Leon Krijnen
Verslaggever bij BN DeStem. Schrijft over baseball, bouw, techniek, fotografie, mensen, computers, internet, reizen en oldtimers. @Krijnen.Com
Onderstaand een verslag van het Ifra Congres ‘Beyond The Printed Word‘, donderdag 8 en vrijdag 9 november in Dublin gehouden. Ik hoop én vrees dat ik hier een nieuw record ga breken: dat voor de langste post ooit op Dutch Cowboys.
Al zeg ik het zelf: interessant leesvoer voor iedereen die iets met publiceren en internet te maken heeft. Waarbij ik niet zou weten hoe tegenwoordig überhaupt nog iets professioneel te publiceren zonder dat het iets met internet doet dan wel te maken heeft . . .
Overigens heb ik mijn oorspronkelijke verslag uitgekleed daar waar het interne cijfers, vergelijkingen, opmerkingen, aanbevelingen en conclusies betrof, die niet voor de hele wereld bedoeld zijn. Alle informatie hieronder is ook te vinden op de Ifra website en bij de Ifra bloggers, maar niet handzaam samengevat .
++++++++++++++++++++
BEYOND THE PRINTED WORD
Er is al een hoop gearriveerd en veranderd, en wat er nog niet is, komt er rap aan.
Er komt nog veel meer aan.
Zet u schrap, en zorg dat u er klaar voor bent.
Dat is, kort door de bocht, de samenvatting van twee bomvolle dagen van lezingen, discussies en ontmoetingen van 427 deelnemers uit 43 landen, die donderdag en vrijdag in het City West Hotel in Dublin de Ifra-conferentie ‘Beyond The Printed Word’ bijwoonden.
Wat komt er na ‘Het Gedrukte Woord’? Hoe snel? Dat weet nog steeds niemand. Terwijl in veel discussies en lezingen in Dublin de sleutelwoorden ‘2010, 2011 en 2014’ vaker getagd leken te worden dan ‘2008’en ‘2009’, staat nog steeds één ding vast, en dat is dat niets zeker is.
Dat het papier ooit voorgoed zal verdwijnen, daar waren alle aanwezigen het unaniem over eens, maar niemand weet wanneer.
Je kunt een scenario proberen te schetsen, aan de hand van de steeds versnellende technische ontwikkelingen, maar de exacte toekomst van kranten en/of internet is godsonmogelijk te voorspellen.
Ik geef een korte samenvatting van de lezingen, de bloggings ervan, zoals te doen gebruikelijk in deze snelle wereld, werden in Dublin al verspreid (tuurlijk, ook via mobiel internet) terwijl de spreker het podium nog moest verlaten.
De opening werd verricht door Ifra-voorzitter Reiner Mittelbach en de Zuid-Afrikaanse uitgever Elan Lohman. De laatste kon maar één reden verzinnen waarom hij in 2007 voor het voetlicht mocht verschijnen: ‘Omdat ik vorig jaar zoveel vragen gesteld heb’.
Kern van het welkomstwoord van Lohman: het belang van een strategie om de zeer nabije toekomst tegemoet te treden. ‘Het web wordt steeds meer een open web, terwijl de traditionele manier van zaken doen in de media veel meer gesloten is. Een van de belangrijkste vragen is niet hoe we de concurrentie aan moeten gaan, maar hoe we uit moeten zien te vinden wie vriend en wie vijand is’.
Ongeacht het antwoord op die vraag is de vader van alle antwoorden op dit moment: content, content, content. Zonder content is een uitgever kansloos op het web. Als je het mij vraagt een open deur, want hetzelfde geldt al tweehonderd jaar voor onze papieren voorgangers. Zonder content is papier hagelwit.
Dat laat het gelijk van Lohman onverlet: zonder content hoeven we niet te proberen om bezoekers te trekken, en die content zal vooral – en wellicht louter – regionaal moeten zijn.
