Het is alweer een tijdje geleden dat de naam Spyro the Dragon nog veel gebezigd werd: het paarse draakje heeft na de hoogtijdagen, zo’n 10 jaar geleden, ogenschijnlijk stilgelegen. Hoewel Spyro toch nog in de harten van gamers zit (althans volgens de verkiezing van het populairste karakter ter wereld, waar hij op een respectabele 39e plaats is geëindigt) zag je geen games meer en nadat Activision de licentie kreeg en liet zien wat ze ermee van plan waren dacht ik dat het niet meer serieus iets zou gaan worden met Spyro. Maar wat blijkt? Er was een ander plan en dat heet Skylanders. En Skylanders wordt helemaal cool. Niet in de laatste plaats vanwege het fysieke speelgoed dat een belangrijk onderdeel uitmaakt van de game.
De grote gimmick van de pltformgame is dat het karakter waar je mee speelt in de game fysiek op een ‘portal’ moet staan die je draadloos verbindt met je console of 3DS. Maar je wordt voor verschillende obstakels gesteld en de (meer dan 30 verschillende) karakters waaruit je kunt kiezen hebben allemaal hun eigen methode om daar langs te komen. Je kunt dan tijdens het spelen een ander poppetje op de portal neerzetten en die verschijnt dan ook direct in de game. De verschillende karakters hebben ook allemaal een eigen element, dat in de gameplay gebruikt wordt om speciale en geheime plekken te bereiken, naast het voordeel dat je bij het vechten tegen bepaalde vijanden zult hebben.
Niet alleen het karakter, maar ook het level van dat specifieke karakter en de gevonden upgrades worden in het speeltje opgeslagen. Zo kun je dus ‘jouw’ Spyro meenemen naar iemand anders en daarmee verder spelen. Het gave is dat dit platformonafhankelijk is, dus een PS3-poppetje kan ook gewoon in de 3DS-game (die met dezelfde karakters werkt maar verder helemaal anders is) instappen met behoud van level. Het is een leuk extraatje voor wie zowel de draagbare als de console-versie speelt, maar het kunnen meenemen van je karakter naar een vriendje of vriendinnetje is natuurlijk ook erg leuk.
De verleiding is dan natuurlijk groot om spelers te dwingen meerdere poppetjes te kopen zodat ze de games kunnen uitspelen (het blijft Activision natuurlijk ;D) maar de producer bezweerde ons dat dit niet het geval was. Sterker nog: je zou de game theoretisch kunnen uitspelen met elk karakter. Dan maak je het jezelf wel moeilijk en het gaat natuurlijk in tegen het idee van de game, maar het kan. De insteek was echter voor de ontwikkelaars om spelers wel degelijk aan te sporen om te wisselen van karakter, zodat je bepaalde gedeeltes van de game veel makkelijker kunt doorstaan. Doordat elke game met dezelfde drie (vaste) karakters wordt geleverd hebben ze daar op kunnen anticiperen en is de ervaring dus ook zonder één cent extra uit te geven al leuk. Maar het kopen van een extra poppetje (kosten: onder de €10) zorgt ervoor dat je de game op een andere manier kunt spelen.
De vraag is natuurlijk: is die andere manier interessant genoeg om nog eens er doorheen te gaan? Het antwoord daarop zal van een aantal 10-jarigen afhangen, want dat is zo’n beetje de groep die Activision probeert aan te spreken met deze game. Het is allemaal vrij simpel en dat kan zo’n game natuurlijk wel parten spelen. Het is in dat opzicht eigenlijk jammer dat de noodzaak er is om met alle karakters alles te moeten kunnen halen, want met het verplicht wisselen van karakters en de fysieke actie daarvan zou je een nieuwe draai aan het gegeven kunnen geven en dat blijft nu uit.
De figuurtjes zijn trouwens erg goed in elkaar gezet en in de basis is het idee van Skylanders gewoon heel gaaf. Kids zullen het fantastisch vinden dat ze hun karakters kunnen meenemen en doordat er een battle mode in de consoleversies is gebouwd is het ook zeker op de langere termijn leuk voor ze. Ik sidder als ik denk aan de aardverschuiving die Nintendo met deze technologie en de Pokémon-licentie had kunnen veroorzaken in de speelgoedwinkels, maar Activision is met de buit gaan lopen en die zitten dus goed.
Ik heb trouwens wel ook het vermoeden dat Skylanders de aanzet is tot een game waarin de figuurtjes als strijders gebruikt worden, net zoals Nintendo’s kaskraker. En als dat concept eenmaal is aangeslagen kan deze franchise nog wel even vooruit, zolang de portal en de poppetjes genoeg gegevens kunnen doorgeven en opslaan. Het begin is er in elk geval en het moet raar lopen als dit geen hitje wordt tijdens de feestdagen. Nu maar hopen dat de game nog iets van uitdaging kan brengen.
Release: 14 oktober
Prognose: Waar ik als 8-jarige van droomde komt nu uit
