Als er iemand weet hoe ze hetzelfde apparaat meerdere malen aan je moeten verkopen, dan is het Nintendo. Speciale edities, aparte kleurtjes, Nintendo is er al sinds de dagen van de Gameboy Color mee bezig. Het zijn dan ook vooral de handheld apparaten die steeds in een nieuw jasje gestoken worden of met een marginale verbetering opnieuw worden aangeboden aan een schare fans en/of mensen die nog over de streep getrokken moeten worden. En natuurlijk is het met de 3DS niet anders. In navolging van de grote DSi XL (die een variant was van de DSi, die een variant was van de DS Lite, die weer een variant was van de originele DS) is er nu ook vanaf dit weekend een 3DS XL te koop. En natuurlijk is dat weer een verbetering ten opzichte van de eerste 3DS. Alleen zou ik het deze keer niet marginaal durven noemen.
90% is het cijfer dat je zult blijven tegenkomen in de reclames van Nintendo: “90% meer scherm op de nieuwe 3DS XL ten opzichte van de oude!” Maar is een groot scherm alleen genoeg als er net zoveel pixels op zitten? Er is wat meer voor nodig om mensen hun in principe prima werkende handheld te laten slachtofferen voor een upgrade, want ze zouden het wel willen, maar Nintendo is Apple nog niet in dat opzicht.
The Good
De duidelijkste verandering die ik in mijn weekje met de XL heb kunnen opmerken is dat de 3D-ervaring beduidend is verbeterd. Niet alleen is het makkelijker om het 3D-beeld vast te houden als je iets beweegt met de handheld, ook lijkt het op de een of andere manier rustiger voor het oog te zijn. Daarnaast heb je minder spiegeling en meer contrast in het scherm, wat enorm helpt bij het zien van de diepte. Er is namelijk in mijn ervaring (beweging daargelaten) niets zo irritant voor het zien van 3D zonder bril als de reflectie van andere dingen in het scherm waarin je kijkt. Het heeft natuurlijk alles te maken met het nieuwe en het dubbel zo grote (90% is close enough voor mij) scherm waarop je games zich afspelen. Het maakt alles beter: de 3D, het 3DS-menu, dat nu wel het goede formaat lijkt te hebben, en alle spellen, zolang ze tenminste mooi zijn.
Je kunt de buitenkant van de 3DS XL ook mooi noemen, al zal het een smaakkwestie zijn of je liever het origineel ziet. Één ding is wel zeker: de nieuwe ligt een stuk lekkerder in de hand. Doordat het systeem lekker ergonomisch afgerond is en daarnaast ook nog eens gebruik maakt van een ander soort plastic of afwerking dan de eerste 3DS heb je niet meer het idee dat je iets vasthoudt dat daar eigenlijk niet zo op zit te wachten. Het heeft allemaal niet meer zo’n luxe uitstraling, maar wie maalt daarom als je lekker ligt te spelen zonder harde punten die in je handen prikken? Ook het fysiek maken van de knoppen aan de onderkant van het scherm was een goede zet, al lijken ze niet zo goed te reageren als ik zou willen. Ik moest in elk geval goed kracht zetten om ook echt naar ‘Home’ te kunnen gaan.
Er zijn ook een aantal kleine dingetjes die toevoegen aan de feestvreugde: zo is het prettig dat het SD-geheugenkaartje dat meegeleverd wordt nu 4GB is in plaats van 2GB. En is het erg fijn dat je koptelefoon nu gewoon aan de zijkant ingestoken wordt inplaats van in het midden vooraan (ik vond dat een irritante en onlogische plek), dat je het scherm op meerdere plaatsen kunt ‘vastzetten’ en dat de knoppen iets platter zijn, dat de gewichtsbalans beter lijkt door de grotere maat en zo nog wat dingetjes die op zichzelf niet wereldschokkend zijn, maar wel ervoor zorgen dat de gebruikerservaring van een Xl een stuk beter is als die van een reguliere 3DS.
