeten volgen, maar ik kan die paarsche Rorschachblokken echt niet meer zien.
Conclusie
Als je een Olympische sportgame koopt, weet je van tevoren dat dit niet de game van het jaar gaat worden. Er wordt ingespeeld op het wereldwijde enthousiasme dat sportfans gedurende die dikke twee weken ervaren. Dit wordt geen game die je maanden na de Spelen nog in je controller schuift en verwacht ook geen avondenlange sessies met je vrienden thuis. Het is leuk voor even en tussendoor en als je met die instelling aan de game begint, zul je er zeker plezier aan beleven. En dat kleiduiven schieten werkt ook best ontspannend als Nederland weer eens een medaille laat liggen. Leuk voor zolang het duurt dus, dus snel halen of snel vergeten.
London 2012: The Official Video Game, ontwikkeld en uitgegeven door SEGA voor de Xbox 360 (getest), PS3 en PC op 28 juni 2012
