Je kent het wel: ooit begonnen als bizarre TV-show in Japan was Hole in the Wall opeens een fenomeen. Het idee was simpel: je staat als kandidaat voor een grote muur, die opeens op je af komt. In die muur zit een uitsnede waar theoretisch een mens doorkan, als die maar precies de juiste houding aanneemt. Dat leidt tot grote hilariteit bij de toeschouwers en daarom is het als TV-programma simpel doch doeltreffend. Maar werkt dat ook als je alleen thuis bent en voor je TV staat?
The Good
De game maakt niet de fout om al te precies te willen weten waar je staat. Als je houding ongeveer klopt mag je door naar de volgende ronde, waarbij je met punten beloond wordt voor grote precisie. Hier valt of staat een game als deze mee, dus het is prettig om te zien dat ze zich er niet makkelijk vanaf maken. Je moet wel even zorgen dat je plaats hebt in de kamer, zeker als je met twee spelers aan de slag gaat, maar ook dan is het -uitzonderingen daargelaten- altijd menselijke fout als je af gaat.
En als dat dan gebeurt is hilariteit je deel, want wat dat betreft is de game niet anders dan de show: met een aantal mensen in de juiste mood is het lachen geblazen met Hole in the Wall. Als concept is het gewoon leuk, want ook al heb je het wel gezien, om het zelf te spelen en je vrienden zich in allerlei bochten zien te wringen om maar door het gat te passen is een heel ander verhaal.
The Bad
Ik weet dat het misschien onredelijk is om al te hoge verwachtingen te hebben van een game als Hole in the Wall, maar het is me allemaal iets te simpel van opzet. De twee modi, survival en show. Survival is botweg de ene muur na de andere, waar je bij de eerste fout klaar bent. De leaderboards zouden je moeten stimuleren om beter te scoren, maar doordat die niet het soort integratie met je vriendenlijst hebben waarbij je meteen uitgedaagd wordt leeft dat ook niet zo lang.
De Show modus heeft iets meer om het lijf. Je hebt daarin per ‘show’ een aantal locaties met vier vormen om langs te komen, waarbij je de hele show opnieuw moet beginnen als je in één ronde vier vormen mist. Een stuk vergevingsgezinder dan de survival modus, dus, maar wederom niet heel stimulerend. Het helpt niet dat de game grafisch niets in het vooruitzicht kan stellen voor het goed halen; de shows zijn allemaal precies met dezelfde achtergrond waarbij het enige verschil hem zit in de poses die je moet aannemen.
The Ugly
Je zou verwachten dat een game die gemaakt is voor multiplayer niet zoveel problemen heeft met onthouden wie het menu aan het besturen was, maar tijdens het spelen was het toch af en toe een gedoe van jewelste om er achter te komen wie de besturende partij was, zowel voor ons als spelers als voor de Xbox. Het is een gestuntel dat niet hoort bij een apparaat dat al bijna een jaar op de markt is. Datzelfde geldt ook voor de algemene aankleding van de game, want het is simpelweg een aanfluiting op het grafische vlak. Simpel hoeft niet lelijk te zijn, maar dat is het in dit geval wel.
Conclusie
Hole in the Wall is geen slechte applicatie voor Kinect. Ik vind het persoonlijk meer iets voor Kinect Labs, waarbij het gebrek aan opties en modi me doet vermoeden dat het een game is die origineel daarvoor bedoeld was maar een upgrade heeft gekregen tot Live Arcade titel. Aan de andere kant is het qua productiewaarden zo ondermaats dat het ook af en toe de zweem heeft van een homebrew game, gemaakt door een goedbedoelende amateur. De game is gewoon te licht om op zichzelf te staan en daardoor wordt het lastig om Hole in the Wall aan te raden voor iemand die zich niet al verkneukelt bij het horen van de titel. En zelfs dan lijkt het me verstandig om eerst de demo te bekijken. Heel verstandig.
Hole in the Wall, ontwikkeld door Ludia en uitgebracht door FremantleMedia op 24 augustus 2011