“Keynote: from Consumer to Prosumer” Dr. Jo Groebel, Director, German Digital Institute
Volgde een keynote van een messcherpe, charmante en humoristische Duitser. Professor Jo Groebel, directeur van het German Digital Institute, die van 1991 tot 1999 aan de Universiteit van Utrecht de psychologie van de media doceerde. Hoogleraarde ook aan de Universiteit van Amsterdam, en volgens zijn levensgrote CV intussen ook nog ‘Präsident der niederländischen Gesellschaft für Kommunikationswissenschaften (1993-1997) únd Berater der niederländischen Regierung’.
Goed, psychologie van de media? Groebel is er zo eentje die ook als gebedsgenezer nog wel zou slagen, en met zo iemand loop je altijd het gevaar dat je vanwege het hoge humor- en charismagehalte alle boodschappen iets te gemakkelijk opzuigt en voor waar aanneemt.
Ik heb zijn lezing een paar dagen later nog eens nagelezen, maar hij blijkt bepaald geen onzin of verkooppraatjes te verkopen. Mooi verhaal, waarin hij benadrukt hoe de traditionele media gehoord of gezien werden, terwijl de nieuwe media vooral ervaren worden. Wat er weer toe geleid heeft dat de media de mens zelf veranderen: verbale intelligentie (het vermogen om met abstracte begrippen om te gaan) legt het steeds meer af tegen visuele intelligentie (opvattingen van vorm en inhoud worden bepaald door hoe iets er uit ziet).
Interessante conclusie uit een onderzoek: vraag aan de jongste generatie (Y, inplaats van X) wat zij zien als de meest betrouwbare bron, en het antwoord is ’the community’.
Dat zou ons, journalisten, wakker moeten schudden. Niet wij, en ook niet de politici worden als betrouwbare verspreiders en duiders van het nieuws gezien, maar de (digitale) gemeenschap zelf, the community. Politici en journalisten worden door de generatie Y als onbetrouwbaar gezien, omdat zij te veel belangen, last en ruggespraak met zich meetorsen.
Het belang, althans het belang dat de generatie Y (en dat zijn toch echt de enige klanten, lezers en bezoekers die wij op afzienbare termijn over zullen houden) aan ’the community’ hechten, verplicht ons als krant, als website, om de community beschikbaar te stellen, te faciliteren.
Dat wil nog niet zeggen dat iedere portal een soort zeepkist zou moeten worden, waar de massa die daar het beeld bepaalt niet creatief en talentvol genoeg is om een bepaald niveau te behalen en te handhaven. ‘Maar zij met talent hebben genoeg massa om de rest van de massa daar (op) te voeden’, aldus Groebel. ‘De kunst is om die talenten te vinden en te binden’.
Meer mogelijke manieren en scenario’s hoe met User Generated Content (UGC) om te gaan bij de volgende lezingen. Vooral de presentatie van Danny Dagan van The Sun is verplicht leesvoer voor hoofd- en internetredacties, vanwege de manier waarop de artikelreacties worden afgehandeld.
Eerst de afsluiter van Groebel: ‘Terwijl in de mediawereld van morgen content en platform geïntegreerd zullen zijn, onmiddellijk en altijd overal (internationaal) beschikbaar, zal de grootste kracht steeds meer lokaal en regionaal zijn. In die community gaat het er allemaal om deel uit te maken van een soort ‘inner circle’. In die cirkel moet iedereen van onder af aan voorzien worden van een stroom van content, van informatie die geproduceerd wordt door een samenwerkingsverbond van UGC en professionele journalistiek.
De uitsmijter van Groebel zal hij ongetwijfeld vaker gebakken hebben aan het end van zijn lezingen, maar hij is te leuk om hem hier weg te laten.
Geheel in Steve Jobs stijl, bijna het podium verlaten hebbende:
‘Wait! One more thing. The Germans don’t know everything! But they do know everything better!
