Toen in 2010 aangekondigd werd dat er weer een nieuwe Rayman game verscheen, dit keer zonder Rabbids, wilde ik het liefst persoonlijk naar het Ubisoft kantoor gaan om de baas een klap te verkopen, en daarna te omhelzen. “Waarom heeft het toch zo lang geduurd voordat jullie het inzagen?”, zou ik tegen hem zeggen. ”Eindelijk zijn jullie oogkleppen verdwenen en zien jullie wat we al die tijd van jullie wilden”, juich ik, terwijl ik een champagnefles ontkurk. Want de ogenschijnlijke onmogelijkheid is er toch van gekomen.
Want ben eerlijk, van alle games van het afgelopen half jaar is Rayman Origins misschien nog wel de meest onwaarschijnlijke. Wie had gedacht dat we Rayman ooit nog zonder de knotsgekke Rabbids zagen? En dan nog wel in een 2D-platformer? Ja, het ziet ernaar uit dat Ubisoft eindelijk eens hun hersens van het standje “randdebiel” naar “geniaal” hebben omgezet. Nadat Rayman (de franchise, niet het personage) zo enorm is verkracht door de Rabbids heeft Ubisoft Rayman eindelijk uit de Rabbids games gehaald. En daar ligt Rayman dan, verslagen… Er kan nog maar één ding gebeuren, en dat is teruggaan. En dan bedoelen we ook helemaal teruggaan. Terug naar waar Rayman ooit begon, als 2D-Platformer!
The Good
Het eerste wat opvalt aan Origins is de stijl. Begeleid door triomfantelijke muziek spatten de eerste felle kleuren van je beeldscherm af. Het spel grijpt direct je aandacht: de meeste tegenwoordige games proberen zo edgy (duister en grimmig) mogelijk te zijn, terwijl ze gewoon meelopen met elke andere game. Origins springt daar dus tussenuit als een zonnebloem op een begraafplaats. Het design-team van dit spel moet overuren hebben gedraaid, want alles in dit spel ziet er enorm gedetailleerd uit. De cartoon-achtige stijl van dit spel zorgt ervoor dat je al helemaal in het spel zit gezogen nog voordat je je eerste stapjes hebt gezet.
En daar ga je, de wijde wereld in met Rayman (of een van de andere speelbare personages). Direct valt op hoe soepel het spel speelt. Rayman glijdt, springt, vliegt en zwemt zich met gemak door alle levels heen. Er zit flink wat tempo op het spel, misschien soms wel iets té. Zo ben je soms zo hard aan het rennen dat je zonder op te letten in een ravijn valt. Daardoor krijgt het spel soms een “Sonic the Hedgehog” idee, maar het is toch het meest te vergelijken met New Super Mario Bros Wii. Soms wel heel letterlijk, want het systeem waar een gevallen co-op speler gaat zweven als een ballon totdat een andere speler die ballon laat knappen en je weer verder kunt. Je kunt Origins dus misschien een schaamteloze Rip-off van Mario noemen, maar zover wil ik niet gaan. Waarom? Omdat Rayman Origins veel beter is dan New Super Mario Bros Wii! De game doet ons het plezier de dingen waar je bij Mario tegenaan hikte eruit te halen. Zo heeft Origins geen levens, maar gewoon vaste respawn-punten midden in het level. Daarnaast kun je in Origins niet tegen je teamgenoten aan botsen, wat bij New Super Mario Bros wel eens leidde tot ruzie als je weer eens iedereen het ravijn in liet vallen door hun hoofd als opstapje te gebruiken en je dus genoodzaakt was om alleen door te spelen.
