Ik heb de eerste versie van Super Mario Bros. Crossover nooit echt bekeken, maar nu dat er een nieuwe versie is gemaakt lijkt me de tijd rijp om er nog even de spotlight op te zetten. Super Mario Bros. Crossover 2.0 doet het onmogelijke: het combineren van verschillende games met de eerste Super Mario Bros. als basis. Je kunt echter kiezen uit allerlei karakters uit games als Zelda’s, Metroid, Castlevania, Contra en Mega Man. Het bizarre is dat al die karakters op de één of andere manier een speelbaar alternatief zijn voor Mario en Luigi om door de in je geheugen gegrifte werelden heen te komen. Het resultaat: de vetste mashup ooit. En bizar genoeg is de game lang genoeg gedoogd door de copyright-eigenaars om te komen tot deel twee, dat nog meer pret met je geheugen belooft.
Een van de gave nieuwe toevoegingen is dat je nu helemaal kunt kiezen in welke grafische stijl je wilt gaan mashen: je hebt de keuze uit klassieke NES-stijl (met keuze uit Super Mario 1 of 3), maar je kunt ook gaan voor de look van een Super Nintendo of zelfs die van de originele Game Boy. Het maakt allemaal niet uit en als je avontuurlijk ingesteld bent kun je zelfs een constant wisselende stijl kiezen die je elk nieuw stukje level een nieuwe combinatie voorschotelt. Het gekke is: alle combinaties werken en het maakt een game die je helemaal kent weer totaal fris. Dat zou niet werken als Super Mario Bros. Crossover niet zo goed zou reageren als het doet: je speelt met de cursortoetsen van je computer (hoewel de makers een gamepad aanraden) en het voelt totaal niet anders dan Shigeru Miyamoto het bedoeld heeft.
Nogmaals is het een godswonder dat dit kan bestaan, maar wellicht zijn de makers van de originelen dusdanig onder de indruk dat ze hun juridische departementen in toom hebben weten te houden. Ik kan me namelijk geen andere reden bedenken dat een game die zo high-profile is aan het wakend oog van Nintendo zou kunnen ontsnappen. Dat Konami, Capcom en Tecmo niet klagen geloof ik wel, het is in principe een eer om in een context als deze geplaatst te worden. De kwaliteit van deze Flashgame is zoals je die maar weinig ziet, wat gezien het riskante karakter ervan des te bewonderenswaardiger is. Er is nog maar één ding dat ontbreekt aan Super Mario Bros. Crossover en dat is een release op Nintendo’s Virtual Console.