Yeah, jawohl 🙂
Integrating Web 2.0 tools into news sites Matthew Buckland, General Manager, Mail & Guardian Online, South Africa
Het devies van Matthew Buckland is: aanvallen. Volgens hem is iedere uitgever verplicht om mee te veranderen naar; jawel, daar is-ie weer: Web 2.0.
Naar veel meer dan alleen maar (her)publiceren: een moderne uitgever moet een verzamelaar zijn, een facilitair bedrijf, een blog host, waarmee een uitgever in feite een ISP is geworden (een Inter Service Provider). Oftewel: waarom zouden we Google alle lol (en de inkomsten) gunnen.
Er moet wel een heilig credo overeind blijven: de redactie van alle content is heilig, het staat buiten klijf dat er niets en nergens iets gepubliceerd mag worden dat niet door de uitgever gevalideerd, gemodereerd of geredigeerd is. Die opvatting, die manier van werken mag echter niet het volop en zoveel mogelijk experimenteren in de weg staan, ook al heeft de CEO er slapeloze nachten van of krijgt hij er grijze haren van.
Tegen het einde van zijn betoog sluit Buckland zich bij zijn voorganger Groebel aan, waar die het had over de kunst om de talenten onder je reaguurders te vinden en aan je te binden.
Voorbeeld van Buckland is bijvoorbeeld de ‘Thought Leader Site’, waarin bezoekers opgeroepen worden om samen met journalisten een platform te delen, rechtstreeks in het content management systeem van de krant.
Maar, alweer: er wordt niets zomaar gepubliceerd, altijd komt er professionele redactie aan te pas.
Dat heeft volgens de ervaringen van Buckland vanzelf tot gevolg dat het niveau stijgt: ‘Mensen gaan beter schrijven als ze weten dat hun bijdrage geredigeerd zal worden. Op die manier bouw je snel zowel een publiek als een gemeenschap op, door die bezoekers op die manier een bepalend onderdeel van je website te maken’.
Dat project zou in drie maanden 700.000 woorden opgeleverd hebben, waarvoor de uitgever geen cent betaald heeft.
Over naar The Sun in Groot Brittannië, waar de cijfers iets duizelingwekkender zijn. Kom er maar in, Danny Dagan.
They said what? User content on news sites Danny Dagan, Head of Online Communities, News Group Digital, UK
The Sun is de best verkochte en meest gelezen krant in het Engelse taalgebied, met dagelijks een papieren oplage van 3.2 miljoen exemplaren, en een website met 10.6 miljoen unieke bezoekers per maand.
Hoe modereer je een website als die van The Sun, waar een spraakmakend artikel 3 miljoen pageviews oplevert, en waar in het uiterste geval (de zaak McCann) 120.000 reacties aan toegevoegd worden?
Dat doe je om te beginnen in een 24×7 dienst met een team van enkele tientallen professionele moderators. ’s Nachts zitten er niet eens zoveel minder dan overdag, maar dat komt omdat in het Engelstalige gebied de zon nooit onder gaat, en er waarschijnlijk net zoveel Sun bezoekers in Canada, Australië en Nieuw Zeeland wonen als in het totale verspreidingsgebied van een Nederlandse krant/portal. Grap van Duggan: ‘maar de vaste nachtoperators is wel een apart slag, ik geloof dat ze allemaal Klingon spreken’.
Volgens Duggan kom je er niet mee weg om qua modereren maar wat te doen. ‘Dodelijk voor je imago, en het kan je heel veel geld kosten als de advocaten op de stoep staan’.
