Intel Design Expo: hartslag van een generatie

Intel Design Expo staat onder leiding van S. Joy Mountford. Een vrouw die haar sporen verdiend heeft bij partijen als Apple en Yahoo en nu Intel een handje helpt. Al meer dan twintig jaar zoekt ze jaarlijks studenten en universiteiten bij elkaar die rondom thema’s als ‘design a family of scalable computers’ (20 jaar geleden!) en ‘make the computer laugh’ hun creativiteit botvieren. Blader even terug en je ziet hoe studenten van de TU Delft met Tate en Keyping in San Francisco aanwezig waren. En kijk naar een indruk van het werk van de Nederlanders en collega’s uit Amerika en Engeland.

“De hartslag van een generatie”, dat is volgens S. Joy Mountford de kern van de Intel Design Expo. Ze legt in een interview uit dat voor ieder bedrijf de connectie met jeugd en andere culturen belangrijk is.

Out of the box
“In iedere industrie is het belangrijk om ‘out of thé box te denken. Misschien dat je de andere zienswijzen waar je daardoor op komt niet onmiddellijk toepast, maar het beïnvloedt je verdere denken. Het gaat om verbeelding tot stand brengen, niet innovatie.  Als je je een voorstelling maakt van iets waar je nog niet aan had gedacht of over na had gedacht, neem je andere routes en afslagen. Het is belangrijk om internationaal te werken om een nieuwe blik binnen te brengen en het is belangrijk om de jeugd aan boord te hebben voor frisse denkbeelden. Culturele verandering vindt alleen plaats als je de jeugd van een land verandert. Dat proberen we met de Intel Design Expo te doen.”

Weg met interfaces
“Wat je aan de lichting van dit jaar ziet is dat ze laten zien dat we niet meer alleen over rechthoekige apparaten met een muis praten als we het over computers en internet hebben.  Ze kwamen met bellen en met gebouwen, maar allemaal met de connectiviteit naar het internet. ‘The internet of things.’  Stel je eens voor dat elk apparaat, elk ding, gevoelig was, stel je voor dat een tafel tegen je zou praten,  stel je voor dat je altijd zou weten hoeveel mensen in een gebouw aanwezig zijn of hoeveel e-mails ze versturen. Is dat een wereld waarin we willen leven? Ik weet het antwoord niet, maar werkende voorbeelden dwingen mensen er over na te denken. Wat wil je, welk deel ervan wil je. Waar hebben we het over? User interfaces gaan verdwijnen als alles en iedereen met internet verbonden is en gevoelig is voor externe invloeden.”

Outside innovation
“Een project als dit zorgt voor outside innovation. Het zorgt ervoor dat leidinggevenden van een bedrijf in een andere situatie worden gebracht, anders moeten denken.  Je moet mensen in een andere omgeving met andere impulsen brengen om ze op andere gedachten te krijgen. Om die ruimte te creëren. Mensen worden in de eigen omgeving teveel met de kleine en grote problemen van alle dag geconfronteerd. Je moet ze in een andere setting de vraag laten stellen ‘wat is belangrijk?’ en  ‘wat proberen we te bereiken?’.  Met de studenten brengen we de hartslag van een generatie het bedrijf binnen.”

100 mensen maximaal
“Voor grote bedrijven is het moeilijk om niet log te worden. Maar verandering is relatief. Je kunt een bedrijf maar gedeeltelijk veranderen. Je kunt een bedrijf maar een paar pixels veranderen. Als je 100 pixels probeert te veranderen krijg je dat weer even hard terug. Dan wil men niet. Ik geloof dat je bedrijven moet proberen elastisch te maken. Meer flexibel. Maar alle succesvolle bedrijven worden te groot. Als je te groot bent is goede communicatie niet meer mogelijk. Dus wat doet men dan: dan gaat men het bedrijf in pilaren opdelen. Maar dan ontstaat uiteindelijk hetzelfde probleem. Om optimaal effectief te zijn moet een bedrijf niet groter dan 100 mensen zijn. Je moet iedereen kunnen kennen. Dan ligt persoonlijke verantwoordelijkheid bij de mensen en niet bij het product. Dus moet een groot bedrijf uit kleine eenheden met eigen verantwoordelijkheden bestaan.”

Wil je het complete interview met deze boeiende spreker horen? Hier is het!