Origins heeft ook nog genoeg collectibles en uitdagingen in een level gepropt. Zo zijn er genoeg verborgen platformen die allemaal een geheim met zich meebrengen. Er is ook nog de klassieke “race tegen de klok” waarin je het level moet uitspelen binnen een bepaalde tijd. Hierdoor kun je dus nadat je klaar bent met het spel alle levels nog eens overdoen, alleen nu nog met extra uitdagingen. Echter, je kunt deze uitdagingen niet geheel links laten liggen, omdat het spel af en toe controleert hoeveel van deze extra’s je hebt verzameld. Als je er niet genoeg hebt, kom je niet verder en moet je teruggaan totdat je voldoet aan de eisen om naar het volgende level te gaan. Hierdoor schiet de speelduur van Origins omhoog en ben je nog niet zo vlug op het spel uitgekeken.
The Bad
Het sterkste punt van Origins is de co-op. Dat komt doordat de single player mode, hoe leuk ook, na een tijdje begint te vervelen. Het spel doet er alles aan om dit te verbergen, door levels zo kleurrijk mogelijk aan te kleden en de sleur te doorbreken door bijvoorbeeld hier en daar een vlieglevel. Zelfs onderwater levels laten zich zien. Helaas snappen game-ontwikkelaars nog steeds niet dat niemand zit te wachten op een onderwater level in een 2D-platformer. Maar hoezeer je de omgevingen ook verandert, je doet te vaak te veel dezelfde dingen. Mocht je dan langzaam op het spel zijn uitgekeken, dan kun je je vrienden uitnodigen. Het enige probleem is dat wanneer je je onervaren vrienden uitnodigt jij hun met gemak zult wegrennen, waardoor zij gedoemd zijn te aanschouwen hoe hun personage langzaam door de zijkant van het scherm wordt opgeslokt. Aangezien we toch allemaal samen het einde van het level willen bereiken en ben je dus verplicht wat meer je tempo in te houden en dat is voor iedereen irritant. Het probleem wordt verergerd omdat het platformen in Origins na een paar levels dusdanig lastig wordt dat het probleem alleen maar erger wordt en het daardoor moeilijk wordt om de liefde voor Origins te delen.
The Ugly
In het openingsfilmpje zien we onze helden, slapend op een boom in een oerwoud. Hun gesnurk is blijkbaar luid genoeg om een stelletje monsters genaamd de Darktoons uit hun slaap te houden. Geïrriteerd door hun tekort aan slaap besluiten ze de wereld te veroveren. Het plot is niet bepaald geweldig. Er wordt ook verder niet meer op een verhaal ingespeeld. Het is gewoon jou taak om de Darktoons te stoppen, en met die motivatie moet je het spel maar spelen. Dit is wel jammer aangezien de voorgangers van Rayman (The Great Escape en Hoodlum Havoc) een plot heeft dat in het voordeel van de game werkt. Origins slaat hier dus wel de plank mis. Het feit dat er nauwelijks een plot is voelt toch wel een beetje als een gemis.
Conclusie
Origins staat triomfantelijk in mijn lijst van favoriete games. Het 2D-platformen begint langzaam uit te sterven, maar dankzij Origins krijg je het gevoel dat er toch nog een toekomst in zit. Het spel heeft een bepaalde charme dankzij zijn vrolijkheid. Het weet voor fans van het genre precies de juiste moeilijkheidsgraad te raken, uitdagend, maar net niet over de irritatiegraad heen. Het spel puilt uit van pret en hartelijkheid, waardoor je een speciale relatie met het spel krijgt. Misschien komt dit omdat ik tekenfilms boven een donkere horrorfilm verkies, maar ik vind deze tekenfilmachtige stijl een geweldige nieuwe bries uit een donkere, donkere gamewereld, waar op het moment een wedstrijd wordt gehouden met wie het meeste bloed in zijn spel kan verwerken. Daarom zal ik dit spel net zo lang applaudisseren totdat mijn armen uit hun kom schieten!
Rayman Origins:ontwikkeld door Ubisoft Montpellier voor de Playstation Vita, Xbox 360, PS3 en Wii en uitgebracht door Ubisoft op 22 februari 2012/25 november 2011
