Netflix heeft de laatste tijd een kleine voorkeur voor stalkerseries, zo lijkt het. Laatst was er al Lover, Stalker, Killer, en nu is er Can I Tell You A Secret? Het verhaal van meerdere vrouwen die door een stalker het leven zuur wordt gemaakt. En dan te bedenken dat hij de dames niet eens kent…
Het is een eng verhaal. Het idee dat je gewoon je leven leeft en af en toe op social media iets leuks post over je leven, waar je volop van geniet, waarna een soort John Doe er ineens met je leven vandoor gaat. Dat klinkt dramatisch, maar als je de verhalen van deze vrouwen hoort, dan weet je: dit gebeurt echt. In deze tweedelige docureeks komen de vrouwen aan het woord: over hoe mooi hun leven was voordat dit alles gebeurde, maar ook welke impact dat stalken nu nog steeds heeft. Kluizenaars zijn het geworden. In ieder geval als het om social media gaat.
Het bijzondere aan dit enge verhaal is dat het je een heel onheilspellend gevoel kan geven over je eigen social media. Je denkt: “Maar mensen snappen toch dat ik dat niet zelf doe, maar dat iemand zich voor mij uitgeeft?” Dat blijkt echter maar moeilijk te bewijzen en wanneer vertrouwen eenmaal de eerste scheurtjes begint te vertonen, is dat vaak het begin van het einde, zo ervaart een van de dames al vrij snel nadat de stalker haar op zijn vizier krijgt. Hij vertelt haar vriend bepaalde dingen en hij neemt de benen. Natuurlijk is dit wel haar kant van het verhaal, dus wellicht speelde er meer, maar zo’n stalker kan dus geheel virtueel een zaadje planten bij iemand die hij nog nooit heeft gezien of gesproken, en waarbij hij helemaal geen baat heeft.
Eén van de dingen die Can I Tell You A Secret vooral griezelig maken als documentaire zelf, dat is het stemmetje van de stalker. De berichtjes die hij stuurt, zoals inderdaad Can I Tell You A Secret? Maar ook de koosnaampjes die hij gebruikt en hoe normaal hij blijft praten terwijl hij ondertussen de vreselijkste dingen uithaalt, is moeilijk van je af te schudden. Dat stemmetje blijft in je hoofd zitten alsof het de nieuwe plaat van Dua Lipa is, maar dan op een heel nare manier. Het helpt je je hersens wel goed aan het denken te zetten over hoe heftig zoiets is en welke invloed een ‘stom internetspel’ van een ander kan hebben op vele mensenlevens tegelijk.
Een grote plus aan deze docu is het feit dat het Brits is en eens een keer niet Amerikaans. Dat voelt nog dichter bij huis en de reacties van mensen zijn misschien ook wat meer zoals die van onszelf zouden zijn. Best heldhaftig, hier en daar, en tegelijkertijd een beetje terughoudend, als we kijken naar politie-inzet. Het maakt het in ieder geval een extra interessante vertelling.
Misschien had je in deze Netflix-kijktip Avatar verwacht, maar daar komen we volgende week bij je op terug om onszelf wat kijktijd te geven. De eerste reviews zijn enorm verdeeld, dus we zijn benieuwd. We gaan het sowieso kijken, al is het maar om dat nare stemmetje uit ons hoofd te krijgen. Can I Tell You A Secret?
