Houd je vast, want het is deze week 40 jaar geleden dat de Walkman verscheen. Op 1 juli 1979 kwam Sony Walkman TPS-L2 uit. Het was de eerste draagbare muziekspeler, om privé te gebruiken, want we hadden natuurlijk wel boomboxen en draagbare radio’s. Inmiddels luisteren we muziek op een heel andere manier, maar het apparaat dat die trend begon is toch echt de 40-jarige Walkman.
Misschien herinner jij je het apparaat nog van lange autoritten naar de camping in Zuid-Frankrijk of van in je gedeelde slaapkamer toch nog naar je eigen muziek te kunnen luisteren, zonder te worden gestoord door broers of zussen. De kans bestaat ook dat jij je het apparaat helemaal niet herinnerd, omdat deze ver voor jouw tijd verscheen. Dan ken je het vooral uit de Guardians of the Galaxy-films. Die dingen waar de Awesome Mixtape op staat, heten cassettebandjes en die stopte je in de Walkman om muziek te luisteren.
Het is tof om te zien dat er zoveel is veranderd in die veertig jaar tijd. Na de Walkman kwam de discman, waarin je cd’s stopte. Je moet altijd oppassen dat je er niet te ruig mee omging, want bij elke stoot haperde je cd. Begin 2000 ging het uiteindelijk meer de digitale kant op. Geen cassettebandjes meer of cd’s: maar MP3-bestanden.
De MP3-speler gebruikte je om losse muziekbestanden (MP3’s dus) op te zetten, wat meestal via USB werd overgezet. Die MP3’s werden in eerste instantie veel illegaal gedownload, waarna het streamingtijdperk zich inzette. Nu zegt het iedereen nog maar weinig: een schijfje of cassettebandje met daarop muziek. Je hoeft inmiddels geen muziek meer te bezitten, want je kunt het allemaal livestreamen via diensten als Deezer, Spotify en Tidal. En je hebt er ook geen apart apparaat meer voor nodig, je gebruikt gewoon je smartphone.
Een grappig weetje is dat de Walkman in eerste instantie niet mega-positief werd ontvangen, omdat men het maar raar vond dat het apparaat niets kon opnemen, alleen maar kon afspelen. Nu lachen we daarom, want waarom zou je dat willen: je wil toch gewoon muziek luisteren? Dat luisteren kon trouwens met een koptelefoon met dezelfde aansluiting als de meeste koptelefoons nog steeds hebben: de 3,5 millimeter. Zo zie je maar weer, zoveel is er nou ook alweer niet veranderd.
