Ik begrijp er niks van. Ik lees ook nog wel eens andere reviews van games en alles wat ik had gezien (de cijfers in elk geval) over de nieuwe SSX klonk te gek: mooie reboot, prachtige snowboardgame, hardstikke leuk om te spelen. Maar ik vind er geen klap aan. Ben zelden zo gefrustreerd geweest in het laatste jaar. Maar de cijfers hebben gelijk, die hebben altijd gelijk, want Metacritic is er niet voor niets. Die 83 gemiddeld komt niet uit de lucht vallen. Dus het ligt niet aan jou, SSX, het ligt aan mij.
The Good
Het ligt niet aan hoe SSX je het gevoel geeft dat je op een berg staat: met de kracht van deze generatie zijn we zover dat alles behalve opstuivende sneeuw wel op het scherm getoverd kan worden en dus is elke zwiep van je board meteen terug te zien in de sneeuw die je achterlaat en hoor je ook op elk moment op welke ondergrond je zit. Met sneeuw, diepe sneeuw, ijs, bevroren grond en alle varianten daartussenin op je pad is die feedback erg belangrijk want het bepaalt hoe je moet sturen.
Ook goed is de manier waarop het multiplayer-aspect van de EA-racegames als Need For Speed wordt gebruikt om de basiswaarden van de game (het ontdekken van een berg en het maken van sicke tricks) naar boven te halen als je online speelt. Je speelt (helemaal) niet tegelijk maar asynchroon via Ridernet (Autolog in de sneeuw). Elke run die je maakt wordt opgeslagen en al je vrienden krijgen als zij die afdaling doen je spook en de uitdaging om die te verslaan te zien. Je kunt echter ook met vreemden aan de slag, vooral door het plaatsen van Geotags. Dat zijn markeringen die je met je in de game verdiende geld kunt kopen en plaatsen en die geld kunnen opleveren als ze niet opgepikt worden door andere spelers, net zoals ze je geld opleveren als jij er wel een weet te pakken.
Dat kun je dan weer gebruiken om extra materiaal te kopen, wat je in de campaign maar zeker ook online zal helpen om de betere tijden neer te zetten. Het materiaal waar de standaard boarders mee starten lijkt ietwat overpowered, maar het scheelt wel dat je zo genoeg geld opbouwt om als er iets leuks langskomt (de winkel is redelijk random) ook meteen te kunnen toeslaan.
The Bad
Wat ik altijd zo gaaf heb gevonden aan de SSX-games is dat er na een redelijk leerproces een wereld voor je opengaat waarin je nog net niet kunt vliegen, waarin je steeds meer meester wordt van de afdalingen en waarin de score-attack natuur van de game naar boven komt. Het gekke is: in de multiplayer heeft EA dit wel onderkend en is de hele online mode ingericht op het verbeteren van je scores en neerzetten van onbereikbare Geotags, maar als je in het offline gedeelte aan het spelen bent word je van alle kanten tegengehouden. Op de Alpen na (ironisch genoeg de laatste berg die ik vrijspeelde) blinken bijna alle afdalingen uit in gaten waar je kunt invallen, opstoppingen die je in de weg liggen en andere elementen die precies daar zijn waar jij wilt boarden. Dat de game automatisch om kleine obstructies heen gaat helpt een beetje, maar bij lange na niet genoeg. Ook de commentator -die je ook vaak vertelt wat er aan zit te komen- is ingezet om je te waarschuwen, maar dat gaat voorbij aan het feit dat ik in een snowboardgame niet door donkere tunnels met een rammelige zaklamp wil boarden, en ook niet over een gletsjer wil gaan die meer gaten dan sneeuw heeft. Ik heb “The Art of Flight” ook gezien en dat is heel gaaf, maar ik wil dat niet spelen.