The Sun is dan ook niet zomaar tot een werkend protocol gekomen. ‘Ik heb zoveel mogelijk advocaten verzameld, met allemaal hun eigen specialiteit, en die heb ik om te beginnen bestookt met vragen over wat zij in hun specifieke vakgebied als de grootste bedreigingen zagen. Aan de hand van hun antwoorden heb ik voor de volgende bijeenkomsten een set van 100 voorbeelden van zowel tekst als beeld vervaardigd, en ze vervolgens gevraagd of die voorbeelden zonder gevaar voor rechtszaken op de website gepubliceerd konden worden. En vooral, als het antwoord ontkennend was, wat dan een redelijke tijd zou zijn om ze van de website te verwijderen zonder juridische consequenties’.
De antwoorden hebben geleid tot een protocol, een ‘moderate policy’ dat liefst 250 A4’tjes beslaat, en waarop iedere moderator examen moet doen voordat hij een ‘delete’ dan wel ‘validate’ button mag pushen. Dat examen wordt iedere drie maanden herhaald, met als bonus de bonus die iedere moderator kan verdienen met een goede verhouding van aantallen gevalideerde reacties, die achteraf niet verwijderd hoefden te worden.
Vaste regel in dat protocol: uitgangspunt is dat een reactie die ten onrechte geplaatst is, binnen twee tot maximaal drie minuten verwijderd is van alle systemen van The Sun.
Volgens Duggan is het ook uiterst belangrijk dat de reden waarom reacties geweigerd dan wel gevalideerd worden richting bezoekers en reaguurders zo transparant mogelijk uitgelegd wordt, en volgens hem doet The Sun dat ook nog consequent.
Wat volgens mij wel weer moelijk is op basis van die 250 A4’tjes, maar ja, wellicht kennen die al dan niet Klingon sprekende moderatoren dat hele document – en de bonussen – uit hun blote hoofd.
Op naar de volgende sessie, waarin Petar Pavic op een aanstekelijke manier vertelde hoe hij zijn niet bepaald webbewuste bazen en collega’s wakker geschud heeft.
Let your audience create the dialogue Petar Pavic, Director R & D, Europa Press Holding, Croatia
Pavic liet een partij posters drukken, een soort manifest, een oproep tot een mediarevolutie, waarmee hij ’s nachts alle ramen, kantoren en bureaus van zowel de journalisten als de andere takken van de uitgeverij volplakte. ‘Guerrilla marketing’, noemde hij het, een strategie waarmee hij ook buiten de deur de markt op ging. Onder meer bij een filmfestival, waar de bezoekers werden uitgenodigd om suggesties aan te dragen op tientallen white boards.
Zonder denigrerend te willen zijn: Pavic liep op meer punten een paar jaar achter. Want wie anno 2007 een publiek van 439 internetfiguren, onder wie de nodige veteranen, het Epic filmpje over de dreigende wereldheerschappij van Google als een noviteit presenteert (zó 2004), die maakt zich niet geloofwaardig.
Verder moet je via internet je in 2007 ook geen poll meer uitschrijven, althans niet als je écht op zoek bent naar iets. Want natuurlijk wordt dan de prijsvraag voor de nieuwe naam van de website die nationaal met veel tam tam gepresenteerd werd, gehacked. De winnende naam, ‘Meat Pie and Sausage’, is dan ook niet gehonoreerd.
Maar ja, op die manier slaag je er wel weer in om de voornaamste doelstelling van Pavic te bereiken: ‘never forgetting to keep the dialogue alive’.
Virtual realities for newspapers Rowan Barnett, Editor in Chief, The AvaStar, Germany
Rowan Barnett maakte bij mij de meeste scepsis los, maar dat komt alleen maar doordat ik helemaal niks (gaap) met Second Life heb. Ik heb het geprobeerd, en op mijn iMac geïnstalleerd, maar na me een halve avond stierlijk verveeld te hebben, heb ik het er weer rap af geknikkerd. Zoals dat gaat op internet, zal mijn avatar daar nog wel rondzwerven in het jaar 3000, dus het is nog ergens goed voor geweest.
Alhoewel ik niet uitsluit dat ik ooit met veel plezier in een virtuele wereld ga rondreizen, als de computers, de bandbreedte en de virtuele werelden eenmaal zo krachtig zijn als voorspeld in deNetForce serie van Tom Clancy.
