Redactie Dutchcowboys
De redactie van Dutchcowboys is te bereiken via redactie@dutchcowboys.nl
PICNIC 2009 had op de openingsdag woensdag qua sfeer een gemoedelijke start. Het lijkt erop alsof iedereen nog een beetje moest wennen aan het idee dat PICNIC weer begonnen is. David Binder, Broadway producer, trok daarentegen veel van het PICNIC publiek naar de grote zaal.
Binder, een theater-regiseur, zit in de ‘business of storytelling’ en gaat er dan ook lekker voor zitten (en niet staan dus zoals we gewend zijn bij een presentatie.
Binder vertelt over een theaterstuk, a raison in the sun, van halverwege vorige eeuw dat hem erg gegrepen heeft. Het ging over een zwarte Amerikaanse familie. De eerste keer dat het verhaal opgevoerd werd met Sydney Poitier was pas 4 jaar nadat Rosa Parks in een bus weigerde op te staan.
Binden ging op zoek naar de juiste director in 2008 om het stuk te regiseren. Er bleek maar een regiseur te zijn die gekleurd was. Uiteindelijk koos hij een vrouw maar daarmee matchte het niet.
Een producer zijn is als een goochelaar, je moet overal kunnen goochelen.
Hij vertelt over hoe hij vast kwam te zitten en afscheid nam van de regisseuse. Er was echter geen Afro-Amerikaanse regisseur te vinden. Binden vondt dat het geen probleem zou moeten zijn. In het theater vertel je elkaar verhalen, dus dat zou geen probleem mogen zijn.
Informatie delen met elkaar dat is waar het om gaat. Uiteindelijk huurde hij een onervaren afro-amerikaanse regiseur in. Kenny was een succes. Uiteindelijk zou Puff Diddy zijn debuut maken op Broadway. Elke dag ging het beter en beter en de cast kwam dichter bij elkaar. Scenes die normaal gesproken slaapverwekkend waren werden nu met applaus ontvangen.
Het was een ‘raciaal’ succes. Er kwamen meer afro-Amerikanen naar Broadway die er nooit eerder geweest waren. Het publiek deed enorm mee met het stuk en reageerde alsof het een baptist-kerk was.
Op een van de avonden kwam Mohammed Ali kijken. Hij had nog nooit beroemde mensen zo enthousiast gezien over een andere beroemdheid. Ali raakte hem aan en zei “He’s a white boy” en iedereen lachte. Toen realiseerde hij zich de bijzonderheid van het stuk. Een donkere acteur was de juiste keus, niet vanwege zijn ras, maar vanwege zijn cultuur. Het gaat om de identiteit.
Op het allerlaatst legt Binden de link met online: (ook) theater gaat over community. En om dat te laten groeien moet je elkaar verhalen vertellen, maar ok rustig achterover kunnen zitten en luisteren.
Zoals zo vaak heeft Binden zijn verhaal niet voor het eerst op PICNIC vertelt. Zie hieronder dezelfde ‘presentatie’ die hij eerder in de VS hield.
...