The Bad
Het eerste dat direct opvalt en vreselijk irritant gaat zijn voor nieuwe gebruikers is dat er geen oplader bij de 3DS XL zit. Een intens vreemde beslissing, zeker omdat ik me niet kan voorstellen dat heel veel 3DS-bezitters nu zullen zitten te springen om hun -al te duur gekochte- 3DS in een hoek te gooien. Je kunt ‘m niet eens verkopen of inruilen, want dan moet je die lader ook erbij wegdoen. Je verkoopt immers geen apparaat zonder oplader. Oh, wacht. Als je Nintendo bent dus wel. Het excuus dat 3DS en DSi-laders voldoen slaat nergens op, het is een geijkte manier om de verkoopprijs van de XL op €200 (sorry, €199) te kunnen houden en daarmee reclame te kunnen maken, en dan kan dat extra tientje er ook nog wel bovenop als je eenmaal in de winkel staat. Het is precies hetzelfde als wat Sony heeft gedaan met de Vita en de memory cards die er niet bij zaten als je er eentje kocht: onhandig voor consumenten en niet netjes.
En nu we het toch over stroom hebben: in de officiële telling kun je ook flink langer spelen met de 3DS XL in vergelijking met de eerste versie, maar dat valt ook een beetje tegen. Het lijkt wel iets langer mee te gaan, als ik van mijn korte testtijd conclusies mag trekken een extra uurtje (misschien anderhalf) bovenop de 3,5-4 uur die de 3DS haalt, wat niet al te spannend is. Wellicht ben ik dan een uitzondering die de Wifi aan heeft staan, 3D altijd op maximaal heeft en ook de helderheid relatief hoog heeft staan, maar in dat geval is de winst niet heel groot. Erger nog vond ik dat als ik de XL na een tijdje spelen dichtklapte, hij de volgende dag toch weer helemaal leeggelopen was terwijl de batterij echt nog niet in de buurt van ‘leeg’ was. De standby-tijd lijkt dus ook niet verbeterd te zijn, maar dat ligt misschien meer aan mijn manier van portable gebruik (als het scherm uitstaat ga ik er van uit dat ik er dagen niet naar hoef om te kijken.)
Een ander punt in diezelfde sfeer wordt meer veroorzaakt doordat we (en daarmee bedoel ik mezelf) verwend zijn door de retina- of anderszins hoge resolutie-displays die de meeste mobiele apparaten hebben tegenwoordig. Ik heb de laatste tijd meer apparaten gezien die de schermgrootte hetzelfde lieten en het aantal pixels deden verdubbelen dan andersom, wat de 3DS XL in feite heeft gedaan. Het laat heel duidelijk zien wat de resolutionaire (ik wil dat woord best erin houden, trouwens) beperkingen van de 3DS zijn en als je andere games dan New Super Mario Bros., Ocarina of Time of Kid Icarus erin gooit wil dat nog wel eens tegenvallen. Ik moet dan wel als klein positief tegenwicht zeggen dat ‘gewone’ DS games er wel heel aardig uitkomen op het grotere scherm.
The Ugly
Het is ergens wel jammer dat er geen tweede analoge stick is toegevoegd aan de XL, al kan ik me voorstellen dat je de markt dan te veel splitst. Het lijkt er toch niet op dat veel ontwikkelaars echt zo gecharmeerd zijn van die stick dat Nintendo het zich niet kan permitteren om hem er niet op te zetten en dan is die keuze begrijpelijk. Maar als ik me bedenk dat er dus net zoals bij de originele 3DS een extra plastic ‘Circle Pad Pro’-stuk bijkomt en dan kijk naar hoe groot de XL nu al is wordt dat een monster van een apparaat, dat door de meeste kinderen niet meer in de hand gehouden zal kunnen worden. Het lijkt onnozel, maar ik denk dat het vooral betekent dat we niet meer te veel games moeten verwachten die een tweede analoge stick zullen gebruiken.
Conclusie
Als je nog geen 3DS hebt maar wel interesse, of moeite had met het 3D-effect op de originele versie zou ik je ten zeerste aanraden om deze versie te gaan bekijken in een winkel. De verbeterde 3D-kijkhoek en de (iets) langere batterijduur alleen al zijn genoeg redenen om niet te kiezen voor de originele 3DS en met de verbeterde ergonomische vorm van het apparaat moet je wel heel bang zijn voor grote pixels om niet extra large te willen gaan. De extra large kosten die je betaalt voor het apparaat en (als nieuweling) de oplader zijn het meer dan waard. Als bestaande bezitter zie ik niet genoeg reden om de overstap te wagen op dit moment, daar is de hardware niet onderscheidend genoeg voor.
3DS XL, ontwikkeld door Nintendo en te koop vanaf 28 juli voor €199*
*Adapter niet meegeleverd