Barnett ziet dat anders, en wie weet heeft-ie gelijk. Volgens hem zal in 2011 80 procent van de actieve internet gebruikers een Second Life hebben, maar hoeft dat niet per se op Second Life. Tja, je kunt er op wachten; vandaag of morgen koopt Google Second Life óf op, óf vaagt het Second life weg, en ziet die virtuele wereld er weer anders uit.
Als krant, als portal, nú investeren in Second Life? Ik weet het niet, maar volgens Barnett is zijn www.the-avastar.com nu al een doorslaand succes. Ik zou zeggen, neem er een abonnement en oordeel zelf . . .
Personalisation of content by user-centric localisation Ian Davies, Director of Business Development, Archant Ltd., U.K.
Sleutelwoorden: Google Maps mashups in het belang van de ‘localness’ (zullen we dat als lokaalheid of regionaliteit vertalen?). Niet opzienbarend, niet echt nieuws, zijn heel veel krantenportals en allerlei andere websites al op allerlei manieren mee bezig. Ik heb overigens een tijdje met onze Noorse vrienden van Escenic in de volgende versie van de in Java geschreven Content Studio mogen spelen, en daar zat bijvoorbeeld een pracht van een GoogleMaps module in. Plaatsnaam in een veldje invullen, en pats boem, de map is zonder verdere kunstgrepen gegenereerd in de templates.
The chances of mobile for newspapers Atsushi Sato, Deputy Manager, Digital Media Division, Asahi, Shimbun, Japan
Een boeiend verhaal in haperend jetlag Engels, van Atsushi Sato. De trend is al enkele maanden gesignaleerd in Japan: daar worden nauwelijks nog computers verkocht. Althans, laptops en desktops. Want de nieuwst mobieltjes zijn stuk voor stuk krachtige computers, die je in je borstzak steekt, dus waarom zou je nog een Neanderthaler kopen? Ik merk het aan mezelf: waarom zou ik nog achter mijn computer gaan zitten, als ik net zo snel via mijnNokia 95 mijn Gmail kan checken, om tegelijkertijd even Nu.nl te beklijken. Want WAP is allang wijlen, maar inmiddels is er G3, UMTS, HSDPA, noem maar op.
Atsishu is – let wel – manager van ‘slechts’ de mobiele divisie van de Asahi Shimbun, de grootste krant van Japan. Hij heeft 120 man onder zich, die voor 2007 een omzet van 33 miljoen dollar genereren.
Er zijn in Japan drie grote mobiele operators, maar omdat NTT Docomo een marktaandeel van ruim 50 procent heeft, is de Shimbun met Docomo in zee gegaan. Nieuws, beeld, geluid, video, het wordt 24 uur per dag met een snelheid tot 3.6 mbps gestreamed naar al miljoenen zakjapanners, in de zakken van Japanners die geen computer meer kopen, maar wel voor downloads een paar yennen betalen. Een paar onnozele yennen, maar miljoenen Japanners die een paar yennen betalen . . .
Integrating web TV on newspaper online sites Ole Werring, TV Manager, Dagbladet AS, Norway
Laat tien uitgevers die iets met video doen, iets over video vertellen, en je krijgt tien verschillende verhalen, maar wel met enkele herhaalde argumenten.
Zoals: ‘Integreer het zo goed mogelijk in je portal, en probeer niet om zoveel mogelijk video te maken. Ga voor minder en betere kwaliteit’.
Ik zou er het volgende aan toe willen voegen: ‘maak geen video omwille van de video. Een video van een onderwerp dat kennelijk niet belangrijk genoeg was voor daarmee samenhangende tekst in de krant of op de website, die video had niet gemaakt moeten worden’. Zonde van de tijd, zonde van het geld, zonde van de moeite.
