Wie is hier nou de snackbar. Jij of ik? Dat is uiteindelijk een beetje waar The New Digital Age, het boek en bijbehorende panel van Google’s Eric Schmidt en Jared Cohen op SXSW over gaat. Wie is in de toekomst nou de baas: de overheid of de mensen? Overleeft het idee van een ‘overheid’ eigenlijk wel in een digitaal tijdperk? Ja, misschien nu nog wel, in landen waar de overheid democratisch is, maar hoe zit dat met de totalitaire overheden? Nu ook de inwoners van Noord-Korea, Syrië, Somalië en Venezuela 24/7 online komen? Met zoveel macht en informatie bij de burgers, zoveel vrijheid en verschillende meningen en invloeden, hoeveel censuur en controle is er dan nog überhaupt mogelijk? Ligt de autoriteit dan nog wel bij de overheid?
Het antwoord lijkt ‘Nee lol overheden haha’, maar wat het panel van Schmidt en Cohen zo interessant maakt is dat ze ook de andere kant durven te belichten. Het antwoord is namelijk niet zo kraakhelder. Een vrij en open internet voor iedereen; dat is toch het doel. Maar tegelijkertijd zijn ze heel kritisch op mensen als Edward Snowden en Julian Assange. Hoe halen zij het eigenlijk in hun hoofd om zomaar miljoenen documenten te lekken? Hebben ze ze eigenlijk wel gelezen? Weten ze wel wat erin staat? Hoeveel hardwerkende mensen brengen ze er eigenlijk mee in gevaar?
En als de overheid altijd maar open moet zijn, waar ligt dan de grens? Als morgen Duitsland ons aanvalt, moeten wij dan ook onze militaire strategieën op internet publiceren? ‘Nee, natuurlijk niet’, lijkt het antwoord. ‘Dat moet natuurlijk geheim blijven. Da’s voor de veiligheid’. Ok, maar waar ligt dan die grens? Heeft de NSA ook niet die miljoenen gesprekken afgeluisterd voor de veiligheid? En wie maakt die beslissing wat wel of niet kan? Komen we dan niet, uiteindelijk, alsnog uit op dezelfde situatie als nu?
Eigenlijk zijn het veel te veel ideeën voor 60 minuten panel. Een anekdote van Cohen maakte op mij de meeste indruk: een oude vriend van hem in Syrië werd bij een militair checkpoint gevraagd om zijn mobiele telefoon… én zijn inloggegevens. Toen hij ze niet wilde overhandigen, werd er meteen een pistool tegen z’n hoofd aan gezet. Uiteindelijk gaf hij de informatie en ontdekte ze dat hij via internet in contact was met vrienden die voor de oppositie waren. Er ging een elektronisch signaal naar een sniper op een dak. Dood, meteen. Leuk hè, dat internet.
The message: We moeten ons zorgen maken om de toekomst. We moeten er namelijk nog in leven.
Mind: 90% blown
Deze blogpost is geschreven door: Japie Stoppelenburg, Tam Tam.