Het allerergste zijn de overlevingsmissies (overgebleven uit de ‘Deadly Descents’-periode van ontwikkeling, neem ik aan) die je altijd een beperking opleggen die je moet oplossen door een speciaal item te gebruiken. Dat doe je door een extra knop in te houden tijdens de race naar beneden (om te zorgen dat je niet bevriest, iets kunt zien of het overleeft als je constant tegen rotsen en bomen opzit bijvoorbeeld) maar behalve de Wingsuit, die je korte stukjes laat vliegen, levert dat alleen maar extra irritatie op. Het gebruik is beperkt door een meter en die, samen met je levensbalk (die er in alle andere gedeeltes van de game niet echt toe doet) zijn ook nog eens in een hoekje van het scherm weggestopt zodat je, gefocust op het zo snel mogelijk naar beneden gaan (want treuzelen=afgaan) niet in één oogopslag ziet hoe je er aan toe bent.
Dat speelt samen met zo mogelijk de stomste fout die ze gemaakt hebben bij deze game: je kunt de besturing niet op knopniveau aanpassen. Nu zal dat wellicht ook aan mij liggen, maar ik heb in beide configuraties van de controls ruzie zitten maken met de knoppen, voornamelijk omdat ik slecht kan omgaan met de Skate/Fight Night methode van ‘alle trucs op de rechter analoge stick’, althans niet terwijl ik alle andere knoppen ook moet gebruiken. Ik denk dat ik het met een omzetting van de ‘boost’-knop en wat andere dingen best voor mezelf had kunnen laten werken, maar dat mag dan niet. Er was een iets betere variant, maar daar mocht ik dan weer de linker analoge knop niet bij gebruiken en zo zat ik structureel te knoeien met de controller, tenzij ik het gewoon rustig aan deed. En daar zit de grootste ellende in SSX: alle systemen in de game lijken vaak lijnrecht tegenover elkaar te staan.
The Ugly
Het is waar: alles werkt samen om je te laten falen. De afdalingen zijn doorgaans zo gevaarlijk dat je eigenlijk voorzichtig moet doen met je boost -nodig om de ‘Tricky’-staat te bereiken en meer punten én boost te krijgen- want als je die gebruikt is sturen niet meer echt mogelijk en dan gaat het al snel mis. Maar de tijdslimieten/competitiedrang laten het niet toe om langzaam te doen, waardoor je dus constant in gaten valt/tegen muren opgaat en achterstevoren terecht komt/ergens tegenop knalt. En dan zou je misschien een keer de rewind-optie kunnen gebruiken, ware het niet dat dat de meest nutteloze implementatie van het concept aller tijden blijkt te zijn. Want welke gek verzint nu een terugspoelknop die je bij races terugspoelt terwijl de rest van de racers gewoon doorgaat? Of die bij stuntevenementen bij gebruik je combo castreert? Waarom zit dat ding er? Je kunt ‘m ongelimiteerd gebruiken, maar ik snap nu waarom. Je hebt er toch helemaal niks aan want elke keer dat ik het probeerde te gebruiken bracht me dat zo ver achter de rest dat ik net zo goed weer op ‘restart drop’ kon duwen om nog maar een keer te proberen. En nog een keer. En nog een keer.
Conclusie
Het zou zomaar kunnen dat SSX zo vreemd aanvoelt omdat er zoveel bagage is van de eerdere delen. Hoewel:misschien dat de bagage eerder in de oudere versies van deze game heeft gezeten, want ik denk wel dat SSX een heel stuk beter had kunnen zijn voor iedereen (ik ga ervan uit dat mijn ruzie met de besturing ook aan mij ligt) als de frustratiefactor wat meer teruggedrongen had kunnen worden. Want SSX gaat niet over blindelings een afdaling doen, hopend dat je heelhuids weer beneden komt. SSX gaat over de fantasie van het snowboarden, over onmogelijke trucs op genetisch gemanipuleerde afdalingen die er wel voor gemaakt lijken te zijn, over zo veel mogelijk genieten van de vrijheid die een pak sneeuw en een glijdend bord je kunnen verschaffen. En daar hoort de semi-realiteit niet in thuis, want die houdt me op de grond. En ik wil de lucht in.
SSX, ontwikkeld door EA Sports voor de PS3 en Xbox 360 (getest) en uitgebracht door EA op 2 maart 2012
