Het is een trend in Hollywood, het verhaal van hoe iets tot stand kwam. We hebben dat inmiddels gehad van Nike, Blackberry en zelfs Flamin’ Hot Cheetos. De nieuwe telg in deze productfilmfamilie is Unfrosted, dat zo over de top is, dat het te veel is. Maar tegelijkertijd moeten we toegeven: we hebben hem niet afgezet. Dit zijn vijf reden waarom we Unfrosted hebben gekeken -en waarom jij het misschien ook wil zien-.
Deze film draait om Pop-Tarts. Als je wel eens in de Verenigde Staten bent geweest, dan ken je het waarschijnlijk wel, al is het sinds de Amerikaanse snoep-trend ook volop verkrijgbaar bij bijvoorbeeld Jamin en import-winkels met Amerikaanse etenswaren. Het is een soort koek/cracker waarop dan een zachte vulling zit met een soort harde laag eroverheen. Je hebt het in allerlei smaken: aardbei, s’mores, fudge, Oreo en blauwe bes bijvoorbeeld. Je kunt ze zo eten, maar ook in het broodrooster doen en je eet ze gewoon met de hand alsof het een boterham of koekje is. Hoe dat allemaal tot stand kwam, dat leer je in deze film en dat is wel wat meer onbekend terrein voor ons als Nederlanders dan voor bijvoorbeeld Amerikanen.
Wat er in deze film allemaal gebeurd is zo absurd, dat je toch gaat twijfelen of dit echt op een waargebeurd verhaal is gebaseerd. Nu heeft de maker van de film, Jerry Seinfeld, wel aangegeven dat eigenlijk alles onzin is, behalve de basis: dat Post en Kellogg’s in de jaren ‘60 inderdaad een strijd hadden over een ontbijtsnack en dat ze ook allebei in Battle Creek in de Verenigde Staten gevestigd waren. Maar dat is verder ook wel alles wat er waargebeurd is in deze film. Maar dat had je misschien al door toen Meneer Quaker in beeld kwam, of toen er een montage kwam CEO’s die gretig ontbijtgranen als lunch aten.
Eén van de redenen dat deze film leuk blijft om te kijken is in mijn geval niet de humor, want die is vaak enorm flauw. Toch kan ook dat voor jou een reden zijn om te blijven kijken, als je van dat type humor houdt. Echter is de cast een leukere reden om te blijven kijken: elke keer komt er wel weer een andere bekende acteur in beeld en de ene heeft nog een vreemdere rol of aparter accent dan de andere. Zo zien we onder andere Amy Schumer, Melissa McCarthy, Max Greenfield, James Marsden en Christian Slater in deze film voorbij komen. Een feest der herkenbaarheid.
Het verhaal speelt zich af in de jaren ‘60 en regisseur Seinfeld heeft daar goed gebruik van gemaakt. Er komen allemaal trends voorbij uit die tijd, zoals Seamonkeys, bepaalde auto’s en een algeheel tijdsbeeld qua nieuws, outfits en grappen die daar helemaal in passen. Erg leuk om naar te kijken, al die oude verpakkingen bijvoorbeeld: ook als je in die tijd nog lang niet leefde.
Wat moeten we hiervan zeggen? Hugh Grant is erbij, en nadat hij al een Oompa Loompa speelde en een Dungeons & Dragons-personage, is hij nu de bekende Kellogg’s tijger. En dat doet hij op forrrmidabele wijze.
Unfrosted: The Pop-Tart Story is nu te zien op Netflix.
