Het vierde seizoen is recentelijk op Netflix verschenen en in menig huishouden zijn die afleveringen allang opgebinged. Queer Eye is een zeer populaire tv-serie waarin een vijftal mannen iemand een make-over geven. Klinkt weinig interessant, maar er zijn een heleboel redenen te noemen waarom Queer Eye juist heel geliefd is.
De vijf presentatoren van Queer Eye worden niet voor niets de Fab 5 genoemd, het zijn allemaal mannen die houden van mannen, die dat zeker niet onder stoelen of banken steken. En die gerust naar conservatieve gebieden gaan om mannen onder handen te nemen die waarschijnlijk nog nooit iemand uit de LGBT-gemeenschap heeft ontmoet. In een eerder seizoen zit bovendien een moment waarop Karamo, een half-Jamaicaans/half-Cubaanse Amerikaan achter het stuur zit en wordt aangehouden door de politie. Dit schijnt niet in scene te zijn gezet, en je ziet hem zo angstig worden vanwege de manier waarop de Amerikaanse politie regelmatig met niet-blanke bestuurders omgaat. Daarna volgt een mooi gesprek daarover en dat merk je eigenlijk in de hele serie: of het nu gaat om homo zijn binnen de kerk of racisme, de meest persoonlijke, pijnlijke en taboedoorbrekende zaken komen voorbij.
Dat alles is allemaal niet heel zwaar. Ze nemen er wel even een moment voor, maar de serie blijft vrolijk en vol show, want het is en blijft Amerika. Als je wel eens naar Extreme Make Over Home Edition hebt gekeken, waarbij ze altijd een huis onderhanden nemen en dan een vrachtwagen laten wegrijden om het te onthullen, dan heb je ongeveer een idee van hoe emo en showerig Queer Eye is. Het is heerlijk overdreven. Zo wordt iemand niet alleen qua uiterlijk wat opgepoetst (gelukkig niet al te extreem trouwens, er komen geen messen of diëten aan te pas), ze krijgen ook een kleine kookcursus, hun huis wordt opgefrist, ze krijgen nieuwe outfits aangemeten en, heel belangrijk, psychische hulp. Iemand wordt weer even helemaal klaargemaakt voor een nieuw begin en dat wordt op zeer Amerikaanse wijze aangepakt. Gezellig.
Elke man binnen de Fab 5 heeft een specialiteit en ze proberen altijd wel een tip mee te geven aan de kijkers thuis. Vooral kok Antoni, die geweldige tips geeft over wat lekker bij elkaar is en er mooi uitziet qua eten. Hetzelfde geldt voor de meest aanwezige van het stel, Jonathan, die altijd goede haartips geeft. In eerdere seizoenen werd er wel wat meer de nadruk op gelegd, die tips voor de kijker, maar je kunt ook heel veel goede adviezen halen uit het vierde seizoen.
Waar sommige make overprogramma’s veel te fanatiek zijn, is het in Queer Eye allemaal precies lang genoeg. Elke aflevering heeft een heel standaard opzetje: ze beginnen in de auto, vertellen wat over de kandidaat, verrassen die persoon, gaan even het huis door, interviewen zijn (of haar) familie of vrienden en vervolgens nemen ze de persoon onder handen om uiteindelijk met zijn vijven in een apartement te eindigen, kijkend naar hoe het hun ‘slachtoffer’ verder is afgegaan. Meestal heeft een kandidaat ook een soort einddoel, zoals iets bijzonders aan iemand vertellen, een grote presentatie geven of een huisfeest. Het is een lekker standaard stramien dat heerlijk wegkijkt, juist omdat overal maar een beetje tijd voor is: daardoor duurt niets te lang en blijft alles even interessant.
De belangrijkste reden om Queer Eye-fan te zijn, dat is echter de persoonlijkheid van de heren. Hoewel ze bij wijze van een Spice Girls-achtige casting bij elkaar zijn gebracht, zijn ze heel close. Ze leven enorm mee met hun kandidaten en dat is te zien aan hun tranen, aan hun overduidelijk oprechte interesse in andere mensen en het feit dat ze overduidelijk veel plezier beleven in het maken van het programma. Het is niet voor niets zo’n vrolijk overkomende show, het moet op de set ervan een enorm gezellige boel zijn, dat kan niet anders. Dat deze serie geheel draait om zelfliefde, zal daar ongetwijfeld mee te maken hebben.
YAS QUEEN, gewoon even kijken dus.