Samenvatting Beyond The Printed Word Day #2
Comments by XMA Cross Media Awards Winner Angel Mario Tascon Ruiz, Director of Content PrisaCom, Spain
Voorbeeld van deze case: El Pais, Spanje drukt dagelijks 450.000 kranten, maar de website trekt 800.000 unieke bezoekers per maand (Net als het Engelse is het Spaanstalige spraakgebied iets groter dan het Nederlandse).
Volgens Tascon Ruiz is het bij El Pais een uitgemaakte, vanzelfsprekende zaak dat de content van de krant heel verschillend is van die van de website. Veel meer dan de krant dat doet, concentreert online zich op entertainment, user generated content, video en audio. Er worden veel blogs gevuld door auteurs wier bijdragen niet in de krant verschijnen.
Ook fotoalbums die door gebruikers gevuld worden, en ook hier heel veel artikelreacties.
Tevens de sectie: ‘Talentos’. Een soort idols online; met wekelijks een winnaar.
El Pais heeft voor twee stromen gekozen in plaats van multimediale integratie: print en online werken los van elkaar.
Ad models on news websites Hooi Chong Ooi, General Manager, www.Sinchew-i.com, Sin Chew Media Corp., Malaysia
Indrukwekkende cijfers in deze presentatie: www.Sinchew-i.com is een gratis newsportal met een gemiddelde van 250 miljoen (!) pageviews per maand, bij elkaar geklikt door 2.25 miljoen unieke bezoekers in 4.5 miljoen unieke bezoeken.
De site ziet er uit als een Turks-Maleise bazaar, vol banners, skyscrapers, buyttons, advertenties in alle denkbare soorten en maten.
Interessant: SinChew doet aan contextuele advertentie, maar dan zónder hulp van Google. Of en hoe dat werkt valt voor mij niet na te gaan want ik spreek geen Maleis en mijn browsers ook niet; vanwege de afwijkende karakterset verschijnen er voornamelijk vraagtekens in beeld.
Verder hanteren ze zogenaamde AdBlogs, waarbij adverteerders met Flash en Video te keer mogen gaan alsof ze bloggers zijn. Ik denk dat dit in westerse landen geen haalbaar model is, maar je weet maar nooit.
Agents of Change; Finding and Funding Next Generation Web Services Melinda Gipson, Director of Internet Publishing, GateHouse Media, U.S.A.
Gatehouse is ook geen kleintje: eigenaar van 480 meest kleinere kranten, met alleen al in de staat Illinois 120 titels. Vorig werden 250 websites geherlanceerd, en die trekken totaal 10 miljoen unieke bezoekers per maand.
GateHouse is naar eigen zeggen helemaal gek van Google: ‘we houden van de technologie van Google, van Google Keyword Search Advertising en het AdWords Reseller Program’.
Waarom?
‘Video, payed search en e-mail advertising vormt nu nog maar 32 procent van onze inkomsten, maar met behulp van Google zal dat binnen twee jaar naar tachtig procent stijgen. ‘Ben niet bang om op je bek te gaan. Als je geen risico’s neemt, dan kom je nooit op een goed idee.’
GateHouse heeft een prijs van 1 miljoen klaar staan voor iedereen die met een idee komt waarmee de uitgever 50 miljoen kan verdienen.
Ik zit diep, diep na te denken 🙂
Online Classified Ads Mark Laylor, Managing Director, Independent Digital, Ireland
Nog een zelfverklaarde vriend van Google: ‘niet afgeven op Google, maar ermee samenwerken’.
Aldus Mark Laylor, volgens wie ons grootste probleem is om de ‘digital natives’ aan ons te binden. En die vind je niet binnen krantengebouwen. Dus moet je zelf actief op zoek naar deze nieuwe groep klanten, voor wie ‘mashups, communities, the long tail, folksonomies, linklogs, and wikis’ gesneden koek zijn.
