Ik had het genoegen om voor DutchCowboys naar PICNIC te mogen. Ondanks dat ik de voorgaande jaren wel vaak op het punt heb gestaan er heen te gaan, was het er helaas niet van gekomen. De eerste grote verandering met voorgaande jaren is dat de locatie is veranderd. Het Westergasterrein is verlaten voor het NDSM terrein, wat qua parkeren een zegen is, maar voor de rest ben ik toch een groot fan van een dergelijk event meer in de stad te houden dan op het kale NSDM terrein. Gelukkig scheen de zon en dat maakt zelfs het NSDM terrein een gezellig plek.
Een belangrijke reden voor de verhuizing is de cut in subsidie, die de organisatie heeft gehad van de gemeente Amsterdam. Wat erg zonde is, Amsterdam verdient naar mijn mening een dergelijk evenement, met echte keynotes en een inspirerende locatie die meer onderdeel is van de stad. Amsterdam heeft altijd de mond vol van een internationale creatieve broedplaats te willen zijn, dan heb je dit soort evenementen nodig waar de energie vanaf spat. Amsterdam als stad heeft alles om dat mogelijk te maken en het spijt me dat, dat nu niet echt tot wasdom komt.
Gelukkig was er ook een hoop kwaliteit en leuke initiatieven zo heb je de Marketplace een tent met een 10 tal kleine tafels waar nieuwe/kleine projecten en bedrijven zich konden presenteren. Mijn favoriet was dan al inmiddels geadopteerd door een groot bedrijf, maar dat maakt het niet minder leuk. Een ouderwets bordspel op je Ipad. Voor 10 euro koop je binnenkort een setje met speciale pionnen en de uitleg van de game, je download de game in de app store en spelen maar op je Ipad.
Het concept van de digitale wereld was zo een onderwerp wat ook terug kwam bij andere sprekers. Zo was er de sessie “From database Cities to Urban Stories” waar (open) data niet alleen via graphs op een scherm gevisualiseerd werden, maar ook door bv de kleur van een fontein te veranderen naarmate de vervuiling in de stad toenam.
Een van mijn favorieten spreeksters was Robin Chase. Een groot open data fan en heilig gelover in het businessmodel wat door de crowd wordt gemanaged “people powered companies”. Een goed voorbeeld hiervan is Couch Surfing of Apps for Democracy. Deze niet door overheid of bedrijfsleven gecontroleerde projecten laten een ongelofelijke groei zien voor een fractie van de investering van wat de eerder genoemde instituten hiervoor hadden moeten neerleggen. Door gebruik te maken van onze peers en resources die reeds beschikbaar zijn, blijken we als collectief tot unieke dingen in staat. Wat ik fijn vond aan deze dame is dat zij bij dit verhaal ook duidelijk maakt dat ze niet geloofd in gratis, want als alles gratis zou zijn, wat is dan de houdbaarheid van de zaken waar we van genieten? Ze wist mij in ieder geval te introduceren met een nieuw fenomeen Car sharing. Het blijkt al te bestaan sinds 2000 in Cambridge, Massachusetts in de vorm van Zipcar en er is ook al een Europees initiatief dat groot is in Frankrijk Buzzcar.fr.
Het is een zo logisch idee, ik rijd met mijn auto naar het werk en als ik geen afspraken heb, staat deze daar 9 tot 10 uur niet te doen. Dat is zonde, wanneer ik deze zou verhuren in die periode aan iemand die geen auto heeft “ben ik al werkend geld aan verdienen”J. Als we dit met z’n alle zouden doen, zouden we veel minder auto’s nodig hebben, zou het files schelen en veel belangijker we zouden weer kunnen parkeren overdag, want de auto zijn onderweg.
Al met al veel inspiratie op PICNIC, ik ga weer meer gebruik maken van de resources van mijn Peers en wie weet bied ik volgende week mijn auto wel te huur aan op dit blog. Wel eerst even schoon maken dan. Voor volgend jaar adviseer ik iedereen een bezoekje te brengen aan PICNIC, want Amsterdam en Nederland verdienen dit event. En de gemeente Amsterdam roep ik graag op PICNIC weer wat harder te ondersteunen. Het is goed om creatieve mensen te ondersteunen die niet bang zijn om commercieel te zijn.