Wat dat allemaal is? Dat zoekt u zelf maar even uit, uiteraard met de hulp van Google.
Breaking the Digital Ground Liisa Kotilainen, President, Sanoma Digital, Finland
Sanoma kennen we in Nederland.
Volgens Kotilainen is het mogelijk, (en móet je wel als uitgever), om het bereik van je kranten te vergroten via aantrekkelijke websites.
En waar komt het geld dan vandaan? Volgens schattingen van Sanoma zal het aandeel click- and lead-based advertising, waaronder dus ook het zoeken, binnen afzienbare tijd tot 50 procent van de totale advertentie-inkomsten van een uitgever leiden, en zal het op termijn tot 70 procent stijgen.
Kotilainen zei verder dat ‘in the Dutch market’ click-based advertising op dit moment al de helft van de winst oplevert, maar mij is niet duidelijk wat ze daar precies mee bedoelde, en ging het wellicht om de Nederlandse Sanoma sites.
Tot zover de samenvattingen van de conferentie.
Google Europe
Verder heb ik een bezoek gebracht aan Google Europe, gevestigd in The Gasworks, Barrow Street, Dublin.
Daar kan ik niet meer over vertellen dan dat Google vorige week een aantal aanpassingen heeft doorgevoerd in het AdSense programma die op korte termijn tot een verlaging van de clickrate zouden kunnen leiden, maar die op langere termijn tot meer vertrouwen bij de bezoeker een daarmee waardevollere clickrates zouden moeten leiden. DutchCowboys heeft daarover ook een mail ontvangen, mag ik aannemen.
...
Verder lezen over Dutchcowboys
Online22.02.2022
Inflatie is torenhoog: is het slim om te beleggen in crypto’s?
Vacatures11.10.2018
Eenvoudig online vacatures plaatsen op DC Vacatures
advertorial
Nieuws24.07.2018
7 keer komkommernieuws van de bovenste plank
Online31.12.2017
De DC Yearly van 2017
Online31.12.2016
De DC Yearly van 2016
De 10 best gelezen artikelen op Dutchcowboys van 2016!
Vacatures29.05.2016
Schrijf je in voor de DC Vacatures nieuwsbrief!
Online25.05.2016
DC Deals: Relevante aanbiedingen met flinke korting via Dutchcowboys
Vacatures29.01.2016
DutchCowboys lanceert nieuw platform voor vacatures: DC Vacatures
Verder lezen over Google
Entertainment22.11.2024
Dit zijn de meest bekeken films en series op Google TV in 2024
Artificial Intelligence30.10.2024
Een kwart van het programmeerwerk bij Google wordt gedaan door AI
Online17.10.2024
Google Flights laat je straks goedkopere vluchten vinden
Artificial Intelligence09.10.2024
AI wint nu ook nog de Nobelprijs: twee zelfs
Mobile08.10.2024
Epic krijgt gelijk: Google houdt Android te dicht
Mobile07.10.2024
Google komt met hulp voor als je telefoon wordt gestolen
Artificial Intelligence03.10.2024
Knoop straks in het Nederlands een gesprek aan met Gemini Live
Mobile01.10.2024
Epic klaagt Google en Samsung aan om alternatieve appwinkels
Verder lezen over Weblog
Online24.10.2024
Je kunt geld verdienen met je WordPress-blog met betaalmuur
Online30.09.2024
WordPress heeft problemen: dit is wat je ervan merkt
Online19.09.2023
WordPress maakt een grote sprong: linkt nu met Mastodon
But first, fediverse.
Social Media02.05.2023
WordPress-gebruiker? Je kunt je posts niet meer tweeten
Search13.03.2023
Zo maak je een succesvolle SEO-proof contentstrategie in 2023
Online01.06.2021
Wix lanceert tool om het web voor iedereen toegankelijk te maken
Search24.09.2020
Core Web Vitals update: dit moet je weten!
DC Business31.07.2020